Έντονο κλάμα στα βρέφη

Τα βρέφη συνήθως κλαίνε συνολικά 1 - 3 ώρες την ημέρα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα βρέφος να κλαίει σε μια προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί μας για να εκφράσει πείνα, δίψα, δυσφορία, κόπωση, ή μοναξιά.
 Επίσης, είναι φυσιολογικό για ένα μωρό να έχει μια ανήσυχη περίοδο το βράδυ.
Ωστόσο, αν ένα βρέφος κλαίει πολύ συχνά μπορεί να υποδηλώνει μια διαταραχή που απαιτεί θεραπεία.
Συνήθεις αιτίες έντονου κλάματος:
 -Η πλήξη ή μοναξιά
 -Οι κολικοί
 -Δυσφορία από λερωμένη πάνα, υπερβολικά αέρια, αίσθημα κρύου
 -Πείνα ή δίψα
 -Πόνος οδοντοφυΐας
 -Λοίμωξη (μια πιθανή αιτία, αν το κλάμα συνοδεύεται από ευερεθιστότητα, λήθαργο, ανορεξία, πυρετό)

Αν το βρέφος φαίνεται συνεχώς πεινασμένο και θηλάζει αποκλειστικά πιθανόν να χρειάζεται συμπλήρωμα με ξένο γάλα.
 Αν το κλάμα οφείλεται στην πλήξη ή μοναξιά, αγκαλιάστε το και καθησυχάστε το, μιλήστε του περισσότερο και τοποθετήστε το βρέφος σε θέση που να μπορεί να σας βλέπει. Τοποθετήστε κοντά στο μωρό ασφαλή παιχνίδια.
Το υπερβολικό κλάμα στα βρέφη μπορεί να οφείλεται στη ζέστη ή στο κρύο γι αυτό ρυθμίσετε τη θερμοκρασία σε ανεκτά επίπεδα.
Πάντα να ελέγχετε για πιθανές αιτίες του πόνου ή δυσφορίας σε ένα μωρό που κλαίει. Εξανθήματα στην περιοχή της πάνας μπορεί να δημιουργούν ενόχληση.
Πάρτε τη θερμοκρασία του μωρού σας για πυρετό. Ελέγξτε επίσης το μωρό για τυχόν τραυματισμούς. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα δάχτυλα, και στα γεννητικά όργανα. Δεν είναι ασυνήθιστο μια τρίχα έχει τυλιχτεί γύρω από κάποιο δάκτυλο του μωρού σας, δημιουργώντας ένα οδυνηρό αίσθημα πόνου.
Καλέστε το γιατρό σας εάν:
-To υπερβολικό κλάμα ενός βρέφους παραμένει ανεξήγητο και  διαρκεί πάνω από 1 ημέρα, παρά τις απόπειρες αντιμετώπισης στο σπίτι.
- Το μωρό έχει άλλα συμπτώματα, όπως πυρετό, μαζί με υπερβολικό κλάμα (ωτίτιδα),αιματηρά κόπρανα με κλάμα (εγκολεασμός)κτλ.
-Υπερβολικά αέρια(κολικοί).
-  Δυσκολία να ξυπνήσει ,ανορεξία, εμετό(λοίμωξη).
 Μερικά μωρά είναι από ιδιοσυγκρασία πιο γκρινιάρικα και χωρίς να υπάρχει κάποια παθολογική αιτία κλαίνε έντονα, σ’ αυτή την περίπτωση χρειάζεται υπομονή και ηρεμία από τους γονείς για ν’ αντιμετωπιστεί ένα δύσκολο βρέφος.

