Βρεφικοί κωλικοί

Ως βρεφικούς κωλικούς χαρακτηρίζουμε τους παροξυσμικούς κοιλιακούς  πόνους εντερικής πιθανόν προέλευσης που παρατηρούνται σε βρέφη ηλικίας 15-20 ημερών μέχρι 3 μηνών, συνήθως τις απογευματινές ή βραδινές ώρες.

Συμπτώματα

Το μωρό αρχίζει να κλαίει συνεχώς, έντονα, σπαρακτικά κι απαρηγόρητα. Γίνεται κατακόκκινο, η κοιλιά του συνήθως είναι πρησμένη και γεμάτη αέρια, μαζεύει τα ποδαράκια του προς την κοιλιά κι έχει ψυχρά άκρα.

Αιτιολογία

Η ακριβής αιτιολογία των κωλικών παραμένει άγνωστη κι ασαφής. Έχουν ενοχοποιηθεί παράγοντες όπως η κατάποση αέρα κατά την σίτιση, η υπερβολική λήψη τροφής, η αίσθηση της πείνας αλλά κι άλλοι ακαθόριστοι λόγοι όπως το υπερβολικό άγχος των γονιών και η ιδιοσυγκρασία του βρέφους. Επίσης η αλλεργία στην πρωτεΐνη του γάλακτος της αγελάδας μπορεί να συνδέεται με κωλικούς, εμετούς  κι αιμορραγικές κενώσεις.

Αντιμετώπιση των κωλικών

Η αντιμετώπιση των κωλικών είναι δύσκολη. Σε πρώτη φάση ο παιδίατρος πρέπει με την εξέταση ν’ αποκλείσει άλλα παθολογικά αίτια που μπορεί να προκαλέσουν ανησυχία στο βρέφος. Στη συνέχεια οι γονείς πρέπει να καθησυχάζονται ότι πρόκειται για μια καλοήθη συνηθισμένη κατάσταση και να αντιμετωπίζουν το φαινόμενο  χωρίς άγχος και με υπομονή. Πρέπει να δίνονται οδηγίες για την σωστή σίτιση, περιλαμβάνοντας και την ερυγή(ρέψιμο) του βρέφους.
Ενέργειες που βοηθούν στην ανακούφιση του βρέφους είναι η τοποθέτησή του σε όρθια ή πρηνή θέση και η τοποθέτηση ζεστών επιθεμάτων στην κοιλιακή χώρα. Άλλοι τρόποι χαλάρωσης του βρέφους όπως λίκνισμα, ήχοι χαμηλής έντασης (μουσική) μπορεί να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα.
Επίσης μασάζ στην κοιλιακή χώρα του βρέφους μπορεί να βοηθήσει στην αποβολή αερίων και ανακούφιση από τους κωλικούς.  
Μερικοί γονείς αναφέρουν μια βελτίωση, δίνοντας σταγόνες σιμεθικόνης (Infacolic).Η ουσία αυτή δεν απορροφάται από τον οργανισμό και δρα στο έντερο μειώνοντας την παραγωγή αερίων ως εκ τούτου είναι αρκετά ασφαλής.
Μια άλλη φαρμακευτική παρέμβαση για τους κωλικούς είναι η χρήση προβιοτικών με την μορφή σταγόνων(BioGaia).Επίσης υπάρχουν κάποια έτοιμα εκχυλίσματα βοτάνων που μπορούμε να χορηγήσουμε για την καταπολέμηση των κωλικών όπως (Kinterte ,Gripe Water)κτλ.
Βέβαια πιο αγνός και φυσικός τρόπος είναι να βράσουμε εμείς διάφορα κατευναστικά βότανα όπως χαμομήλι, τίλιο, μάραθο και να χορηγήσουμε στο βρέφος το ρόφημα.

Προοπτικές

Οι κωλικοί σπάνια επιμένουν μετά τον τρίτο μήνα της ζωής, αλλά ενώ δεν θεωρείται ότι έχουν ιδιαίτερη σημασία, η ανησυχία που προκαλούν στο βρέφος και στους γονείς είναι μεγάλη.

Σύνδρομο Reye

Παλιότερα η παιδική ασπιρίνη ήταν ένα από τα πιο κοινά φάρμακα που χορηγούσαμε σε παιδιά. Σήμερα δεν συνιστάται, λόγω του ότι μπορεί να προκαλέσει  σύνδρομο Reye.

Τι είναι το σύνδρομο Reye;

Το σύνδρομο Reye είναι μια σοβαρή ασθένεια του ήπατος και του εγκεφάλου. Τα μιτοχόνδρια μέσα στα κύτταρα σταματούν να λειτουργούν σωστά, πράγμα που οδηγεί σε καταστροφή του ήπατος. Η προκύπτουσα αύξηση της αμμωνίας στο αίμα βλάπτει τον εγκέφαλο.

Ποιος μπορεί να νοσήσει από σύνδρομο Reye;

Το σύνδρομο Reye εμφανίζεται συχνότερα σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 4 και 12. Συνήθως ακολουθεί κάποια  ιογενή λοίμωξη, όπως γρίπη, λοίμωξη από αδενοϊό, ή ανεμοβλογιά.
Από τότε που η ασπιρίνη άρχισε να χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά, τα περιστατικά με σύνδρομο Reye μεταξύ του παιδικού πληθυσμού  άρχισαν να εξαφανίζονται. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί πιστεύουν ότι σύνδρομο Reye προκαλείται από τη χρήση της ασπιρίνης κατά τη διάρκεια μιας εμπύρετης νόσου στα παιδιά. Ωστόσο, έγινε επίσης λιγότερο συχνό σε χώρες όπου η παιδική ασπιρίνη ήταν ακόμα σε χρήση, γεγονός που υποδηλώνει ότι η αιτία μπορεί να είναι πιο περίπλοκη από ό, τι πιστεύουμε.

Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου Reye;

Αρχικά  το παιδί νοσεί από μια ιογενή ασθένεια π.χ. γρίπη, λοίμωξη από αδενοϊό, ή ανεμοβλογιά. Τότε, ξαφνικά κι ενώ η ίωση βρίσκεται σε φάση αποδρομής ( 5 έως 7 ημέρες από την έναρξη της ασθένειας), ξεκινά εμετούς κάθε μία ή δύο ώρες, και μπορεί αυτό να διαρκέσει για μια ημέρα ή δύο.
Το παιδί μπορεί να είναι ευερέθιστο, ή ληθαργικό, ή ακόμη και να έχει παραλήρημα και σπασμούς. Τέλος μπορεί να πέσει σε κώμα και να επέλθει θάνατος
Οι πιο πολλές επιπλοκές του συνδρόμου Reye συμβαίνουν το πρώτο με δεύτερο εικοσιτετράωρο από την έναρξη του εμετού. Πολλά παιδιά αναρρώνουν πλήρως, άλλα πάλι όχι.

Πώς γίνεται η διάγνωση του συνδρόμου Reye;

Η διάγνωση βασίζεται στην υποψία και την χαρακτηριστική κλινική του πορεία. Μπορεί να επιβεβαιωθεί με εξετάσεις αίματος κι εγκεφαλονωτιαίου υγρού και μερικές φορές χρειάζεται να γίνει βιοψία ήπατος για να μπει η διάγνωση.

Πώς αντιμετωπίζεται σύνδρομο Reye;

Στα παιδιά που πάσχουν από σύνδρομο Reye γίνεται εισαγωγή στο νοσοκομείο, συχνά στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση είναι πολύ σημαντική κι αποσκοπεί στην προστασία του εγκεφάλου από ανεπανόρθωτες βλάβες, μειώνοντας το οίδημα κι αντιστρέφοντας τις μεταβολικές διαταραχές. Έτσι μειώνεται η πιθανότητα επιπλοκών από τους πνεύμονες, και η καρδιακή ανακοπή.
 Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι η θεραπεία με υπερτονικό διάλυμα γλυκόζης ενδοφλεβίως μπορεί να αποτρέψει την εξέλιξη του συνδρόμου. 

Πώς μπορεί το σύνδρομο Reye να προληφθεί;

Αποφεύγοντας την άσκοπη χρήση ασπιρίνης σε παιδιά μπορεί να ελαττώσουμε τη πιθανότητα εμφάνισης συνδρόμου Reye κυρίως στα παιδιά που νοσούν από αδενοϊούς, γρίπη, ή ανεμοβλογιά. Στα παιδιά με εμπύρετη νόσο ΔΕΝ θα πρέπει ποτέ να χορηγείται ασπιρίνη σαν αντιπυρετικό.

Gilles de la Tourette σύνδρομο

Το σύνδρομο Tourette έχει πάρει  το όνομά του από τον Georges Gilles de la Tourette που πρώτος περιέγραψε την κατάσταση αυτή το 1885. Τικ (δηλαδή ακούσιες μη ρυθμικές κινήσεις) είναι το σήμα κατατεθέν της ασθένειας.
Οι μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου και τα ΗΕΓ δείχνουν διαφορές στους εγκεφάλους των παιδιών με Tourette από τις αντίστοιχες εξετάσεις φυσιολογικών παιδιών.

Ποιος θα πάθει το σύνδρομο Tourette;

Από σύνδρομο Gilles de la Tourette πάσχει  περίπου ένας στους 2.000 ανθρώπους. Είναι τρεις έως τέσσερις φορές πιο συχνό στα αγόρια από ότι στα κορίτσια, και συνήθως ξεκινά πριν την ηλικία των επτά.

Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου Tourette;

Τα τικ είναι το κλασικό σύμπτωμα αυτής της κατάστασης. Σε πολλά παιδιά, αυτά είναι τόσο ήπια ώστε δύσκολα γίνονται αντιληπτά. Σε άλλες περιπτώσεις, τα τικ είναι σοβαρά και ενοχλητικά.
Τα κινητικά τικ είναι τα πρώτα συμπτώματα των περισσότερων ανθρώπων. Αυτά μπορεί να είναι απλά ξαφνικές, ακούσιες κινήσεις, όπως ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων , μορφασμοί του προσώπου, γλείψιμο χειλιών, ή σφίξιμο της γροθιάς. Μπορεί επίσης να είναι πιο πολύπλοκα, όπως το μάσημα ενός ρούχου ή των μαλλιών, πηδήματα, ή παλαμάκια. Οι κινήσεις αυτές είναι εκτός του ελέγχου του παιδιού - αν και συχνά ακολουθούνται από μια συμπληρωματική εκούσια κίνηση σε μια προσπάθεια να συγκαλύψει το τικ.
Φωνητικά τικ, επίσης εκτός του ελέγχου του παιδιού, μπορεί να είναι ένα σύμπτωμα του συνδρόμου Tourette. Ρουθούνισμα, κινήσεις εκκαθάρισης του λαιμού, σφύριγμα, πλατάγιασμα της γλώσσας είναι επίσης ηχητικά φωνητικά τικ. Η κοπρολαλία,  η ακούσια εκστόμιση αισχρών λέξεων και βρισιών, είναι ένα σύνθετο φωνητικό τικ, το οποίο είναι και το πιο γνωστό σύμπτωμα του συνδρόμου Tourette. Ηχολαλία (ο καταναγκασμός να επαναλάβουν τις λέξεις που ακούγονται) και η παλιλαλία (ο καταναγκασμός να επαναλάβουν τα λόγια τους) μπορεί επίσης να είναι συμπτώματα Tourette.
Η σωματική άσκηση, η έντονη συγκέντρωση και η κατάσταση του ύπνου, καταστέλλουν  τα συμπτώματα του συνδρόμου Tourette.
Το συναισθηματικό στρες, από την άλλη πλευρά, χειροτερεύει τα συμπτώματα.
Τα παιδιά με Tourette έχουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο να πάσχουν ταυτόχρονα κι από άλλα ψυχικά νοσήματα, όπως η ιδεοψυχαναγκαστική  διαταραχή.

Είναι το σύνδρομο Tourette μεταδοτικό;

Το σύνδρομο Tourette μπορεί να προκληθεί από ορισμένα λοιμώδη νοσήματα, όπως η νόσος του Lyme ή ο στρεπτόκοκκος.
 PANDA (Παιδιατρική Αυτοάνοση Νευροψυχιατρική Διαταραχή) είναι το όνομα που δίνεται, όταν τα αντισώματα από κάποιες στρεπτοκοκκικές λοιμώξεις προκαλούν τα συμπτώματα.

Πόσο διαρκεί το σύνδρομο Tourette;

Συνήθως το Tourette είναι μια δια βίου κατάσταση. Ευτυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια σημαντική μείωση των συμπτωμάτων τους με την πάροδο του χρόνου.

Πώς γίνεται η διάγνωση του συνδρόμου Tourette;

Συχνά υποψίες για νόσηση από  συνδρόμου Tourette μπαίνουν  με βάση το ιστορικό και τη φυσική εξέταση. Μερικές φορές οι τομογραφίες του εγκεφάλου, ΗΕΓ, ή τα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή χρησιμοποιούνται για να αποσαφηνιστεί η διάγνωση.
Εάν υπάρχει οποιαδήποτε υπόνοια πρόσφατης στρεπτοκοκκικής λοίμωξης ή η νόσος του Lyme, πρέπει να γίνονται ειδικές εξετάσεις για την διάγνωσή τους, επειδή ειδική θεραπεία μπορεί να είναι απαραίτητη.

Πώς αντιμετωπίζεται το σύνδρομο Tourette;

Ένας μεγάλος αριθμός φαρμάκων έχουν μεγάλη επιτυχία στον έλεγχο των συμπτωμάτων του Tourette. Χρησιμοποιούμε θεραπευτική αγωγή μόνο όταν το σύνδρομο Tourette είναι πολύ ενοχλητικό και παρεμβαίνει πολύ στην καθημερινή ζωή.
Αν διαγνώσουμε στρεπτόκοκκο ή νόσο του Lyme, πρέπει να αντιμετωπίζονται αμέσως θεραπευτικά.
Άλλες μορφές ψυχολογικής υποστήριξης μπορεί επίσης να είναι σημαντικές για το παιδί με Tourette.

Παιδική παχυσαρκία

Πιθανόν να έχετε ήδη ακούσει ότι είμαστε η γενιά με τα πιο υπέρβαρα παιδιά στην ιστορία. Στις 21 Ιανουαρίου 2011, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), κυκλοφόρησε καινούργια στατιστικά στοιχεία. Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι το πρόβλημα δεν μένει το ίδιο, αλλά συνεχίζει να αυξάνεται, χρόνο με το χρόνο.
Δεν υπήρξε καμία αύξηση μεταξύ του 1960 και του 1980, αλλά από το 1980 και μετά το ποσοστό των υπέρβαρων παιδιών έχει αρχίσει να αυξάνεται επικίνδυνα. Σύμφωνα με το CDC, το 17% ή 12,5 εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι είναι παχύσαρκοι.
Η παχυσαρκία στα παιδιά έχει γίνει κυριολεκτικά επιδημία. Αν δεν φροντίσουμε να διδάξουμε στα παιδιά την υγιεινή διατροφή, οι προοπτικές για τη μακροπρόθεσμη υγεία τους θα είναι ζοφερές.

Τι είναι η παχυσαρκία;

Η παχυσαρκία, είναι η γενικευμένη συσσώρευση λίπους τόσο κάτω από το δέρμα αλλά και σ’ ολόκληρο το σώμα. Μερικά παιδιά είναι μεγαλόσωμα επειδή έχουν κατασκευαστικά μεγάλο και βαρύ σκελετό, το αυξημένο βάρος δεν δηλώνει απαραίτητα παχυσαρκία. Υπάρχουν γενικές κατευθυντήριες γραμμές για το πιο είναι κατάλληλο βάρος ανάλογα με ύψος του παιδιού.
Η παχυσαρκία συνήθως προκαλείται από υπερβολική λήψη φαγητού σε συνδυασμό με λιγότερη σωματική δραστηριότητα από τις ατομικές ανάγκες. Ορισμένα παιδιά έχουν κληρονομήσει μια γενετική προδιάθεση για παχυσαρκία. Μπορεί να ακολουθούν την ίδια διατροφή, όπως άλλα λεπτότερα παιδιά, αλλά αποθηκεύουν τις περισσότερες από τις θερμίδες που προσλαμβάνουν ως λίπος.
Το σώμα αποθηκεύει το νέο λίπος είτε με την αύξηση του αριθμού των λιποκυττάρων ή με αύξηση του μεγέθους των ήδη υπαρχόντων κυττάρων. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τον έλεγχο της παιδικής παχυσαρκίας καθώς τα νέα λιποκύτταρα σχηματίζονται κυρίως κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Η συσσώρευση μεγάλου αριθμού λιποκυττάρων στην παιδική ηλικία καθιστά πιο δύσκολη την καταπολέμηση της παχυσαρκίας στην ενήλικη ζωή.

Ποια παιδιά νοσούν από παχυσαρκία;

Τα υπέρβαρα τα παιδιά δεν είναι πάντα λαίμαργα και τεμπέλικα. Στην πραγματικότητα, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι μερικά παχύσαρκα παιδιά δεν τρώνε περισσότερες θερμίδες από τους συνομηλίκους τους. Απλά χρειάζονται λιγότερη ποσότητα φαγητού και περισσότερη δραστηριότητα από αυτούς.
Μια ποικιλία από ορμονικές διαταραχές, όπως προβλήματα με την ινσουλίνη, τις ορμόνες του υποθαλάμου, της υπόφυσης και τις θυρεοειδικές ορμόνες, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή παχυσαρκία. Υπάρχουν επίσης μια σειρά από σπάνια κληρονομική σύνδρομα (όπως σ.Laurence-Moon-Biedl, σύνδρομο Prader-Willi και σύνδρομο Cushing) που χαρακτηρίζονται από παχυσαρκία.
Σε περίπτωση που το ύψος ενός παιδιού είναι καλό ή προχωρημένο για την ηλικία του, οι παραπάνω ιατρικές παθήσεις είναι εξαιρετικά απίθανες. Από την άλλη πλευρά, ένα παχύσαρκο παιδί με αργή ανάπτυξη ύψους θα πρέπει οπωσδήποτε να αξιολογείται.

Ποιες είναι οι επιπλοκές της παχυσαρκίας;

Η παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε πολλά άλλα προβλήματα υγείας, όπως διαβήτη, υψηλή πίεση του αίματος και άσθμα. Στην πραγματικότητα, με την αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας, βλέπουμε επίσης μια ανησυχητική αύξηση του ποσοστού εφηβικής υψηλής αρτηριακής πίεσης, υψηλής χοληστερόλης και διαβήτη!

Πώς γίνεται η διάγνωση της παχυσαρκίας;

Τα διαγράμματα ανάπτυξης(καμπύλες αύξησης) μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε με ακρίβεια πως τα παιδιά μας μεγαλώνουν. Η καμπύλη ΔΜΣ(δείκτη μάζας σώματος), ειδικότερα, μπορεί να μας δώσει έγκαιρη προειδοποίηση, ακόμη και προτού ένα παιδί γίνει πραγματικά υπέρβαρο.

Πώς αντιμετωπίζεται η παχυσαρκία;

Η παχυσαρκία μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί, δεδομένου ότι πρέπει να γίνει μόνιμη αλλαγή στις βασικές διατροφικές συνήθειες και την σωματική δραστηριότητα του παιδιού. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να αλλάξουν οι διατροφικές συνήθειες όλης της οικογένειας. Ολόκληρη η οικογένεια πρέπει ν’ ακολουθήσει προσαρμοσμένο διαιτολόγιο. Φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής αλέσεως θα πρέπει να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής. Παράλληλα με την αλλαγή των διατροφικών συνηθειών της οικογένειας, πρέπει ν΄ αυξηθεί το ημερήσιο επίπεδο δραστηριότητας της με σωματική άσκηση.
Οι περισσότερες οικογένειες δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτές τις αλλαγές στον τρόπο ζωής από μόνες τους και θα επωφεληθούν από την παρακολούθηση από κάποιον ειδικό διατροφολόγο, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για 12 εβδομάδες. Η παρακολούθηση πρέπει να συνεχιστεί τουλάχιστον σε μηνιαία βάση για το υπόλοιπο του πρώτου έτους, και στη συνέχεια κάθε 3 έως 4 μήνες έως ότου οι νέες συνήθειες ριζωθούν πολύ βαθιά.

Πώς μπορεί η παχυσαρκία να προληφθεί;

Τα μωρά που θηλάζουν έχουν 30 τοις εκατό λιγότερο κίνδυνο για παχυσαρκία.
Η σωστή διατροφή χωρίς πολλά γλυκά και λιπαρές τροφές, η αποφυγή των αναψυκτικών και η μη υπερβολική κατανάλωση φαγητού μπορεί να αποτρέψει την παχυσαρκία.
Είτε το παιδί σας είναι μωρό είτε έφηβος, τώρα είναι η καλύτερη στιγμή για να βεβαιωθείτε ότι έχει τουλάχιστον 60 λεπτά κάθε μέρα φυσική δραστηριότητα, μέσω του παιχνιδιού ή ακόμη καλύτερα μέσω του αθλητισμού. Ένα από τα σημαντικότερα καθήκοντα των γονιών είναι να διδάξουν στα παιδιά τους κανόνες υγιεινής διατροφής και σωματικής άσκησης.

Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1

Όταν ένα παιδί αρχίζει να διψάει συνέχεια και να ουρεί συχνότερα, ο φόβος του διαβήτη ανησυχεί τους γονείς.

Τι είναι ο διαβήτης;

Σε υγιή παιδιά μια ορμόνη που λέγεται ινσουλίνη ωθεί το σάκχαρο(γλυκόζη) από το αίμα στα κύτταρα του σώματος όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμο για την παραγωγή ενέργειας. Η ινσουλίνη παράγεται στο πάγκρεας. Ο διαβήτης τύπου Ι είναι μια πάθηση του παγκρέατος που δεν παράγει επαρκή ποσότητα ινσουλίνης έτσι ώστε να γίνεται σωστός ο μεταβολισμός της γλυκόζης.

Ο διαβήτης τύπου 1 είναι αυτό που λέμε μια αυτοάνοση ασθένεια;

Όταν ο διαβήτης βρίσκεται στο πρώτο στάδιο, τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας καταστρέφονται σταδιακά με την πάροδο μηνών ή ετών. Τα υπόλοιπα κύτταρα είναι σε θέση να αντισταθμίσουν, αυξάνοντας την παραγωγή ινσουλίνης. Ο οργανισμός μπορεί να παράγει ακόμα αρκετή ποσότητα ινσουλίνης για να κρατήσει τη συγκέντρωση του σακχάρου στο αίμα σε φυσιολογικά επίπεδα.
Αν καταστραφεί το 90% περίπου των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη τότε η γλυκόζη δεν προσλαμβάνεται αποτελεσματικά στα κύτταρα. Το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα αρχίζει να αυξάνεται. Χωρίς σάκχαρα τα κύτταρα αρχίζουν να μεταβολίζουν τις πρωτεΐνες και το λίπος για να έχουν καύσιμα (οι κετόνες εμφανίζονται στα ούρα ως προϊόν μεταβολισμού των λιπαρών οξέων). Το άτομο με διαβήτη νιώθει συνέχεια πεινασμένο, αλλά χάνει βάρος παρά την αυξημένη πρόσληψη τροφής.
Εν τω μεταξύ, η συγκέντρωση του σακχάρου στο αίμα αρχίζει να αυξάνεται. Όταν το επίπεδο φτάσει τα 180 mg / dL, η γλυκόζη αρχίζει ν’αποβάλλεται στα ούρα. Αυτό προκαλεί στον ασθενή πολυουρία, δηλαδή μεγάλες ποσότητες ούρων( ο οργανισμός προσπαθεί να κρατήσει σταθερή την ωσμοτικότητα στα ούρα αποβάλλοντας υγρά) κι έτσι ο ασθενής στη συνέχεια αισθάνεται δίψα(πολυδιψία) για ν’ αναπληρώσει την ποσότητα των υγρών που χάνονται με τα ούρα.

Ποιά άτομα κινδυνεύουν να πάθουν διαβήτη τύπου1(ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη);

Ο διαβήτης τύπου 1 συνήθως χτυπά τους νέους, ιδιαίτερα μεταξύ των ηλικιών 5 και 7 (ηλικία που τα παιδιά περνούν πολλές ιώσεις), ή κατά τη περίοδο της εφηβείας (που υπάρχουν πολλές μεταβολές στις ορμόνες). Για το λόγο αυτό ονομάζεται και νεανικός διαβήτης. Ο όρος αυτός έχει πλέον εξαλειφθεί, δεδομένου ότι γνωρίζουμε πλέον ότι μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία.
Οι άνθρωποι που θα νοσήσουν με διαβήτη τύπου 1 έχουν γεννηθεί με μια γενετική προδιάθεση . Δεν θα νοσήσουν όλα τα άτομα που φέρουν τα συγκεκριμένα γονίδια. Μερικά άτομα με προδιάθεση εκτίθεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες που πυροδοτούν το διαβήτη. Αυτό είναι συνήθως μια ιογενής λοίμωξη. Ο ιός παραπλανά το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου κι αρχίζει να παράγει αντισώματα που επιτίθενται στα δικά του κύτταρα,στα κύτταρα του παγκρέατος του.

Ποια είναι τα συμπτώματα του διαβήτη;

Ο τύπου Ι διαβήτης υποβόσκει γενικά για χρόνια, αλλά παρουσιάζεται απότομα. Στη συνέχεια, σπάνια μένει αδιάγνωστος για περισσότερο από μερικές εβδομάδες. Τα κλασικά συμπτώματα κατά τη διάγνωση είναι αυξημένη ούρηση, αυξημένη δίψα, αυξημένη πρόσληψη τροφής, και απώλεια βάρους. Καθένας με τα κλασικά αυτά συμπτώματα πρέπει να κάνει εξέταση σακχάρου στο αίμα, καθώς και μια εξέταση ούρων. Μερικές φορές οι ασθενείς αναφέρουν επίσης κόπωση, θολή όραση, έμετο, ή κοιλιακό άλγος. Εάν ο διαβήτης παραμένει αδιάγνωστος, τα συμπτώματα πολλές φορές με την πρόοδο της νόσου περιλαμβάνουν έμετο, δυσκολία στην αναπνοή, και στη συνέχεια κώμα.
Χρόνιες μυκητιασικές μολύνσεις (ή άλλες λοιμώξεις του δέρματος), μπορεί να είναι ένα σημάδι έγκαιρης προειδοποίησης.  Αν αυτές οι λοιμώξεις είναι πολύ συχνές, ή υποχωρούν δύσκολα με την κατάλληλη θεραπεία, το ενδεχόμενο ύπαρξης διαβήτη θα πρέπει να εξετάζεται.

Θεραπεύεται ο διαβήτης;

Δυστυχώς όχι, είναι μια χρόνια κατάσταση, όμως με την κατάλληλη ρύθμιση το άτομο που πάσχει από διαβήτη δεν θα αισθάνεται άρρωστο ,θα ζήσει μια φυσιολογική ζωή, απλά θα μάθει να συμβιώνει με τον διαβήτη.

Πώς γίνεται η διάγνωση του διαβήτη;

Θεωρούμε ότι κάποιος νοσεί από διαβήτη, όταν η τιμή του σακχάρου νηστείας στο αίμα είναι μεγαλύτερη από 126 mg / dL.
Υπάρχουν κι άλλες εξετάσεις διαθέσιμες για ακόμη πιο έγκαιρη ανίχνευση του διαβήτη. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 έχουν μετρήσιμα αντισώματα στο αίμα τους, που αποκαλύπτουν την αυτοάνοση πάθηση τους. Αυτά τα αντισώματα  είναι συχνά ανιχνεύσιμα μήνες ή χρόνια πριν εμφανιστούν τα συμπτώματα.

Πώς αντιμετωπίζεται ο διαβήτης;

Στα παιδιά που πάσχουν από διαβήτη τύπου Ι απαιτείται η εξωγενής χορήγηση ενέσιμης ινσουλίνης.Η δόση πρέπει να ρυθμιστεί προσεκτικά για να διατηρήσει την γλυκόζη του αίματος σε σταθερά επίπεδα.
Κατά τη διάρκεια λοιμώξεων ή χειρουργικών επεμβάσεων μπορεί ο διαβήτης ν’ απορυθμιστεί  και να χρειαστεί επαναπροσδιορισμός της ημερήσιας δόσης ινσουλίνης.
Η άσκηση και η υγιεινή διατροφή είναι σημαντική για όλα τα παιδιά, αλλά ακόμη πιο σημαντική για τα παιδιά με διαβήτη.

Πώς μπορεί ο διαβήτης να προληφθεί;

Πολλά φάρμακα έχουν μελετηθεί για την καθυστέρηση ή την πρόληψη του διαβήτη τύπου Ι σε παιδιά υψηλού κινδύνου με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Επίσης, συστήνεται καθυστέρηση εισαγωγής του αγελαδινού γάλακτος στη διατροφή των παιδιών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο διαβήτη. Ο διαβήτης είναι λιγότερο συχνός μεταξύ των παιδιών που θήλασαν αποκλειστικά τους πρώτους μήνες της ζωής τους.
Το εμβόλιο MMR μπορεί επίσης να αποτρέψει μερικά κρούσματα διαβήτη, λόγω του ότι ο διαβήτης τείνει να εμφανίζεται πιο συχνά μετά από κρούσματα παρωτίτιδας και ερυθράς.

Σιδηροπενική αναιμία

Το αίμα ως γνωστόν περιέχει τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα λευκά αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια (που βοηθούν την πήξη του αίματος όταν χρειάζεται). Τα ερυθρά αιμοσφαίρια μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες σε κάθε μέρος του σώματος και δίνουν στο αίμα το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του.   
Αυτή η σταθερή παροχή οξυγόνου στους ιστούς του σώματος είναι απαραίτητη για την υγεία, για την ανάπτυξη και για την ίδια τη ζωή.
Όταν δεν έχουμε αρκετά ερυθρά αιμοσφαίρια στο αίμα μας, έχουμε αναιμία. Η αναιμία μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε κουρασμένοι, αδύναμοι, και ευέξαπτοι. Μπορεί να προκαλέσει χλωμό δέρμα, πονοκέφαλο, και ανορεξία. Τα παιδιά με αναιμία τείνουν να αρρωσταίνουν πιο συχνά. Η διανοητική τους και η σωματική τους ανάπτυξη επηρεάζονται επίσης.
Ο πιο συνηθισμένος λόγος αναιμίας για ένα μικρό παιδί είναι η ανεπάρκεια σιδήρου. Ο σίδηρος είναι ένα μέταλλο που χρειάζεται το σώμα σας για να φτιάξει τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Το αίμα των παιδιών που δεν έχουν αρκετό σίδηρο θα περιέχει μικρότερα κι αναποτελεσματικότερα ερυθρά αιμοσφαίρια.
Ακόμη και πριν παρουσιάσει αναιμία ένα παιδί με ανεπαρκή πρόσληψη σιδήρου μπορεί να εμφανίσει δυσκολίες στη μάθηση. Η μνήμη και οι σχολικές επιδόσεις μειώνονται, όπως επίσης και η αθλητική απόδοση.
Τα παιδιά παθαίνουν σιδηροπενική αναιμία αν δεν παίρνουν αρκετό σίδηρο από τις τροφές, αν χάσουν πάρα πολύ σίδηρο (μέσω αιμορραγίας), ή εάν οι ανάγκες τους για νέα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι αυξημένες (όπως συμβαίνει σε περιόδους ταχείας ανάπτυξης). Έτσι, η σιδηροπενική αναιμία είναι πιο συχνή σε βρέφη και σε εφήβους (κυρίως σε νεαρά κορίτσια).
Στα περισσότερα παιδιά συστήνετε μια εξέταση αίματος μεταξύ 6 και 18 μηνών για ν’ αποκλείσουμε αναιμία. Η εξέταση αίματος είναι σημαντική, διότι μπορεί να προσδιορίσει την αναιμία πριν υπάρξουν συμπτώματα. 
Η ανεπάρκεια σιδήρου (ακόμη και ήπιας μορφής) συνδέεται με μείωση της προσοχής, της εγρήγορσης, και της ικανότητας μάθησης. Τα παιδιά με έλλειψη σιδήρου έχουν τάσεις να τρώνε σκόνη, χώμα, φλούδες χρωμάτων κτλ( στοιχεία που περιέχουν σίδηρο).
Η ευερεθιστότητα και η κούραση είναι συχνά συμπτώματα σε ήπια έως μέτρια σιδηροπενική αναιμία. Το λευκό τμήμα των ματιών μπορεί να πάρει  μια γαλαζωπή απόχρωση. Το παιδί φαίνεται χλωμό.
Η παρατεταμένη ή βαριά αναιμία μπορεί να προκαλέσει σημαντική ευερεθιστότητα, μειωμένη όρεξη, επιβράδυνση της ανάπτυξης, πόνο και κάψιμο στη γλώσσα εξαιτίας λέπτυνσης των πλαϊνών επιφανειών της, ή εύθραυστα νύχια. Μπορεί επίσης να υπάρχουν πληγές στις γωνίες του στόματος. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, τα παιδιά μπορούν να πάθουν ακόμα και καρδιακή ανεπάρκεια.
Ήπια αναιμία σε φυσιολογικά κατά τα άλλα παιδιά είναι πιθανόν να προκλήθηκε από έλλειψη σιδήρου.
Η αναιμία δεν προκαλείται όμως απαραίτητα από έλλειψη σιδήρου. Τα παιδιά έχουν συχνά μια μικρή, οριακή αναιμία αμέσως μετά από μια ιογενή ασθένεια. Αυτή υποχωρεί από μόνη της. 
Η βελτίωση της διατροφής του παιδιού σας είναι ο πιο σημαντικός τρόπος για την πρόληψη και τη θεραπεία της ανεπάρκειας σιδήρου. Αρκετά τρόφιμα είναι καλές πηγές σιδήρου:
• Μέτρια πηγή σιδήρου: Τόνος,  βρώμη, δημητριακά, βερίκοκα, σταφίδες, σπανάκι, λάχανο, δαμάσκηνα.
• Καλή πηγή σιδήρου: μητρικό γάλα (ο σίδηρος του μητρικού γάλακτος είναι καλύτερα απορροφήσιμος από του αγελαδινού),αυγά, κρέας, συκώτι, ψάρι, κοτόπουλο, γαλοπούλα, η σόγια, τα ξηρά φασόλια, το φυστικοβούτυρο, τα μπιζέλια, οι φακές.
Η βιταμίνης C(όπως ο χυμός πορτοκαλιού),  βοηθάει την απορρόφηση του σιδήρου από τα τρόφιμα που είναι πλούσια σε σίδηρο, επίσης, βοηθά το σώμα να χρησιμοποιήσει το σίδερο.
Εάν η αναιμία είναι σοβαρή, ή αν το παιδί δυσκολεύεται να κάνει σωστή διατροφή τότε δίνουμε στο παιδί συμπλήρωμα σιδήρου(σταγόνες ή σιρόπι). Η θεραπεία κρατάει συνήθως περίπου ένα με δύο μήνες και επαναλαμβάνουμε την εξέταση αίματος για να δούμε αν η αναιμία έχει υποχωρήσει ή χρειάζεται συνέχιση της αγωγής.
Πολλές φορές χρειάζεται να κάνουμε επιπλέον εργαστηριακό έλεγχο για ν ’ αποκλείσουμε ότι η αναιμία δεν οφείλεται σε κάποιο άλλο αίτιο.

Ομιλία του παιδιού-συμβουλές.

Τα μωρά έχουν ένα έμφυτο ενδιαφέρον για την ανθρώπινη φωνή και μια φυσική τάση να ακούν και να επικεντρώνονται όταν κάποιος μιλάει. Βασιζόμενοι στα παραπάνω μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας στην εξέλιξη της ομιλίας του.

Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να μάθει να μιλά;

Μιλάτε όσο πιο συχνά μπορείτε με το παιδί σας. Προσπαθήστε να κάνετε μερικές από αυτές τις συζητήσεις μόνο ανάμεσα σε εσάς κι αυτό. Κοιτάξτε το, ενώ μιλάτε. Αφήστε το να δει το πρόσωπό σας, την έκφραση σας και τις χειρονομίες σας.
Αφήστε το παιδί σας να καταλάβει τι εννοείτε με κινήσεις που ταιριάζουν με αυτό που λέτε( πχ όταν το ντύνεται περιγράψτε τι κάνετε, τώρα βάζουμε το παντελονάκι, τώρα φοράμε τα παπουτσάκια μας).
Αφήστε το παιδί σας να δει τι αισθάνεστε με τις εκφράσεις του προσώπου σας και παράλληλα εξηγείστε του με απλές φράσεις(πχ πείτε του πόσο καλό παιδί είναι και χαμογελάστε ή μαλώστε το για κάτι που κάνει έχοντας αυστηρή έκφραση).
Βοηθήστε το παιδί σας να καταλάβει συνολικά την επικοινωνία σας. Δεν έχει σημασία κατά πόσον αυτό κατανοεί ακριβώς τα λόγια σας ή όχι. Εάν μαγειρεύετε κάτι, βάλτε πιάτα στο τραπέζι και στη συνέχεια πείτε του "Ήρθε η ώρα του γεύματος τώρα". Θα καταλάβει ότι το γεύμα του είναι έτοιμο και θα έρθει στο καρεκλάκι του. Ίσως δεν καταλάβει τις λέξεις «ώρα του μεσημεριανού " σημασία έχει να καταλάβει το νόημα. Τα παιδιά μαθαίνουν τις έννοιες των λέξεων μέσα από την κατανόηση τους.
Το παιδί σας μπορεί να μάθει νέες λέξεις και να τις χρησιμοποιεί σωστά, αλλά μπορεί να μην καταλαβαίνει τις αφηρημένες έννοιες που περιγράφουν αυτές οι λέξεις. Δεν μπορεί να καταλάβει ίσως την έννοια της υπόσχεσης, για παράδειγμα. Ωστόσο, μπορεί να χρησιμοποιήσει  τη λέξη. Αν του προσφέρουμε πέντε λεπτά περισσότερο παιχνίδι, αν υποσχεθεί να έρθει κατευθείαν στο κρεβάτι μετά, θα πει σου δίνω υπόσχεση.  Ωστόσο, η λέξη δεν είναι παρά μια συμφωνία. Μετά από αυτά τα πέντε λεπτά, θέλει ακόμη πέντε. Δεν μπορεί να καταλάβει τη μομφή στη φωνή σας, καθώς λέτε, «αλλά μου υποσχέθηκες." Σιγά σιγά μέσα από την επανάληψη γίνεται η κατανόηση όλου του φάσματος της γλώσσας.

Πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να επικοινωνεί;

Βοηθήστε το παιδί σας να συνειδητοποιήσει ότι όλοι μιλούν γιατί υπάρχει ανάγκη για επικοινωνία. Εάν μιλάτε με τον εαυτό σας χωρίς να περιμένετε για μια απάντηση, ή αν δεν κάνετε τον κόπο να απαντήσετε όταν κάποιος μιλά σε σας, είναι βέβαιο ότι το παιδί θα αισθανθεί ότι τα λόγια είναι απλά ήχοι χωρίς νόημα. Γι αυτό κάντε διάλογο, όχι μονόλογο.
Αν κάποιος μιλάει στην τηλεόραση προσπαθήστε με απλά λόγια να εξηγήσετε στο παιδί τι περίπου λέει.
Παίξτε διαφόρους ρόλους μαζί με το παιδί σας, η ομιλία κάθε παιδιού προάγεται σημαντικά μέσα από το παιχνίδι.
Μεγάλο ρόλο επίσης στην διαμόρφωση της ομιλίας έχουν και τα ακούσματα που έχει το κάθε παιδί. Φροντίστε από πολύ μικρή ηλικία να του διαβάζεται παραμύθια και να του διηγείστε απλές ιστορίες που θα μπορεί να κατανοεί.

Πρόληψη και θεραπεία αφυδάτωσης

Ένα παιδί που κάνει εμετούς και διάρροια και δεν αναπληρώνει τις απώλειες υγρών που έχει ο οργανισμός του κινδυνεύει από αφυδάτωση. Δυστυχώς, είναι αδύνατο να προβλέψουμε μετά από πόσους εμετούς ή διάρροιες θα προκληθεί αφυδάτωση.
Εξαρτάται από το βάρος του παιδιού, την ηλικία, τον πυρετό, την ποσότητα και την συχνότητα του εμετού και της διάρροιας κι από το πόσο σωστά αναπληρώνονται τα υγρά που χάνει.
Τα σημάδια σοβαρής αφυδάτωσης είναι νωθρότητα (αδυναμία), ξηρή γλώσσα και στόμα που κολλάει χωρίς σάλιο, απουσία ή μείωση των δακρύων κατά το κλάμα,  βαθουλωμένα μάτια, ξερό, ρυτιδωμένο δέρμα και απουσία ούρησης περισσότερο από 8 έως 10 ώρες.
Τα βρέφη μπορεί να έχουν εισολκή της πηγής ειδικά εάν το μωρό είναι σε όρθια θέση  (βαθουλωμένο το μαλακό σημείο στην κορυφή του κεφαλιού), ασθενικό κλάμα κι αδυναμία ή άρνηση λήψης τροφής.
Εάν παρατηρήσετε οποιαδήποτε από αυτά τα συμπτώματα της σοβαρής αφυδάτωσης στο παιδί σας, θα πρέπει να επικοινωνήσετε αμέσως με το γιατρό σας.

Σημάδια ήπιας αφυδάτωσης μπορεί να περιλαμβάνουν ξηρά χείλη με ύπαρξη όμως σάλιου μέσα στο στόμα, γκρινιάρικη συμπεριφορά, αλλά το παιδί  πρέπει να είναι σε θέση να συζητήσει και να παίξει. Επίσης το παιδί δεν ουρεί συχνά και βγάζει μικρότερες ποσότητες ούρων. Μπορεί να είναι δύσκολο να ελεγχθεί η ούρηση, όταν το παιδί έχει συγχρόνως και διάρροια.
Τα παιδιά που είναι ήπια αφυδατωμένα πρέπει να παρακολουθούνται στενά και να τους χορηγούνται υγρά από το στόμα.
Μετά κάθε εμετό αφήνουμε λίγη ώρα να ηρεμήσει το στομάχι και χορηγούμε σιγά σιγά μικρές ποσότητες ηλεκτρολυτικών διαλυμάτων(π.χ.Almora).
Αν δεν διαθέτουμε ένα έτοιμο ηλεκτρολυτικό διάλυμα από το φαρμακείο μπορούμε να χορηγήσουμε στο παιδί κουταλάκι κουταλάκι κάποιο αναψυκτικό αφού πρώτα το έχουμε ανακινήσει καλά ώστε να φύγει το αέριο.
Επίσης μπορούμε να φτιάξουμε ένα αυτοσχέδιο διάλυμα ηλεκτρολυτών ως εξής:
Σε ένα λίτρο ζεστό νερό διαλύουμε 8 κουταλάκια ζάχαρη και ένα κουταλάκι αλάτι, βάζουμε το διάλυμα στο ψυγείο και μόλις γίνει δροσερό το χορηγούμε στο παιδί με ρυθμό 1-2 κουταλάκια κάθε δέκα λεπτά.
Αν οι εμετοί συνεχίζονται και δεν είναι δυνατή η χορήγηση υγρών από το στόμα, η ενυδάτωση πρέπει να γίνεται με παρεντερική χορήγηση

Παράτριμμα της περιοχής της πάνας (σύγκαμα).

Πρόληψη συγκάματος

 Αλλάζετε τις πάνες συχνά και αμέσως μόλις το μωρό κάνει κακά. Ξεπλύνετε με ζεστό νερό και ουδέτερο σαπούνι και σκουπίστε απαλά την περιοχή. Αφήστε την περιοχή της πάνας να στεγνώσει στον αέρα όποτε αυτό είναι δυνατό. Μπορείτε να κάνετε χρήση στεγνωτήρα σε μια χαμηλή ρύθμιση για να στεγνώσει καλά η περιοχή.
 Στη συνέχεια χρησιμοποιείστε βαζελίνη ή μια ειδική κρέμα με οξείδιο του ψευδαργύρου για να καλύψετε το δέρμα. Πούδρες γενικά δεν συνιστώνται λόγω του κινδύνου  εισρόφησης της σκόνης στους πνεύμονες του μωρού.

Θεραπεία συγκάματος

Οι μολύνσεις της μηρογεννητικής περιοχής από μύκητες είναι πολύ συχνές στα μωρά. Οι μύκητες είναι παρόντες παντού στο περιβάλλον μας. Αγαπούν κυρίως τις υγρές περιοχές όπως είναι η περιοχή της πάνας. Μπορεί επίσης να είναι υπάρχουν στο στόμα του μωρού και να εμφανίζονται σαν λευκό επίχρισμα στην γλώσσα ,τα χείλη και το στόμα του. Σ’ αυτή την περίπτωση  χρειάζεται εφαρμογή αντιμυκητιασικής κρέμας στην ερεθισμένη περιοχή για να το  θεραπεύσουμε (π.χ.Dactodor, Kenacomb, Verdal). Πολλές φορές η χρήση ενός βάμματος που ονομάζεται Gentian Violet 1% βοηθάει την γρηγορότερη επούλωση.

 Ο παιδίατρος σας είναι αυτός που θα εκτιμήσει την σοβαρότητα του συγκάματος και θα σας καθορίσει την κατάλληλη θεραπεία στη σωστή χρονική διάρκεια ,γι αυτό συμβουλευτείτε τον.

Βήχας - Τύποι βήχα

Πολλές φορές αναφέρουν οι γονείς στον παιδίατρο ότι το παιδί βήχει, αλλά δεν μπορούν να περιγράψουν καλά τον τύπο του βήχα ώστε από την πληροφορία αυτή να βοηθήσουν τον γιατρό να προσανατολιστεί ως προς την διάγνωση. Το παρακάτω λεξικό του βήχα ίσως βοηθήσει τους γονείς να συνεννοηθούν καλύτερα με τον γιατρό τους.
Ξηρός: βήχας χωρίς φλέγματα, ερεθιστικός.
Παραγωγικός: υγρός με εκκρίσεις, τα παιδιά συνήθως τα φλέγματα δεν τα φτύνουν, τα καταπίνουν και πολλές φορές κάνουν εμετό.
Παροξυσμικός: βήχας που διαρκεί πολύ ώρα κι έχει αυξανόμενη ένταση.
Σπαστικός: ακούγεται βράσιμο, όπως το γουργουρητό της γάτας.
Συριγμός: βήχας που συνοδεύεται από σφύριγμα είτε στην εκπνοή(εισπνευστικός συριγμός),είτε στην εκπνοής(εκπνευστικός συριγμός),βήχας δύσπνοιας δηλαδή το παιδί δυσκολεύεται ν’αναπνεύσει.
Κοκκυτικός: συνεχόμενος βήχας με κράτημα της αναπνοής που στο τέλος του το παιδί παίρνει μια θορυβώδη εισπνοή σαν κοκοράκι.
Υλακώδης: βήχας που μοιάζει με γαύγισμα σκύλου ή με μεταλλικό ήχο.

Εγκολεασμός

Ο εγκολεασμός είναι από τα πιο επείγοντα χειρουργικά προβλήματα της βρεφικής ηλικίας. Χαρακτηρίζεται από την είσοδο και παγίδευση ενός τμήματος του εντέρου σ’ άλλο κομμάτι του εντέρου με αποτέλεσμα την διακοπή αιμάτωσης και τη νέκρωση του εγκολεασμένου εντέρου.

Συμπτώματα

Τα βρέφη παρουσιάζουν εμέτους κι έντονα περιοδικά κοιλιακά άλγη που εναλλάσσονται από περιόδους ωχρότητας, ατονίας  και λήθαργου. Μπορεί να παρατηρηθούν και σημεία αφυδάτωσης. Άλλο σύμπτωμα είναι οι αιμορραγικές κενώσεις(πήγματα αίματος και βλέννας).

Κλινική εξέταση

Ψηλαφώντας την κοιλιά ο γιατρός μπορεί να διαπιστώσει την ύπαρξη μιας ευαίσθητης, συμπαγούς, αλλαντοειδούς μάζας στην κοιλιά του βρέφους με εγκολεασμό.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται με απλή ακτινογραφία κοιλίας, με υπερηχογράφημα ή με βαριούχο υποκλυσμό.

Θεραπεία

Η επιτυχής ανάταξη του εγκολεασμού συνήθως γίνεται με τον βαριούχο υποκλυσμό, ειδάλλως γίνεται λαπαροσκοπικά χειρουργική αποκατάσταση.

Πρόγνωση   

Εάν η διάγνωση και η θεραπεία γίνουν έγκυρα η πρόγνωση είναι καλή και η επανεμφάνιση σπάνια.

Περιποίηση του ομφάλιου λώρου στα νεογέννητα

Λίγα λεπτά μετά την γέννηση ο ομφάλιος λώρος κόβεται 1,5  εκατοστά περίπου από την κοιλιά του μωρού και δένεται. Το ομφαλικό κολόβωμα στην αρχή έχει λευκωπό χρώμα και σε διάστημα 7-10 ημερών ξεραίνεται, σκουραίνει(καφετί χρώμα) κι αποπίπτει.
Μέχρι να πέσει ο αφαλός και μερικές μέρες μετά χρειάζεται περιποίηση για ν’ αποφευχθούν τυχόν μολύνσεις. Επιβάλλεται ο καθαρισμός του με καθαρό οινόπνευμα σε κάθε αλλαγή της πάνας. Την διαδικασία την επαναλαμβάνουμε μέχρι να πέσει ο αφαλός και 4-5 μέρες μετά μέχρι να επουλωθεί καλά η περιοχή. Καλό είναι το ομφαλικό κολόβωμα μέχρι ν’ αποκολληθεί να διατηρείται στεγνό και να μην καλύπτεται από την πάνα. Μικρές σταγόνες αίματος είναι φυσιολογικό να παρατηρηθούν κατά την αποκόλληση.
Αν παρατηρήσετε οποιοδήποτε άλλο έκκριμα, άσχημη οσμή ή ερεθισμό στο δέρμα γύρω από τον ομφαλό επικοινωνήστε άμεσα με τον παιδίατρο σας.
Μπορεί να έχει δημιουργηθεί ομφαλίτιδα, μια μικροβιακή λοίμωξη που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά.

Πολλές φορές δημιουργούνται στον αφαλό κάποια κόκκινα δύσμορφα οζίδια που ονομάζονται κοκκιώματα. Η αντιμετώπιση τους είναι καυτηριασμός με νιτρικό άργυρο.
Σε περίπτωση που όταν κλαίει το μωρό πετάγεται έξω ο αφαλός του πιθανόν να έχει ομφαλοκήλη. Η ομφαλοκήλη είναι μια συχνή κατάσταση και οφείλεται σε ένα μικρό άνοιγμα που έχει σχηματιστεί στους μύες της κοιλιάς του μωρού και που επιτρέπει στους ιστούς να προεξέχουν κάθε φορά που ασκείται κάποια πίεση μέσα από την κοιλιά, όταν π.χ. το παιδί βήχει. Συνήθως η ομφαλοκήλη διορθώνεται μόνη της μετά τον πρώτο χρόνο. Αν αυτό δεν συμβεί, θα πρέπει να γίνεται χειρουργική διόρθρωση.

Tips και μυστικά για έναν σωστό ύπνο

Όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο περισσότερο ύπνο χρειάζεται ο αναπτυσσόμενος οργανισμός του. Όμως πολλές φορές η διαδικασία του ύπνου γίνεται μια βασανιστική καθημερινότητα για τους γονείς. Οι παρακάτω συμβουλές ίσως βοηθήσουν τα μωρά να κοιμούνται καλύτερα και τους γονείς ν’απαλλαγούν από τον «εφιάλτη» του ανήσυχου παιδικού ύπνου!

1. Το σταθερό ωράριο είναι πολύ σημαντικό για την έλευση του ύπνου. Βάλτε καθημερινά το παιδί στο κρεβάτι την ίδια ώρα.
2. Δημιουργείστε κατάλληλο περιβάλλον για χαλάρωση(ησυχία, καλός  αερισμός του χώρου, σωστή θερμοκρασία, κατάλληλο στρώμα)
3. Μην το αφήνεται να έχει έντονη σωματική δραστηριότητα για μισή ώρα πριν τον ύπνο. Ο οργανισμός χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα για να περάσει από την εγρήγορση στην χαλάρωση.
4. Ακολουθείστε κάθε βράδυ την ίδια ιεροτελεστία πριν πέσει για ύπνο(τουαλέτα, πλύσιμο δοντιών, μπάνιο).
5. Κλείστε την τηλεόραση, τον υπολογιστή ,χαμηλώστε τον φωτισμό και βοηθείστε το παιδί να χαλαρώσει διαβάζοντας του ένα παραμύθι.
6. Παραμείνετε κοντά του αν είναι ανήσυχο μέχρι ν’ αποκοιμηθεί.
7. Το επόμενο πρωί πείτε του μπράβο που κοιμήθηκε μόνο του.

Αν τώρα κατά την διάρκεια της νύχτας ξυπνήσει με κλάματα, πηγαίνετε κοντά του και καθησυχάστε το. Αν έρθει στο κρεβάτι σας γυρίστε το αμέσως ,χωρίς υποχώρηση στο δωμάτιο του. Αν συνεχίσει να κλαίει παραμείνετε κοντά του μέχρι να ηρεμήσει και μετά απομακρυνθείτε. Πολλές  φορές τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα, αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε να διδάξουμε στο παιδί ότι όταν λέμε «ώρα για ύπνο»,το εννοούμε και δεν διαπραγματευόμαστε.

Σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (οδηγίες για την πρόληψη του)

Ως σύνδρομο αιφνιδίου θανάτου ορίζεται ο ξαφνικός, ανεξήγητος θάνατος ενός υγιούς βρέφους ηλικίας 1 μηνός -1 έτους. Η αιτία θανάτου παραμένει ανεξήγητη παρά τον λεπτομερή έλεγχο των συνθηκών θανάτου του βρέφους.
Η Αμερικάνικη Παιδιατρική Ακαδημία έχει εκδώσει τις παρακάτω κατευθυντήριες οδηγίες για την πρόληψη του φαινομένου:

1. Τα βρέφη πρέπει να κοιμούνται ανάσκελα και σε σκληρό στρώμα που δεν βουλιάζει.
2. Στην κούνια δεν πρέπει να υπάρχουν μαλακά αντικείμενα όπως μαξιλάρια,κουβέρτες, λούτρινα παιχνίδια. Ν’ αποφεύγεται η χρήση παπλώματος τον πρώτο χρόνο και να χρησιμοποιείται υπνόσακος.
3. Να αποφεύγεται το κάπνισμα της μητέρας στην κύηση και η έκθεση του βρέφους στο παθητικό κάπνισμα.
4. Να μην κοιμάται ποτέ το βρέφος στο ίδιο κρεβάτι ή καναπέ με κάποιον ενήλικα.
5. Μετά τον πρώτο μήνα ζωής μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια του ύπνου πιπίλα, εφόσον την δέχεται το βρέφος.
6. Αποφυγή υψηλής θερμοκρασίας στο υπνοδωμάτιο του μωρού.
7. Η χρήση συσκευών συνεχούς παρακολούθησης συνιστάται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις καθώς δεν υπάρχει κανένα δεδομένο που να δείχνει ότι  μειώνουν τον κίνδυνο.

Ψυχοκινητική εξέλιξη του παιδιού από 1 μέχρι 5 ετών

13 μηνών: Βάζει και βγάζει κύβους από ένα κουτί. Παρακολουθεί αντικείμενα από μακριά (π.χ. τ’ αυτοκίνητα από το παράθυρο).
14 μηνών: Πίνει με βοήθεια από ποτήρι. Δείχνει τα μέρη του σώματος του άμα ερωτηθεί(τα ματάκια, το στόμα, τη μύτη, τα πόδια).
15 μηνών: Περπατάει καλά μόνο του. Ζητά αντικείμενα δείχνοντας με το δάχτυλό του. Μπορεί ν’ απασχοληθεί με τα παιχνίδια του για λίγη ώρα.
16 μηνών: Ανεβαίνει σκάλες με βοήθεια. Σκαρφαλώνει μόνο του στον καναπέ. Λέει αρκετές λεξούλες και κουβεντιάζει στην δική του γλώσσα.
17 μηνών: Μουτζουρώνει το χαρτί. Σχηματίζει πύργο με τρεις κύβους. Τρώει με κουτάλι.
1,5 ετών: Τρέχει, μιμείται άλλα άτομα, ξεφυλλίζει μ’ ενδιαφέρον βιβλίο με εικόνες, καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα και σχηματίζει φράσεις με δύο λεξούλες.
2 ετών: Ανεβοκατεβαίνει σκαλιά μόνο του. Βγάζει τα ρούχα του. Ανοίγει τις πόρτες γυρίζοντας το χερούλι. Ακούει  παραμυθάκια για λίγη ώρα με προσοχή.
2,5 ετών: Λέει ολόκληρο το όνομά του. Συνεχώς ρωτάει τι και  γιατί. Κατά την διάρκεια της ημέρας μπορεί να ελέγξει τους σφιγκτήρες του(οπότε είναι καιρός για να βγάλει την πάνα).
3 ετών: Χοροπηδάει, κάνει κουτσό. Αντιγράφει κύκλο ή ευθεία γραμμή. Μιλάει κανονικά και απαντάει σε ερωτήσεις.
3,5 ετών: Κόβει με ψαλίδι, στήνει τα παιχνίδια του στο πάτωμα και παίζει. Μετράει ως το δέκα. Ελέγχει τους σφιγκτήρες του και τις βραδινές ώρες. Κάνει ποδήλατο με τρεις ρόδες.
4 ετών: Έχει την έννοια του χρόνου (χθες, σήμερα, αύριο). Ζωγραφίζει διάφορες παραστάσεις ,γνωρίζει όλα τα χρώματα. Εντάσσεται σε ομάδα.
4,5 ετών: Πηδά πάνω από ένα εμπόδιο, περνά χάντρες μέσα από σπάγκο. Αντιλαμβάνεται αφηρημένες έννοιες. Αφηγείται γεγονότα.
5 ετών: Παίζει ανταγωνιστικά παιχνίδια και υπακούει στους κανόνες. Αναγνωρίζει τα γράμματα του αλφαβήτου και μπορεί να τα γράφει.

Οξεία λαρυγγίτιδα

Η οξεία λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδα  είναι μια  λοίμωξη του λάρυγγα, της τραχείας και των βρογχικών σωλήνων που προκαλείται συνήθως από ιούς και λιγότερο συχνά από βακτήρια.
Η οξεία λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδα  είναι μεταδοτική, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες μέρες της ασθένειας  και μεταδίδεται με  μολυσματικά σταγονίδια από τον βήχα.
Ποια είναι τα συμπτώματα της λαρυγγίτιδας;
Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι ο πυρετός, ο πονόλαιμος και η βραχνάδα. Ο βήχας ακούγεται σαν γάβγισμα σκύλου με χαρακτηριστικό ξηρό μεταλλικό ήχο κατά τη διάρκεια της εισπνοής. Τα συμπτώματα είναι πιο έντονα τις νυχτερινές ώρες και συνήθως διαρκούν τρεις ημέρες. 
Μια μορφή λαρυγγίτιδας ονομάζεται "οξεία σπασμωδική λαρυγγίτιδα(croup)." Τα παιδιά με αυτή τη μορφή λαρυγγίτιδας είναι εντελώς καλά, όταν πέσουν για ύπνο και ξαφνικά ξυπνάνε στη μέση της νύχτας με βήχα και συριγμό(σφύριγμα) κατά την εισπνοή. Τα συμπτώματα αυτά υποχωρούν εντελώς μέσα σε οκτώ έως δέκα ώρες από την έναρξη. Το παιδί το πρωί είναι εντελώς καλά, μέχρι να παρουσιάσει την ίδια οξεία έναρξη συμπτωμάτων την επόμενη νύχτα. Αυτό το μοτίβο μπορεί να επαναληφθεί κάθε βράδυ για διάστημα τριών έως τεσσάρων ημερών και στη συνέχεια το παιδί να παρουσιάσει συμπτώματα παρόμοια με το κοινό κρυολόγημα - βλεννώδη ρινική καταρροή και έναν «υγρό» βήχα για αρκετές ημέρες.
Οι εκδηλώσεις της λαρυγγίτιδας μπορεί να κυμαίνονται από ήπιες  μέχρι απειλητικές για τη ζωή (σπάνια). Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων είναι ανάλογη με το μέγεθος της  στένωσης των αεραγωγών του αναπνευστικού συστήματος.
Στενή παρακολούθηση της αναπνοής του παιδιού με λαρυγγίτιδα είναι σημαντική, ιδιαίτερα τη νύχτα. Ένα σοβαρά άρρωστο παιδί  αρνείται να ξαπλώσει και ζητάει να παραμένει σε όρθια θέση για να διευκολύνεται η αναπνοή του. Πρέπει  να ελέγχεται η σοβαρότητα της δύσπνοιας και να αξιολογείται το χρώμα του παιδιού(σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια προκαλεί κυάνωση). Παιδί εξαντλημένο, κυανωτικό, με δυσκολία κατάποσης και μειωμένη αναπνευστική προσπάθεια είναι δείκτες  επικείμενης αναπνευστικής ανεπάρκειας και είναι αιτία για  άμεση ιατρική αξιολόγηση και  μεταφορά στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του πλησιέστερου νοσοκομείου.
Θεραπεία λαρυγγίτιδας
Η θεραπεία της λαρυγγίτιδες είναι έκθεση του παιδιού σε δροσερό αέρα, χορήγηση υδρατμών, λήψη από το στόμα κορτικοστεροειδών για την μείωση της φλεγμονής και του οιδήματος των αεραγωγών κι αν το παιδί είναι πιο σοβαρά συνιστάται η μεταφορά του στο νοσοκομείο, για να του χορηγηθεί οξυγόνο και εισπνεόμενη ρακεμική αδρεναλίνη.

Ψυχοκινητική εξέλιξη του παιδιού τον πρώτο χρόνο

Νεογέννητο: Έχει το κεφάλι γυρισμένο στο πλάι και τα χέρια σε κλειστά σε μπουνίτσες.
1ος  μήνας: Όταν είναι μπρούμυτα ανασηκώνει το κεφαλάκι του. Αρχίζει να προσηλώνει τα μάτια στο πρόσωπο της μητέρας.
2ος μήνας: Χαμογελάει, γνωρίζει τα οικεία πρόσωπα, παρακολουθεί ένα αντικείμενο που κινείται.
3ος μήνας: Γελάει φωναχτά, βγάζει κραυγούλες (αγκου, αα, ου), παρακολουθεί ένα αντικείμενο κι απλώνει τα χέρια να το πιάσει, στηρίζει καλά το κεφάλι και σηκώνει το κορμάκι του με τα χέρια όταν είναι μπρούμυτα.
4ος μήνας: Πιάνει αντικείμενα με τα χέρια του και τα φέρνει στο στόμα.
5ος μήνας: Χαμογελάει στο είδωλό του στον καθρέφτη, κλωτσάει ζωηρά και κινεί τα χέρια του εκούσια.
6ος μήνας: Γυρίζει από μπρούμυτα ανάσκελα, αρχίζει να κάθεται με υποστήριξη, μεταφέρει αντικείμενα από το ένα χέρι στο άλλο, πετάει αντικείμενα όταν δε τα θέλει.
7ος μήνας: Κάθεται χωρίς υποστήριξη, στηρίζει το βάρος στα πόδια του, γυρίζει το κεφάλι κι εντοπίζει με τα μάτια την προέλευση ενός θορύβου. Μετακινείται έρποντας, δηλαδή σέρνεται με την κοιλίτσα του.
8ος μήνας: Τα βρέφη σ’ αυτή την ηλικία είναι κοινωνικά αλλά παράλληλα πολύ εξαρτημένα από την μητέρα τους, μπαμπαλίζουν δηλαδή λένε συλλαβές όπως μπα-μπα, ντα-ντα. Κρατάνε αντικείμενα με τα δύο χέρια και τα χτυπάνε μεταξύ τους.
9ος μήνας: Ξεκινάει το μπουσούλημα και ταυτόχρονα η εξερεύνηση του σπιτιού. Στέκεται όρθιο όταν υποστηρίζεται. Κάθεται πολύ σταθερά στον ποπό του και μπορεί σ’αυτή την θέση να παίξει με παιχνίδια.
10ος μήνας: Πιάνει τα αντικείμενα χρησιμοποιώντας τον δείκτη και τον αντίχειρα. Μπορεί να πετάξει μια μπάλα αν του ζητηθεί.
11ος μήνας: Μαθαίνει να κάνει διάφορες κινήσεις(π.χ. αντίο, παλαμάκια, να στείλει  φιλάκια). Σηκώνεται όρθιο από την καθιστή θέση πιάνοντας έπιπλα. Στέκεται στιγμιαία χωρίς υποστήριξη.
12ος μήνας: Περπατάει άμα του κρατάμε το ένα χέρι ή κάνει λίγα βήματα μόνο του. Λέει λεξούλες με νόημα(μαμά, άτα, νταντά κτλ). Αναγνωρίζει το όνομά του.

Αιμαγγειώματα

Τα αιμαγγειώματα είναι καλοήθεις δερματικοί όγκοι που αποτελούνται από αιμοφόρα αγγεία που έχουν υπερπλαστεί. Συνήθως εμφανίζονται τις πρώτες εβδομάδες ζωής του βρέφους κι αυξάνονται γρήγορα μέσα στο πρώτο χρόνο ζωής. Στη συνέχεια συρρικνώνονται μέχρι να υποχωρήσουν τελείως κατά τη νηπιακή ηλικία.
Τα αιμαγγειώματα εμφανίζονται πιο συχνά στα κορίτσια, στα πρόωρα βρέφη με χαμηλό βάρος γέννησης και στα άτομα με ανοιχτό χρώμα δέρματος.
Το χρώμα των αιμαγγειωμάτων διαφέρει κι εξαρτάται από το βάθος στο οποίο βρίσκονται. Αν η ανώμαλη συγκέντρωση των αγγείων είναι επιφανειακή τότε έχουν κόκκινο χρώμα (ηβώδες αιμαγγείωμα ή strawberry). Στην περίπτωση που η ανώμαλη συλλογή των αγγείων είναι κάτω από την επιδερμίδα, έχουν μωβ χρώμα (σηραγγώδες αιμαγγείωμα ή cavernous).
Τέλος υπάρχουν και τα μικτά αιμαγγειώματα, συνδυασμός  των δύο παραπάνω. Το μέγεθος τους ποικίλει. Όταν ένα αιμαγγείωμα υποχωρήσει παραμένει στην επιδερμίδα  ωχρότητα, ρυτίδωση και μικρή ατροφία του δέρματος.
Συνήθως τα αιμαγγειώματα εντοπίζονται στο δέρμα (κυρίως στο πρόσωπο και τον κορμό), αλλά σπάνια μπορεί να τα βρούμε σε εσωτερικά όργανα όπως στο συκώτι, στους πνεύμονες, στον γαστρεντερικό σωλήνα ακόμη και στον εγκέφαλο. Στα παιδιά που έχουν πολλαπλά αιμαγγειώματα στο δέρμα συνιστάται να γίνεται έλεγχος με υπερηχογράφημα για τον αποκλεισμό ύπαρξης αιμαγγειωμάτων στα εσωτερικά όργανα.

Επιπλοκές των αιμαγγειωμάτων.

Μικρό ποσοστό αιμαγγειωμάτων μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Τέτοια είναι:

1. Τα αιμαγγειώματα που βρίσκονται σε εσωτερικά όργανα ,όπως το ήπαρ ή εμποδίζουν ζωτικές λειτουργίες, όπως η όραση, η ακοή, η αναπνοή ή η σίτιση.
2. Τα αιμαγγειώματα που προκαλούν δυσμορφίες στο πρόσωπο.
3. Αυτά που εξελκούνται κι αιμορραγούν.

Θεραπεία των αιμαγγειωμάτων.

Συνήθως τα αιμαγγειώματα υποχωρούν μόνα τους και δεν χρειάζεται να παρέμβουμε θεραπευτικά. Σε περίπτωση που υπάρξει εξέλκωση απαιτείται καλή καθαριότητα και τοπική αντισηψία.
Θεραπεία χρήζουν τα αιμαγγειώματα που εμποδίζουν ζωτικές λειτουργίες (π.χ. όραση, αναπνοή), αυτά που εντοπίζονται στα εσωτερικά όργανα κι αυτά που προκαλούν έντονες αισθητικές παραμορφώσεις. Η θεραπεία γίνεται με φάρμακα (συνήθως κορτικοστεροειδή από το στόμα, βέβαια τα τελευταία χρόνια έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία κι άλλα  φάρμακα όπως η ιντερφερόνη και η προπανολόλη με πολύ καλά αποτελέσματα.). Εναλλακτικά υπάρχει η χειρουργική αντιμετώπιση και η θεραπεία με λέιζερ.

Οξεία βρογχιολίτιδα

Από βρογχιολίτιδα νοσούν συνήθως βρέφη 2 έως 18 μηνών, κυρίως κατά τους χειμερινούς μήνες. Συχνές εκδηλώσεις βρογχιολίτιδας πρέπει να θεωρούνται κρίσεις ασθματικής βρογχίτιδας.
Το αίτιο της βρογχιολίτιδας είναι ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός και λιγότερο άλλοι ιοί. Στο περιβάλλον του παιδιού συνήθως υπάρχουν ενήλικες με συνάχι.
Τα συμπτώματα αρχίζουν με ρινική καταρροή, βήχα και σπανιότερα πυρετό και ανησυχία. Συγχρόνως το μωρό αρχίζει να έχει δυσκολία στην αναπνοή με εκπνευστικό συριγμό(βράσιμο).
Κατά την εξέταση ο γιατρός βρίσκει ακροαστικά ευρήματα.
Η θεραπεία της βρογχιολίτιδας είναι συμπτωματική. Πρέπει να χορηγούνται άφθονα υγρά και να καθαρίζεται η μύτη με φυσιολογικό ορό. Μπορεί να χρειαστεί οξυγόνο με υδρατμούς, βρογχοδιασταλτικά φάρμακα και σε βαριές περιπτώσεις εισπνεόμενη αδρεναλίνη.
Τα γεύματα του βρέφους πρέπει να είναι μικρότερα και συχνότερα για να μην επιβαρύνεται το αναπνευστικό του.
Η βρογχιολίτιδα είναι ακίνδυνη ίωση, όμως κάποια βρέφη μπορεί να εμφανίσουν πιο βαριά συμπτώματα και να χρειαστεί να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο.
Μωρά που είναι μικρότερα από 3 μηνών καθώς και μωρά που έχουν γεννηθεί πρόωρα, έχουν χρόνια πάθηση της καρδιάς ή των πνευμόνων, ή πρόβλημα με το ανοσοποιητικό τους σύστημα ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, δηλαδή έχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν βρογχιολίτιδα και να την περάσουν βαρύτερα.
Τα μωρά που παρουσιάζουν έντονη αναπνευστική δυσχέρεια, άπνοιες και χαμηλό κορεσμό οξυγόνου πρέπει να αντιμετωπίζονται ενδονοσοκομειακά.
Τα περισσότερα βρέφη αναρρώνουν σε μία εβδομάδα.

Άσθμα

Το άσθμα είναι μια διαταραχή που προκαλείται από φλεγμονή στους αεραγωγούς που οδηγούν στους πνεύμονες και ονομάζονται βρόγχοι. Η φλεγμονή των αεραγωγών τους καθιστά πολύ ευαίσθητους με αποτέλεσμα να συσπώνται. Ο σπασμός των αεραγωγών  τείνει να περιορίσει την διάμετρό τους, ιδιαίτερα όταν οι πνεύμονες εκτίθενται σε ιογενείς λοιμώξεις, σε αλλεργιογόνα, στον ψυχρό αέρα, στον καπνό, και την άσκηση. Η μειωμένη διάμετρος των  αεραγωγών οδηγεί σε μείωση του ποσού του αέρα που εισέρχεται στους πνεύμονες, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή. 
Αιτίες που προκαλούν άσθμα διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Μερικές κοινές καταστάσεις είναι η άσκηση, οι αλλεργίες, οι ιογενείς λοιμώξεις, και ο καπνός. Όταν ένα άτομο με άσθμα είναι εκτεθειμένο σε έναν τέτοιο παράγοντα, οι ευαίσθητοι αεραγωγοί του αναπτύσσουν φλεγμονή, διογκώνονται, και γεμίζουν με βλέννα.  Επιπλέον, οι μύες που περιβάλλουν τους αεραγωγούς συσπώνται και συστέλλονται, πράγμα που  μειώνει την διάμετρο τους και παρεμποδίζει ακόμα περισσότερο την ροή του αέρα.
Έτσι, μια κρίση άσθματος προκαλείται από τρεις σημαντικές αλλαγές στους αεραγωγούς που καθιστούν δυσκολότερη την αναπνοή:

• Φλεγμονή των αεραγωγών.
• Υπερβολική παραγωγή βλέννα που οδηγεί σε "βύσματα" που παγιδεύονται και δημιουργούν στένωση των αεραγωγών.
• Βρογχόσπασμο.

Στα περισσότερα παιδιά, το άσθμα αναπτύσσεται πριν από την ηλικία των 5 ετών, και σε περισσότερα από τα μισά, το άσθμα αναπτύσσεται πριν από τα 3 έτη. Επιπλέον, το άσθμα προκαλεί στα παιδιά και τους εφήβους περισσότερες απουσίες από το σχολείο από κάθε άλλη χρόνια ασθένεια και στους γονείς απώλεια ημερών εργασίας.
Καθένας μπορεί να παρουσιάσει άσθμα, συμπεριλαμβανομένων των βρεφών και των εφήβων.  Η τάση για την ανάπτυξη άσθματος είναι συχνά κληρονομική. Με άλλα λόγια, το άσθμα μπορεί να είναι πιο συχνό σε ορισμένες οικογένειες.  Επιπλέον, ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως ιογενείς λοιμώξεις ειδικά η λοίμωξη με αναπνευστικό συγκυτιακό ιό ή ρινοϊό, μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση του άσθματος.   Έχει επίσης διατυπωθεί η άποψη ότι υπάρχει σχέση στην παρακολούθηση παιδικού σταθμού και στην έναρξη συριγμού.  Τα παιδιά που ξεκίνησαν παιδικό σταθμό νωρίς είχαν διπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν συριγμό κατά το πρώτο έτος της ζωής τους από τα υπόλοιπα.  Άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως η έκθεση στον καπνό, τα αλλεργιογόνα, οι εκπομπές των αυτοκινήτων, καθώς και διάφοροι άλλοι περιβαλλοντικοί ρύποι, έχουν συνδεθεί με το άσθμα.
Πολλά παιδιά με άσθμα μπορεί να αναπνέουν κανονικά για εβδομάδες ή μήνες μεταξύ των κρίσεων.  Όταν οι εξάρσεις συμβαίνουν, γίνεται ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση.  Στην πραγματικότητα, μια κρίση αναπτύσσεται συνήθως μέσω μιας πολύπλοκης διαδικασίας που καταλήγει στην απόφραξη των αεραγωγών.

Τα συμπτώματα του άσθματος

Τα συμπτώματα του άσθματος περιλαμβάνουν συριγμό, δύσπνοια, σφίξιμο στο στήθος και βήχα , ιδιαίτερα τη νύχτα ή μετά από άσκηση / δραστηριότητα.  Η φλεγμονή μπορεί να είναι πλήρως ή μερικώς αναστρέψιμη, με ή χωρίς φάρμακα.

Συριγμός

Συριγμός ακούγεται όταν ο αέρας που ρέει στους πνεύμονες παράγει ένα υψίσυχνο ήχο σφυρίγματος. Ήπιος συριγμός εμφανίζεται μόνο στο τέλος της εκπνοής.  Τα παιδιά με πιο σοβαρό άσθμα μπορεί επίσης να έχουν συριγμό που ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια της αναπνοής. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια μιας πολύ σοβαρής κρίσης άσθματος, ο συριγμός μπορεί να απουσιάζει, επειδή σχεδόν καθόλου αέρας δεν περνά μέσα από τους αεραγωγούς για να παράγει ήχο.
Η κρίση άσθματος μπορεί να συμβεί χωρίς συριγμό και να συνδέεται με άλλα συμπτώματα όπως βήχας, δύσπνοια, σφίξιμο στο στήθος.  Έτσι, ο συριγμός δεν είναι απαραίτητος για τη διάγνωση του άσθματος.  Επίσης, ο συριγμός μπορεί να συσχετιστεί με άλλες διαταραχές των πνευμόνων, όπως η κυστική ίνωση.
Στο άσθμα που σχετίζεται με την άσκηση ή το άσθμα που εμφανίζεται τη νύχτα (νυκτερινό άσθμα),ο συριγμός μπορεί να είναι παρών μόνο κατά τη διάρκεια ή μετά την άσκηση ή κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Βήχας

Ο βήχας μπορεί να είναι το μοναδικό σύμπτωμα του άσθματος, ειδικά σε περιπτώσεις που προκαλείται από άσκηση ή νυχτερινό άσθμα.  Βήχας λόγω νυχτερινού άσθματος εμφανίζεται συνήθως τις πρώτες πρωινές ώρες, μία με τέσσερις το πρωί. Συνήθως ο βήχας είναι ξηρός και μπορεί να συνοδεύεται από συριγμό.

Σφίξιμο στο στήθος

Το παιδί μπορεί να αισθάνεται ότι το στήθος του είναι στενό και δεν μπορεί να επεκταθεί κατά την εισπνοή, ή μπορεί να υπάρχει πόνος στο στήθος με ή χωρίς άλλα συμπτώματα.

Άλλα συμπτώματα

Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά μπορεί να έχουν ιστορικό χρόνιου βήχα ή αλλεπάλληλες πνευμονικές λοιμώξεις .Τα περισσότερα παιδιά με χρόνια ή υποτροπιάζουσα βρογχίτιδα έχουν άσθμα.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι διαφορετικά ανάλογα με το αν το επεισόδιο άσθματος είναι ήπιο, μέτριο ή σοβαρό.
Συμπτώματα κατά τη διάρκεια ενός ήπιου επεισοδίου: Τα παιδιά λαχανιάζουν και βήχουν μετά από μια σωματική δραστηριότητα, όπως το περπάτημα ή το τρέξιμο.  Η ομιλία γίνεται διακοπτόμενη για να μπορούν να παίρνουν ανάσα και μπορεί να είναι ανήσυχα. Τα βρέφη χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρωθεί το τάισμα τους.
Συμπτώματα κατά τη διάρκεια ενός μέτριας βαρύτητας επεισοδίου: Στα παιδιά κόβεται η αναπνοή καθώς μιλάνε κι ακούγεται ένα χαρακτηριστικό βράσιμο. Στα βρέφη υπάρχει βήχας κατά το κλάμα, είναι ανήσυχα και παρουσιάζουν δυσκολίες σίτισης.
Συμπτώματα κατά τη διάρκεια ενός σοβαρού επεισοδίου: Εμφανής δύσπνοια, το παιδί κάθεται σε όρθια στάση προκειμένου ν’αναπνεύσει, μιλά κοφτά και είναι ανήσυχο. Εκτός από τα συμπτώματα που έχουν ήδη περιγραφεί, το παιδί έχει υπνηλία και σύγχυση. Τα βρέφη αρνούνται να φάνε εξαιτίας της δύσπνοιας.

Η διάγνωση του άσθματος

Η διάγνωση του άσθματος μπορεί να είναι δύσκολη και χρονοβόρα, γιατί τα παιδιά με άσθμα μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικά συμπτώματα.  Για παράδειγμα, κάποια παιδιά βήχουν τη νύχτα ενώ φαίνονται καλά κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ άλλα παθαίνουν υποτροπιάζουσες βρογχίτιδες μετά από κάθε ιογενή λοίμωξη.
Για να τεθεί η διάγνωση του άσθματος, ο γιατρός πρέπει ν’ αποκλείσει κάθε άλλη πιθανή αιτία των συμπτωμάτων του παιδιού.  Ο γιατρός κάνει ερωτήσεις για τυχόν ύπαρξης άσθματος στην οικογένεια και  ιστορικού αλλεργίας, εκτελεί μια φυσική εξέταση, και, ενδεχομένως, συστήνει κάποιες δοκιμασίες που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του άσθματος.  Στην λήψη ιστορικού πρέπει ν’αναφερθούν στον γιατρό με κάθε δυνατή λεπτομέρεια τα ακόλουθα:

• Συμπτώματα: Πόσο σοβαρές είναι οι κρίσεις, πότε, πού ,πόσο συχνά συμβαίνουν, πόσο διαρκούν, και πως περνάνε;
• Αλλεργίες: Μήπως το παιδί ή κάποιος άλλος στην οικογένεια έχουν ιστορικό αλλεργιών;
• Ασθένειες: Πόσο συχνά το παιδί αρρωσταίνει, πόσο σοβαρά είναι τα κρυολογήματα, και πόσο καιρό διαρκούν;
• Εναύσματα: Έχει το παιδί εκτεθεί σε ερεθιστικές ουσίες και αλλεργιογόνα, έχει το παιδί εμφανίσει πρόσφατες αλλαγές ζωής ή στρεσογόνα γεγονότα;  

Αυτές οι πληροφορίες βοηθούν το γιατρό να κατανοήσει το προφίλ του ασθματικού παιδιού από τα συμπτώματα, τα οποία μπορεί στη συνέχεια να συγκριθούν με τα χαρακτηριστικά των διαφόρων κατηγοριών του άσθματος. Τα κριτήρια για τη διάγνωση του άσθματος είναι :

1. H ροή του αέρα στους πνεύμονες μειώνεται περιοδικά (λόγω στένωσης των αεραγωγών), 
2. Τα συμπτώματα της μειωμένης ροής του αέρα είναι, τουλάχιστον μερικώς αναστρέψιμα.
3. Οι άλλες ασθένειες και παθήσεις έχουν αποκλειστεί.

Κατηγορίες του άσθματος

Η σοβαρότητα του άσθματος έχει ταξινομηθεί με βάση το πόσο συχνά εμφανίζονται τα συμπτώματα και πόσο σοβαρά είναι, συμπεριλαμβανομένων των συμπτωμάτων που συμβαίνουν τη νύχτα, τα χαρακτηριστικά των επεισοδίων και τη λειτουργία των πνευμόνων.  Αυτές οι ταξινομήσεις δεν είναι πάντα ακριβείς στα παιδιά επειδή η λειτουργία των πνευμόνων είναι δύσκολο να μετρηθεί σε παιδιά μικρότερης ηλικίας.  Επίσης, τα παιδιά έχουν συχνά άσθμα που προκαλείται από λοιμώξεις(μεταλοιμώδες άσθμα), και αυτό το είδος του άσθματος δεν ταιριάζει σε καμία κατηγορία.  Τα συμπτώματα ενός παιδιού μπορούν να ταξινομηθούν σε μία από τις τέσσερις κύριες κατηγορίες του άσθματος, η καθεμία με διαφορετικά χαρακτηριστικά που απαιτούν και διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Ήπιο διαλείπον άσθμα: Σύντομα επεισόδια συριγμού, βήχα, ή δύσπνοιας που δεν συμβαίνουν περισσότερο από δύο φορές την εβδομάδα ονομάζεται διαλείπον ήπιο άσθμα.  Τα παιδιά σπάνια έχουν συμπτώματα μεταξύ των επεισοδίων (παρουσιάζουν μόνο μία ή δύο εξάρσεις ανά μήνα που αφορούν κυρίως ήπια συμπτώματα τη νύχτα).  Το ήπιο άσθμα δεν πρέπει ποτέ να αγνοηθεί, διότι, ακόμη και μεταξύ των κρίσεων, οι αεραγωγοί, φλεγμαίνουν.
Ήπιο επίμονο άσθμα: Επεισόδια συριγμού, βήχα, ή δύσπνοιας που εμφανίζονται περισσότερο από δύο φορές την εβδομάδα αλλά λιγότερο από μία φορά την ημέρα ονομάζεται ήπιο επίμονο άσθμα.  Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται τουλάχιστον δύο φορές το μήνα τη νύχτα και μπορεί να επηρεάσουν την κανονική σωματική δραστηριότητα.
Μέτριο επιμένον άσθμα: Συμπτώματα που εμφανίζονται κάθε μέρα και που απαιτούν καθημερινή φαρμακευτική αγωγή λέγεται μέτριο επιμένον άσθμα.  Τη διάρκεια της νύχτας τα συμπτώματα εμφανίζονται περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα.  Επεισόδια συριγμού, βήχα, ή δύσπνοιας εμφανίζονται περισσότερες από δύο φορές την εβδομάδα και μπορεί να διαρκέσουν για αρκετές ημέρες.  Αυτά τα συμπτώματα επηρεάζουν την κανονική σωματική δραστηριότητα.
Σοβαρό επίμονο άσθμα: Τα παιδιά με σοβαρό επίμονο άσθμα έχουν συμπτώματα συνεχώς.  Τα επεισόδια συριγμού, βήχα, ή δύσπνοιας είναι συχνά και μπορεί να απαιτούν επείγουσα θεραπεία ή ακόμη και νοσηλεία.  Πολλά παιδιά με σοβαρό επίμονο άσθμα έχουν συχνά συμπτώματα τη νύχτα και αντέχουν μόνο περιορισμένη σωματική δραστηριότητα.

Οι αιτίες του άσθματος

Το άσθμα στα παιδιά έχει συνήθως πολλές αιτίες. Οι ιογενείς λοιμώξεις μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα μιας κρίσης άσθματος.  Κοινές αιτίες έκλυσης ασθματικών κρίσεων είναι:

• Λοιμώξεις του αναπνευστικού: Συνήθως πρόκειται για ιογενείς λοιμώξεις.  Σε ορισμένους ασθενείς, άλλες λοιμώξεις από μύκητες, βακτήρια ή παράσιτα μπορεί να ευθύνονται.
• Αλλεργιογόνα: Τα αλλεργιογόνα μπορεί να είναι τρόφιμα, τρίχωμα κατοικίδιων ζώων, μύκητες, κατσαρίδες ή τα ακάρεα της σκόνης.  Τα αλλεργιογόνα μπορεί επίσης να είναι εποχιακά (για παράδειγμα, σπόρια μούχλας, γύρη, γρασίδι, δέντρα).
• Ερεθιστικά: Όταν μία ερεθιστική ουσία εισπνέεται, μπορεί να προκαλέσει ασθματική αντίδραση.  Ο καπνός του τσιγάρου, ο κρύος αέρας, οι χημικές ουσίες, τα αρώματα, οι μυρωδιές βερνικιών, τα σπρέι για τα μαλλιά και οι ατμοσφαιρικοί ρύποι είναι ερεθιστικές ουσίες που μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή στους πνεύμονες και συμπτώματα άσθματος.
• Καιρικές συνθήκες: κρίσεις άσθματος μπορεί να σχετίζονται με τις μεταβολές του καιρού ή την ποιότητα του αέρα.  Η υγρασία και η θερμοκρασία μπορεί να επηρεάσουν τον αριθμό των αλλεργιογόνων που μεταφέρεται μέσω αέρα και εισπνέονται από το παιδί.  Κάποιοι ασθενείς έχουν συμπτώματα άσθματος όταν εκτίθενται στον κρύο αέρα.
• Άσκηση: Σε ορισμένους ασθενείς, η σωματική άσκηση μπορεί να προκαλέσει άσθμα.  Το πώς ακριβώς η άσκηση ενεργοποιεί το άσθμα είναι ασαφής, αλλά μπορεί να έχει να κάνει με την απώλεια θερμότητας και υγρών και τις αλλαγές της θερμοκρασίας.
• Συναισθηματικοί παράγοντες: Κάποια παιδιά μπορεί να παρουσιάζουν κρίσεις άσθματος, οι οποίες προκαλούνται ή επιδεινώνονται από συναισθηματικές διαταραχές.
• Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ): Χαρακτηρίζεται από το σύμπτωμα της καούρας. Η ΓΟΠ σχετίζεται με το άσθμα εξαιτίας της παρουσίας μικρών ποσοτήτων οξέων που περνούν από το στομάχι μέσω του οισοφάγου στους πνεύμονες και μπορεί να ερεθίσουν τους αεραγωγούς. 
• Φλεγμονές στις ανώτερες αναπνευστικές οδούς (συμπεριλαμβανομένων των ρινικών οδών και των ιγμορείων): Φλεγμονές στα ιγμόρεια, οι οποίες μπορεί να προκληθούν από αλλεργίες, λοιμώξεις της ρινικής κοιλότητας, ή των πνευμόνων, πρέπει να αντιμετωπίζονται πριν από τα ασθματικά συμπτώματα γιατί μπορεί να πυροδοτήσουν ασθματική κρίση.
• Νυχτερινό άσθμα: Πιθανώς οφείλεται σε διάφορους παράγοντες που μπορεί να σχετίζονται με τις αλλαγές της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου, έκθεση σε αλλεργιογόνα κατά τη διάρκεια και πριν από τον ύπνο.  Επιπλέον, ως μέρος του βιολογικού ρολογιού (κιρκαδιανού ρυθμού), υπάρχει μείωση των επιπέδων της κορτιζόνης που παράγονται φυσιολογικά μέσα στο σώμα.  Αυτό μπορεί να είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην πρόκληση νυχτερινού άσθματος.

Αλλεργίες που σχετίζονται με το άσθμα

Αν και εκτιμάται ότι το 75% -85% των ατόμων με άσθμα έχουν κάποιο είδος αλλεργίας, η αλλεργία δεν είναι πάντα η κύρια αιτία του άσθματος.  Ακόμα κι αν οι αλλεργίες δεν είναι το κύριο έναυσμα για το άσθμα (άσθμα μπορεί να προκληθεί από τα κρυολογήματα, τη γρίπη, ή την άσκηση για παράδειγμα), οι αλλεργίες μπορούν να επιδεινώσουν τα συμπτώματα.
Τα παιδιά κληρονομούν τις αλλεργίες από τους γονείς τους.  Οι άνθρωποι που υποφέρουν από αλλεργίες παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες "αλλεργικών αντισωμάτων," τα οποία ονομάζονται ανοσοσφαιρίνη E (IgE).  Το αντίσωμα IgE αναγνωρίζει μικρές ποσότητες αλλεργιογόνων και προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις σε συνήθως αβλαβείς ουσίες. Οι αλλεργικές αντιδράσεις συμβαίνουν όταν τα IgE αντισώματα ενεργοποιούν ορισμένα κύτταρα (που ονομάζονται μαστοκύτταρα)ώστε να απελευθερώσουν μια ουσία που ονομάζεται ισταμίνη.  Η ισταμίνη είναι αυτή που προκαλεί το φτέρνισμα, την ρινική καταρροή, την επιπεφυκίτιδα που σχετίζονται με κάποιες αλλεργίες.  Σε ένα παιδί με άσθμα, η ισταμίνη μπορεί επίσης να προκαλέσει συμπτώματα άσθματος και δύσπνοια.
Ένας ειδικός αλλεργιολόγος μπορεί να εντοπίσει τυχόν αλλεργίες που ένα παιδί μπορεί να έχει.  Μόλις εντοπιστεί η αλλεργία, η καλύτερη θεραπεία είναι η αποφυγή της έκθεσης στα αλλεργιογόνα όσο είναι δυνατόν.  Όταν η αποφυγή δεν είναι δυνατή, αντιισταμινικά φάρμακα μπορεί να συνταγογραφηθούν για να εμποδίσουν την απελευθέρωση της ισταμίνης στο σώμα και να σταματήσουν τα συμπτώματα αλλεργίας.  Ρινικά στεροειδή μπορούν να χορηγηθούν για να εμποδίσουν την αλλεργική φλεγμονή στη μύτη.  Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο αλλεργιολόγος μπορεί να συστήσει ανοσοθεραπεία, η οποία είναι μια σειρά από ενέσεις που κάνουν σταδιακά τον οργανισμό να μην παρουσιάζει υπεραντίδραση σε συγκεκριμένα αλλεργιογόνα.

Άσθμα που προκαλείται από άσκηση.

Τα παιδιά που έχουν άσθμα από άσκηση αναπτύσσουν τα συμπτώματα του άσθματος μετά από έντονη άσκηση, όπως το τρέξιμο, το κολύμπι, ή την ποδηλασία.  Για μερικά παιδιά, η άσκηση είναι το μόνο πράγμα που προκαλεί το άσθμα και μπορεί να έχουν συμπτώματα όπως βήχα ή αδικαιολόγητη δύσπνοια μετά από σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού.  Δεν προκαλεί  συμπτώματα σε παιδιά με άσθμα κάθε είδος άσκησης.  Με τη σωστή ιατρική παρακολούθηση, τα περισσότερα παιδιά με άσθμα που προκαλείται από άσκηση μπορεί να λάβουν μέρος σε αθλήματα όπως κάθε άλλο παιδί.  Στην πραγματικότητα, πάνω από το 10% αθλητών έχουν άσθμα αλλά έχουν μάθει να το ελέγχουν με φάρμακα που παίρνουν πριν από την άσκηση για την πρόληψη των κρίσεων. Οι γονείς (ή τα μεγάλα παιδιά) πρέπει να φέρουν μαζί τους συσκευές εισπνοής σε όλα τα παιχνίδια και τις δραστηριότητες, και οι δάσκαλοι πρέπει να ενημερώνονται για το άσθμα του παιδιού.  Βεβαιωθείτε ότι το παιδί θα είναι σε θέση να πάρει το φάρμακο στο σχολείο, όπως απαιτείται.

Οι δοκιμασίες που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του άσθματος.

Οι δοκιμασίες της πνευμονικής λειτουργίας χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των επιδόσεων των πνευμόνων, αλλά σε παιδιά μικρότερα των 5 ετών, τα αποτελέσματα δεν είναι συνήθως αξιόπιστα.
Ένας ειδικός του άσθματος, όπως ένας πνευμονολόγος ή αλλεργιολόγος, μπορεί να κάνει εξετάσεις αναπνοής χρησιμοποιώντας ένα σπιρόμετρο, ένα μηχάνημα που μετρά την ποσότητα του αέρα που ρέει κατά την αναπνοή στους πνεύμονες.  Μπορεί να ανιχνεύσει αν η ροή του αέρα είναι χαμηλότερη από το κανονικό, και μπορεί επίσης να ανιχνεύσει αν στην απόφραξη των αεραγωγών συμμετέχουν μόνο οι μικροί αεραγωγοί ή υπάρχει απόφραξη και σε μεγαλύτερους αεραγωγούς .  Ο γιατρός που κάνει την σπιρομέτρηση, δίνει στο παιδί ένα εισπνεόμενο φάρμακο που ανοίγει τις αναπνευστικές οδούς (βρογχοδιασταλτική θεραπεία), και στη συνέχεια επαναλαμβάνει την σπιρομέτρηση για να δει αν η αναπνοή βελτιώνεται με την φαρμακευτική αγωγή.  Αν το φάρμακο αναστρέφει την απόφραξη των αεραγωγών, που φαίνεται από την βελτιωμένη ροή του αέρα, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το παιδί να έχει άσθμα.
Ένα ροόμετρο είναι μια απλή συσκευή που χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της μέγιστης ροής του αέρα που βγαίνει από τους πνεύμονες όταν ένα παιδί καλείται να φυσήξει σε αυτό.  Ωστόσο, ένα παιδί μπορεί να έχει μια φυσιολογική ροή αέρα και να έχει απόφραξη των αεραγωγών που ανιχνεύεται με σπιρομέτρηση.  Η μέγιστη ροή μπορεί να έχει μια κανονική τιμή, ενώ οι τιμές για τις άλλες παραμέτρους, όπως ο βιαίως εκπνεόμενος όγκος αέρα σε ένα δευτερόλεπτο (FEV1) μειώνεται γεγονός που υποδηλώνει απόφραξη των αεραγωγών.  Έτσι, η σπιρομέτρηση είναι πιο κατατοπιστική σε σύγκριση με την ροομέτρηση.  Επιπλέον, με το ροόμετρο, τα αποτελέσματα των μετρήσεων μπορεί να ποικίλλουν, ανάλογα με την προσπάθεια των ασθενών και μπορεί να είναι παραπλανητικά.
Άλλες εξετάσεις που ονομάζεται δοκιμασίες βρογχικής πρόκλησης ,πραγματοποιούνται μόνο σε εξειδικευμένα εργαστήρια από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό.  Αυτές οι δοκιμές περιλαμβάνουν έκθεση των ασθενών σε ερεθιστικές ουσίες και μέτρηση της επίδρασης στη λειτουργία των πνευμόνων.
Οι ασθενείς με ιστορικό άσθματος που προκαλείται από άσκηση (για παράδειγμα, βήχας, συριγμός, σφίξιμο στο στήθος, πόνος) μπορεί να υποβληθούν σε δοκιμασία πρόκλησης.  Η δοκιμή αυτή γίνεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας άνω των 6 ετών.  Η αρχική τιμή της πνευμονικής λειτουργίας του παιδιού μετριέται (χρησιμοποιώντας σπιρομέτρηση), ενώ το παιδί κάθεται.  Στη συνέχεια το παιδί κάνει ασκήσεις κι όταν η καρδιά του παιδιού χτυπά πιο γρήγορα από την άσκηση, η λειτουργία των πνευμόνων μετριέται πάλι.  Οι μετρήσεις λαμβάνονται αμέσως μετά την άσκηση και σε 3, 5, 10, 15, και 20 λεπτά μετά την πρώτη μέτρηση και μετά από μια δόση  εισπνεόμενων βρογχοδιασταλτικών.  Η δοκιμή αυτή ανιχνεύει μειωμένη λειτουργία των πνευμόνων που προκαλείται από την άσκηση.
Επίσης ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει ακτινογραφία θώρακος εάν το άσθμα δεν ανταποκρίνεται στις συνηθισμένες θεραπείες.
Αλλεργικά τεστ(Rast) μπορεί να προσδιορίσουν τους παράγοντες που το παιδί είναι αλλεργικό, διότι αυτοί οι παράγοντες μπορεί να συμβάλλουν στο άσθμα.  Μόλις εντοπιστούν οι περιβαλλοντικοί παράγοντες (για παράδειγμα, τα ακάρεα της σκόνης, κατσαρίδες, τρίχωμα ζώων, γύρη, γρασίδι, δέντρα) πρέπει να αποφεύγονται για τη μείωση των συμπτωμάτων του άσθματος.

Η θεραπεία του άσθματος

Οι στόχοι της θεραπείας του άσθματος είναι να εξαλείψει τα χρόνια και ενοχλητικά συμπτώματα του παιδιού, διατηρώντας τη λειτουργία των πνευμόνων όσο πιο κοντά στα φυσιολογικά πλαίσια είναι δυνατόν, για να μπορεί να έχει τα κανονικά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας (συμπεριλαμβανομένης της σωματικής άσκησης).Επίσης κατάλληλα φάρμακα χρησιμοποιούνται για την πρόληψη των επαναλαμβανόμενων κρίσεων άσθματος με σκοπό να μειώσουν την ανάγκη για επισκέψεις στο γιατρό ή στο νοσοκομείο.
Τα φάρμακα που είναι διαθέσιμα εμπίπτουν σε δύο γενικές κατηγορίες.  Μια κατηγορία περιλαμβάνει τα φάρμακα που προορίζονται για τον έλεγχο του άσθματος σε μακροπρόθεσμη βάση και χρησιμοποιούνται καθημερινά για την αποτροπή κρίσεων άσθματος . Αυτά περιλαμβάνουν εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή, μακράς δράσης βρογχοδιασταλτικά, και αναστολείς λευκοτριενίων.  Η άλλη κατηγορία είναι τα φάρμακα που παρέχουν άμεση ανακούφιση από τα συμπτώματα.  Αυτά είναι βραχείας δράσης βρογχοδιασταλτικά και χορήγηση κορτικοστεροειδών από το στόμα ή ενέσιμα.  Το εισπνεόμενο ιπρατρόπιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί παράλληλα με εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά  στις κρίσεις άσθματος ή όταν επιδεινωθεί το άσθμα.
Σε γενικές γραμμές, ο γιατρός ξεκινά με υψηλές δόσεις φαρμάκων την θεραπεία της κρίσης άσθματος και στη συνέχεια τα μειώνει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο ώστε να αποτρέπονται οι κρίσεις άσθματος και το παιδί να έχει μια φυσιολογική ζωή.  Κάθε παιδί πρέπει να ακολουθήσει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διαχείρισης του άσθματος για τον έλεγχο των συμπτωμάτων του.  Η σοβαρότητα του άσθματος του παιδιού μπορεί να επιδεινωθεί ή να βελτιωθεί με την πάροδο του χρόνου, έτσι το είδος (κατηγορία) του άσθματος του παιδιού μπορεί να αλλάξει, κάτι που σημαίνει ότι διαφορετική αντιμετώπιση μπορεί να απαιτηθεί με την πάροδο του χρόνου.  Η θεραπεία θα πρέπει να επανεξετάζεται κάθε έναν έως έξι μήνες, και οι επιλογές για την μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη θεραπεία γίνονται με βάση το πόσο σοβαρό είναι το άσθμα.

Βαρύτητα του άσθματος	Μακροχρόνιος έλεγχος	Γρήγορη ανακούφιση
Ήπιο διαλείπον άσθμα	Συνήθως κανένας	Εισπνεόμενοι βήτα-2 αγωνιστές (βραχείας δράσης βρογχοδιασταλτικά) Εάν το παιδί χρησιμοποιεί  βραχείας δράσης εισπνοές περισσότερο από δύο φορές την εβδομάδα, μακροχρόνια θεραπεία συντήρησης μπορεί να είναι απαραίτητη.
Ήπιο επίμονο άσθμα	Καθημερινή χρήση χαμηλής δόσης εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών ή ανταγωνιστές λευκοτριενίων (μοντελουκάστη).	Εισπνεόμενοι βήτα-2 αγωνιστές (βραχείας δράσης βρογχοδιασταλτικά) Εάν το παιδί σας χρησιμοποιεί  βραχείας δράσης εισπνοές καθημερινά ή αρχίζει να χρησιμοποιεί όλο και πιο συχνά, επιπλέον μακροχρόνια θεραπεία μπορεί να απαιτηθεί.
Μέτριο επίμονο άσθμα	Καθημερινή χρήση μέσης δόσης εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών (αντιφλεγμονώδης θεραπεία) ή χαμηλής ή μέτριας δόσης εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών σε συνδυασμό με μακράς δράσης βρογχοδιασταλτικά ή ανταγωνιστές λευκοτριενίων	Εισπνεόμενοι βήτα-2 αγωνιστές (βραχείας δράσης βρογχοδιασταλτικά) Εάν το παιδί σας χρησιμοποιεί  βραχείας δράσης εισπνοές καθημερινά ή αρχίζει να χρησιμοποιεί με αυξανόμενη συχνότητα, επιπλέον μακροχρόνια θεραπεία μπορεί να απαιτηθεί.
Σοβαρό επίμονο άσθμα	Καθημερινή χρήση υψηλών δόσεων εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών (αντιφλεγμονώδης θεραπεία), μακράς δράσης βρογχοδιασταλτικά και ανταγωνιστές λευκοτριενίων.	Εισπνεόμενοι βήτα-2 αγωνιστές (βραχείας δράσης βρογχοδιασταλτικά) Εάν το παιδί σας χρησιμοποιεί  βραχείας δράσης εισπνοές καθημερινά ή αρχίζει να χρησιμοποιεί με αυξανόμενη συχνότητα, επιπλέον μακροχρόνια θεραπεία μπορεί να απαιτηθεί.
Οξεία σοβαρό επεισόδιο άσθματος (status asthmaticus)   Αυτό είναι σοβαρό άσθμα που συχνά απαιτεί εισαγωγή στο τμήμα επειγόντων περιστατικών ή στο νοσοκομείο.	Επαναλαμβανόμενες δόσεις εισπνεόμενων βήτα-2 αγωνιστές (βραχείας δράσης βρογχοδιασταλτικό)	** Ζητήστε ιατρική βοήθεια Το οξύ σοβαρό επεισόδιο άσθματος (status asthmaticus) συχνά απαιτεί ιατρική φροντίδα. Αντιμετωπίζεται με την παροχή οξυγόνου ή ακόμα και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής σε σοβαρές περιπτώσεις.  Επανάληψη ή συνεχείς δόσεις από  εισπνοές βήτα-2 αγωνιστών αντιστρέφουν την απόφραξη των αεραγωγών. Εάν το άσθμα δεν διορθωθεί με το εισπνεόμενο βρογχοδιασταλτικό, ενέσιμη επινεφρίνη και / ή συστηματικά κορτικοστεροειδή δίνονται για να μειωθεί η φλεγμονή.

Ευτυχώς, για τα περισσότερα παιδιά, το άσθμα μπορεί να ελεγχθεί. Ένα παιδί μπορεί να έχει εξάρσεις (κρίσεις άσθματος), στην προσπάθεια να ελέγξει και να ρυθμίσει το άσθμα του, αλλά δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Ο έλεγχος του άσθματος μπορεί να πάρει λίγο χρόνο και ενέργεια, αλλά αξίζει η προσπάθεια!
Κάθε παιδί με άσθμα χρειάζεται κάποιο γιατρό που θα του φτιάξει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διαχείρισης του άσθματος για τον έλεγχο των συμπτωμάτων.  Το σχέδιο αυτό έχει συνήθως τέσσερα μέρη.

Τα τέσσερα μέρη σε ένα σχέδιο θεραπείας του άσθματος.

Βήμα 1: Προσδιορισμός και έλεγχος των αιτιών που προκαλούν άσθμα.
Τα παιδιά με άσθμα έχουν διαφορετικούς παράγοντες που ερεθίζουν τις αναπνευστικές οδούς και προκαλούν συμπτώματα άσθματος.  Μερικές κοινές αιτίες είναι αλλεργιογόνα, ιογενείς λοιμώξεις, η άσκηση, η εισπνοή κρύου αέρα, και οι καιρικές αλλαγές.
Ο προσδιορισμός του τι προκαλεί τα συμπτώματα μπορεί να είναι μια χρονοβόρα διαδικασία.  Κρατήστε ένα αρχείο όταν εμφανίζονται τα συμπτώματα και όσο καιρό θα διαρκέσουν. Συζητήστε με το γιατρό σας σχετικά με τον τρόπο που θα μειώσετε τα αλλεργιογόνα και τις ερεθιστικές ουσίες που προκαλούν άμεσα προβλήματα στο παιδί.  Να θυμάστε ότι οι αλλεργίες αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου και την συνεχιζόμενη έκθεση σε αλλεργιογόνα.

Τα ακόλουθα μέτρα ελέγχου προτείνονται  για τα διάφορα αλλεργιογόνα και ερεθιστικές ουσίες:

1. Για να ελέγξετε τα ακάρεα της σκόνης:
   Χρησιμοποιείτε μαξιλάρια και παπλώματα μόνο με πολυεστέρα (ποτέ με φτερά ή πούπουλα).  Χρησιμοποιήστε το κάλυμμα εναντίον των ακάρεων στα μαξιλάρια και τα στρώματα (διαθέσιμο στα καταστήματα με είδη για αλλεργία).   Πλύνετε τα σεντόνια και τις κουβέρτες του παιδιού μια φορά την εβδομάδα σε πολύ ζεστό νερό (θερμοκρασία 60°C ή μεγαλύτερη) για να σκοτωθούν τα άκαρεα.
   Μην χρησιμοποιείτε χαλιά και μοκέτες στο υπνοδωμάτιο του παιδιού. Κρατήστε καθαρό το δάπεδο με καθημερινό σκούπισμα με ηλεκτρική σκούπα. Θυμηθείτε, το σκούπισμα με την ηλεκτρική σκούπα μπορεί να διασκορπίσει τη σκόνη και άλλα ανεπιθύμητα αλλεργιογόνα στον αέρα για κάποιο χρονικό διάστημα.  Ως εκ τούτου, ένα παιδί με άσθμα θα πρέπει να είναι σε κάποιο άλλο δωμάτιο κατά τη διάρκεια του σκουπίσματος.
   Μειώστε τον αριθμό της σκόνης αποφεύγοντας να έχετε στο σπίτι  φυτά εσωτερικού χώρου,  βιβλία,  διακοσμητικά, λούτρινα ζώα.
   Αποφύγετε τους υγραντήρες, όταν είναι δυνατόν, γιατί λόγω του υγρού αέρα ευδοκιμούν τα ακάρεα.
   Τέλος υπάρχουν ειδικά σπρέι για την εξόντωση των ακάρεων που μπορεί κατά καιρούς να ψεκάζετε τα κλινοσκεπάσματα, το στρώμα  και το χώρο που κινείται το αλλεργικό παιδί σύμφωνα με τις οδηγίες.
2. Για να ελέγξετε τους μύκητες και την γύρη:
   Αποφύγετε τους υγραντήρες, επειδή η υγρασία ευνοεί την ανάπτυξη μούχλας.  Εάν πρέπει να χρησιμοποιήσετε έναν υγραντήρα, κρατήστε τον πολύ καθαρό για την πρόληψη ανάπτυξης μούχλας στο μηχάνημα.
   Αερίζετε μπάνια, υπόγεια, καθώς και άλλα υγρά μέρη όπου μπορεί να αναπτυχθεί μούχλα.  Χρησιμοποιείστε μηχάνημα αφύγρανσης σε υπόγεια και σε ντουλάπες για να αφαιρέσετε την υγρασία του αέρα(κάτω του 50% -60% ώστε έτσι να αποτραπεί η ανάπτυξη μούχλας και μυκήτων).
   Χρησιμοποιήστε το κλιματιστικό γιατί αφαιρεί την υπερβολική υγρασία του αέρα. Τα φίλτρα του κλιματιστικού θα πρέπει να καθαρίζονται μία φορά το μήνα.
   Αποφύγετε την ταπετσαρία και τα χαλιά στο μπάνιο, επειδή μούχλα μπορεί να αναπτυχθεί κάτω από αυτά.
   Χρησιμοποιήστε χλωρίνη για να καταπολεμήσετε την  μούχλα στο μπάνιο.
   Κρατήστε τα παράθυρα και τις πόρτες κλειστά κατά τη διάρκεια της εποχής που υπάρχει γύρη στην ατμόσφαιρα.
3. Για να ελέγξετε άλλους ερεθιστικούς παράγοντες:
   Μην καπνίζετε και μην επιτρέπετε σε άλλους να καπνίζουν στο σπίτι, ακόμη και όταν το παιδί δεν είναι παρόν.
   Μην καίτε ξύλα σε τζάκια ή σόμπες.
   Αποφύγετε την έντονη δυσοσμία από χρώματα, αρώματα, σπρέι μαλλιών, απολυμαντικά, χημικά καθαριστικά, αποσμητικά χώρου, και κόλλες.
4. Για να ελέγξετε  το τρίχωμα των ζώων:
   Εάν το παιδί σας είναι αλλεργικό σε ένα κατοικίδιο ζώο, μπορεί να χρειαστεί η απομάκρυνση του ζώου από το σπίτι. Ακόμη και αν ένα παιδί δεν είναι αλλεργικό στο ζώο τώρα, μπορεί να αναπτύξει αλλεργία με τη συνεχή έκθεση στο τρίχωμα.
5. Για να ελέγξετε  περιβαλλοντικούς παράγοντες:
   Όταν οι μύκητες ή τα επίπεδα γύρης είναι υψηλά, χορηγήστε στο παιδί σας τα φάρμακα που συνέστησε ο γιατρός σας (συνήθως ένα αντιισταμινικό),πριν πάει στο ύπαιθρο ή σε τακτική βάση.
   Μετά το παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους, το παιδί θα πρέπει να κάνει μπάνιο και να αλλάξει ρούχα.
   Οδηγήστε στο αυτοκίνητο με τα παράθυρα κλειστά και κλιματισμό κατά τη διάρκεια που υπάρχει εποχική γύρη.
   Μην αφήνετε το παιδί να κόψει φύλλα χλόης ή γκαζόν ειδικά αν έχει αλλεργία σε χόρτο.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο γιατρός μπορεί να συστήσει ανοσοθεραπεία, όταν τα μέτρα ελέγχου και τα φάρμακα δεν είναι αποτελεσματικά.  Μιλήστε με το γιατρό του παιδιού σας για αυτές τις επιλογές.
Βήμα 2: Πρόβλεψη και πρόληψη των εξάρσεων του άσθματος.
Οι ασθενείς με άσθμα έχουν χρόνια φλεγμονή των αεραγωγών τους. Μερικά παιδιά με άσθμα μπορεί να έχουν αυξημένη φλεγμονή στους πνεύμονες και τους αεραγωγούς καθημερινά χωρίς να το γνωρίζουν.  Η αναπνοή τους μπορεί να ακούγεται φυσιολογική, χωρίς συριγμό, οι αεραγωγοί τους όμως στην πραγματικότητα στενεύουν και η φλεγμονή τους καθιστά επιρρεπείς σε μια κρίση.  Για να εκτιμήσει κανείς καλύτερα την αναπνοή του παιδιού και να καθορίσει τον κίνδυνο για μια κρίση άσθματος (ή έξαρση), είναι χρήσιμο ένα τεστ αναπνοής. Στο σπίτι, ένα ροόμετρο (φορητό εργαλείο που μετρά την ικανότητα της αναπνοής) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μέτρηση της ροής του αέρα.  Σε ορισμένους ασθενείς, το ροόμετρο μπορεί να ανιχνεύσει ακόμη και ανεπαίσθητη φλεγμονή των αεραγωγών και απόφραξη, ακόμη και όταν το παιδί αισθάνεται μια χαρά.  Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να ανιχνεύσει μείωση της μέγιστης ροής δύο έως τρεις ημέρες πριν από την έξαρση, προσφέροντας άφθονο χρόνο για τη θεραπεία και την πρόληψη.
Βήμα 3: Η λήψη φαρμάκων.
Η χρήση μιας αποτελεσματικής φαρμακευτικής αγωγής για τον έλεγχο του άσθματος του παιδιού μπορεί να πάρει λίγο χρόνο και αρκετές δοκιμές φαρμάκων. Τα διάφορα είδη  φαρμάκων λειτουργούν λιγότερο ή περισσότερο αποτελεσματικά σε κάθε περίπτωση, καθώς και ορισμένοι συνδυασμοί φαρμάκων είναι καλοί για αρκετά παιδιά, αλλά όχι για όλα.
Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες φαρμάκων για το άσθμα: τα φάρμακα ανακούφισης και τα φάρμακα μακροπρόθεσμης πρόληψης. Τα φάρμακα για το άσθμα αντιμετωπίζουν τόσο τα συμπτώματα όσο και τις αιτίες τους, έτσι ώστε να ελέγχουν αποτελεσματικά το άσθμα σχεδόν σε κάθε παιδί.
Βήμα 4: Έλεγχος κρίσεων, ακολουθώντας βήμα-βήμα το θεραπευτικό πρωτόκολλο  του γιατρού.
Όταν ακολουθείτε τα τρία πρώτα στάδια ελέγχου του άσθματος, το παιδί θα έχει λιγότερα συμπτώματα άσθματος. Να θυμάστε ότι κάθε παιδί με άσθμα μπορεί να έχει μια περιστασιακή κρίση άσθματος Ο γιατρός θα πρέπει να παρέχει γραπτά βήμα-προς-βήμα τι ακριβώς πρέπει να κάνει το παιδί εάν πάθει κρίση. Με τον καιρό, η οικογένεια θα μάθει να αναγνωρίζει πότε πρέπει να ξεκινήσει έγκαιρα τη θεραπεία και πότε πρέπει να κληθεί ο γιατρός για βοήθεια.

Πρώτες βοήθειες

Σε περίπτωση τραυματισμού του δέρματος (Συνηθισμένα κοψίματα. σχισίματα, γδαρσίματα)

• Αφαιρέστε, αν υπάρχει, κάποιο ξένο σώμα στο τραύμα (χώμα, πετραδάκια, σκόνη). Ανοίξτε τη βρύση, αφήνοντας να τρέξει άφθονο νερό στο τραύμα για αρκετά λεπτά ή ακόμα καλύτερα ξεπλύνετε την πληγή με φυσιολογικό ορό ή οξυζενέ.
• Σκουπίστε και στεγνώστε την πληγή με μία γάζα .
• Βάλτε αντισηπτικό (π.χ. Betadine.)
• Καλύψτε το τραύμα με επίδεσμο από γάζα, αφού εφαρμόσετε ένα ειδικό σκεύασμα το οποίο να ρυθμίζει την έκκριση υγρών της πληγής και να προάγει γρηγορότερα τη φυσιολογική επούλωση του δέρματος.

Aν το τραύμα αιμορραγεί: Με μία αποστειρωμένη γάζα πιέστε σταθερά και συνεχώs το σημείο που αιμορραγεί για αρκετά λεπτά ώστε να σταματήσει η ροή του αίματος.
Aν τα χείλη του τραύματος είναι ανοιχτά: Συμπλησιάστε με τα δάκτυλά σας τα χείλη του τραύματος και κολλήστε τα μ έναν αυτοκόλλητο επίδεσμο. Εάν υπάρχει τραύμα που χρειάζεται ράψιμο πηγαίνετε χωρίς καθυστέρηση στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Επίσης ζητήστε ιατρική βοήθεια αν το τραύμα είναι βαθύ, αν έχει τρυπηθεί το αυτί ή το μάτι, αν ένα αντικείμενο παραμένει σφηνωμένο στο σώμα ή αν το τραύμα είναι στο πρόσωπο ή σε άλλη περιοχή όπου υπάρχει ανησυχία για σχηματισμό ουλής.
Η προστασία από τον τέτανο είναι πολύ βασική. Ο τέτανος προκαλείται από βακτήρια που μπορεί να εισέλθουν από το διερρηγμένο δέρμα. Μπορεί να χρειαστεί αναμνηστική ένεση του αντιτετανικού εμβολίου αν έχουν περάσει περισσότερα από πέντε χρόνια από τον τελευταίο αντιτετανικό εμβολιασμό

Σε περίπτωση που το παιδί χτυπήσει στο κεφάλι

Τις περισσότερες φορές είναι χωρίς επιπτώσεις. Όμως ελέγξτε:

• Εάν υπάρχει τραύμα που χρειάζεται ράψιμο .
• Εάν λιποθύμησε.
• Εάν έκανε εμετό.

Σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδί πρέπει να διακομίζεται στο νοσοκομείο για έλεγχο, αλλιώς παρακολουθήστε στενά για 48 ώρες το παιδί σας για: υπνηλία, νωθρότητα, εμετό, ευερεθιστότητα ,αλλαγή στη διάθεση και τη συμπεριφορά του. Ξυπνάτε  το ανά τακτά διαστήματα ακόμα και κατά την διάρκεια της νύχτας για να ελέγχετε το επίπεδο συνείδησης του.

Σε περίπτωση ρινορραγίας

Η αιμορραγία της μύτης είναι κάτι σύνηθες στα παιδιά, που μπορεί ωστόσο να τα τρομοκρατήσει. Καθησυχάστε το παιδί και πείτε του να κάνει τα εξής :

• Να κλείσει τη μύτη πιάνοντας τα ρουθούνια με τον αντίχειρα και το δείκτη, κάτω από το οστό.
• Να γείρει το κεφάλι του ελαφριά προς τα εμπρός (όχι πίσω) και να καθίσει ήσυχα, διατηρώντας την πίεση στη μύτη για τουλάχιστον 5 λεπτά.
• Μην το αφήσετε να πειράξει το πηγμένο αίμα φυσώντας ή τρίβοντας τη μύτη του όταν σταματήσει η αιμορραγία.

Σε περίπτωση που παρόλα αυτά η αιμορραγία  συνεχίζει μεταφέρετε το παιδί στο νοσοκομείο για επιπωματισμό.

Σε περίπτωση που το παιδί πάθει έγκαυμα

• Τοποθετήστε αμέσως το μέρος του σώματος που έχει καεί κάτω από κρύο νερό για περισσότερα από 5 λεπτά. Μην αλείφετε το έγκαυμα με οδοντόκρεμα ή ντοματοπελτέ.
• Αν έχουν δημιουργηθεί φουσκάλες, μην τις σπάτε.
• Βάλτε κάποιο αντισηπτικό πάνω στο έγκαυμα ή κάποια κορτιζονούχα αλοιφή. 

Αν το έγκαυμα είναι σε πρόσωπο, μάτια, λαιμό, άκρα χέρια (παλάμη). γεννητική περιοχή ή πάνω από άρθρωση ή αν είναι εκτεταμένο ,απευθυνθείτε αμέσως στο γιατρό.

Σε περίπτωση τσιμπήματος εντόμου

• Πολλές φορές είναι δύσκολο να βρούμε ποιο έντομο τσίμπησε το παιδί. Οι μέλισσες αφήνουν το κεντρί τους ,σ’αυτή την περίπτωση αφαιρέστε το με προσοχή.
• Βάλτε υγρή αμμωνία .
• Βάλτε πάγο τυλιγμένο με ύφασμα για μισή ώρα.
• Ανυψώστε το άκρο που έγινε το τσίμπημα για να ελαττωθεί το οίδημα (πρήξιμο).
• Επαλείψτε μια αντιισταμινική κρέμα (gel Fenistil) ή μια κρέμα με κορτιζόνη (cr. Betnovate).
• Αν πονάει, χορηγήστε παυσίπονο (π.χ. Depon).

Απευθυνθείτε στο γιατρό σας αν το παιδί τσιμπήθηκε στο πρόσωπο ή υπάρχουν σημεία μεγάλης αλλεργικής αντίδρασης (βήχας, δύσπνοια, σφύριγμα στην αναπνοή, εμετός, εφίδρωση, ανησυχία, λιποθυμία).

Σε περίπτωση διαστρέμματος ή κατάγματος

Ένα ξαφνικό στραμπούληγμα ή ένα δυνατό χτύπημα μπορεί να βλάψει τα μαλακά μόρια (σύνδεσμοι και τένοντες) ή ένα οστό και η γύρω περιοχή να πρηστεί και να μελανιάσει. Ένας τραυματισμός δεν είναι απαραίτητο να προκαλέσει υπερβολικό οίδημα για να είναι σοβαρός και θα πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε κάποιο γιατρό.
Τα περισσότερα διαστρέμματα πονούν και ορισμένα χρειάζονται περισσότερο καιρό κι από ένα κάταγμα για να επουλωθούν.

• Τοποθετήστε παγοκυψέλη ή μία σακούλα με παγάκια πάνω στο τραύμα για 20 λεπτά κάθε μία ώρα για να περιορίσετε το οίδημα και τον πόνο.
• Σηκώστε το τραυματισμένο σημείο πάνω από το επίπεδο της καρδιάς, αν είναι δυνατό, ώστε να μη συσσωρεύονται υπερβολικά υγρά και να μειωθεί το οίδημα.
• Κρατήστε  το τραυματισμένο μέλος από κάτω, υποστηρίζοντάς το και από τις δύο πλευρές, και πιέστε για να σταματήσετε την αιμορραγία.
• Αν ένα σπασμένο οστό έχει κόψει το δέρμα, καλύψτε το τραύμα τυλίγοντας γύρω του γάζα ή ύφασμα και ασκήστε πίεση γύρω από το τραυματισμένο σημείο. 
• Τοποθετήστε ένα σκληρό υλικό (νάρθηκα) δίπλα στο τραυματισμένο σημείο του σώματος και δέστε το επάνω και κάτω από την περιοχή του τραύματος.
• Μην αυξάνετε τη βλάβη προσπαθώντας να ισιώσετε το τραυματισμένο μέλος.
• Μην εμποδίζετε την κυκλοφορία δένοντας πολύ σφιχτά το νάρθηκα.

Σε περίπτωση θερμοπληξίας (Ηλίασης)

Η πολύωρη παραμονή σε υψηλή θερμοκρασία μπορεί να προκαλέσει ηλίαση ή εξάντληση. Με τη θερμοπληξία μπορεί να εμφανιστεί πολύ υψηλός πυρετός και να προκληθεί εγκεφαλική βλάβη ή θάνατος. Όταν το παιδί βρίσκεται σε πολύ θερμό και υγρό περιβάλλον, η θερμική εξάντληση αρχίζει συχνά με "κράμπες", ιδίως στους μυς της κοιλιάς και των ποδιών.
Η αντιμετώπιση της θερμοπληξίας απαιτεί γρήγορο δρόσισμα του σώματος για να χαμηλώσει η επικίνδυνα υψηλή θερμοκρασία του.

Συμπτώματα της Θερμοπληξίας (Ηλίαση)

• Θερμοκρασία του σώματος από 39 °C και άνω.
• Δέρμα κόκκινο και ζεστό.
• Έλλειψη ιδρώτα.
• Παραζάλη ή λιποθυμία.
• Σπασμοί.

Αν υπάρχουν αυτές οι ενδείξεις, πρέπει να μεταφέρετε το παιδί σε δροσερό μέρος. Ρίξτε του άφθονο νερό από τη βρύση, δροσίστε το μ ένα πανί βουτηγμένο σε κρύο νερό.
Πρέπει να μετράτε τη θερμοκρασία του κάθε 10 λεπτά. Όταν η θερμοκρασία του έρθει στα φυσιολογικά επίπεδα, στεγνώστε το. Αν είναι πάνω, επαναλάβετε την παραπάνω διαδικασία.