Ηπατίτιδα Α

Η ηπατίτιδα Α είναι μια σοβαρή ασθένεια του ήπατος (συκώτι) και οφείλεται σε ιό.
Ο ιός της ηπατίτιδας Α (HAV) υπάρχει στα κόπρανα των ανθρώπων που πάσχουν και συνήθως μεταδίδεται πολύ εύκολα:
-με άμεση στενή επαφή με πάσχοντα (π.χ.κοινή χρήση τουαλέτας χωρίς τήρηση κανόνων υγιεινής)
- μέσω της στοματικής οδού (τροφές, ή πόσιμο νερό που περιέχουν τον ιό)
Η ηπατίτιδα Α μπορεί να προκαλέσει:
- ήπια ασθένεια με συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της γρίπης
- ίκτερο (κίτρινο χρώμα του δέρματος ή των οφθαλμών)
- έντονο στομαχικό άλγος και διάρροια

 Στα μικρά παιδιά τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια, σε μεγαλύτερα όμως παιδιά
( > 12 ετών) η νόσος μπορεί να εξελιχθεί πολύ σοβαρά.
Η πρόληψη από την νόσο γίνεται με την τήρηση κανόνων υγιεινής(σχολαστικό πλύσιμο των χεριών μετά την τουαλέτα,πλύσιμο των ωμών λαχανικών κτλ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ Α ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ 2 ΔΟΣΕΙΣ ΜΕ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ 6-12 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ.

Ηπατίτιδα Β

Η ηπατίτιδα Β είναι σοβαρή ασθένεια του ήπατος (συκώτι) που προκαλείται από ιό.
Ο ιός της ηπατίτιδας Β (HBV) προκαλεί συμπτώματα όπως:
- απώλεια όρεξης
- διάρροια
- εμετό
- κόπωση
- ίκτερο
- πόνο στους μυς, στις αρθρώσεις και στο στομάχι.
Μετά την οξεία φάση της νόσου ο ασθενής μπορεί να παραμείνει φορέας του ιού.
Η φορεία του ιού μπορεί να οδηγήσει σε :
- σοβαρή ηπατική βλάβη (κίρρωση του ήπατος)
- καρκίνο του ήπατος
- θάνατο.
Μεταδίδεται με τους παρακάτω τρόπους:
- Σεξουαλική επαφή με άτομο που έχει τον ιό χωρίς προφυλάξεις.
- Χρήση μολυσμένης σύριγγας από χρήστες ουσιών (ναρκωτικά).
- Τρύπημα με βελόνα μολυσμένης σύριγγας σε επαγγελματίες υγείας (ιατρικό,
νοσηλευτικό προσωπικό κλπ.)
- Κατά τον τοκετό, από πάσχουσα μητέρα στο νεογνό.
- Με μετάγγιση μολυσμένου από τον ιό αίματος.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ Β ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ 3 ΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥ.

Ακμή

Η ακμή εμφανίζεται όταν φράξουν οι πόροι του δέρματος από  φλεγμονή και μερικές φορές μολυνθούν. Αυτοί οι φραγμένοι πόροι δημιουργούν σπυράκια. Η ακμή εμφανίζεται σε εφήβους, αλλά μπορεί επίσης να εμφανιστεί σε ενήλικες.

Αιτίες

Η ακμή ξεκινά από τους σμηγματογόνους αδένες του δέρματος. Αυτοί οι αδένες εκκρίνουν μια λιπαρή ουσία που ονομάζεται σμήγμα. Το σμήγμα εκκρίνεται μέσω ενός μικροσκοπικού θύλακα της τρίχας από τον αδένα στην επιφάνεια του δέρματος. Μερικές φορές το σμήγμα  παγιδεύεται στον αδένα κι αναμειγνύεται  με τα νεκρά κύτταρα του δέρματος και τα βακτηρίδια. Αυτό προκαλεί τους φραγμένους πόρους που ονομάζονται φαγέσωρες.
Τα σπυράκια είναι φαγέσωρες που φτάνουν στην επιφάνεια του δέρματος. Υπάρχουν φαγέσωρες που μένουν κάτω από την επιφάνεια του δέρματος και μπορεί να δημιουργήσουν κύστεις.
Οι κύριες αιτίες της ακμής είναι:

• Αλλαγές στα επίπεδα των ανδρικών ορμονών που ονομάζονται ανδρογόνα.
• Αυξημένη παραγωγή σμήγματος.
• Αλλαγές στο εσωτερικό του θύλακα της τρίχας.
• Βακτήρια.

Οι παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν τις πιθανότητες να εμφανίσει κάποιος ακμή είναι:

• Ηλικία: μεταξύ 12-24 ετών(κυρίως εφηβεία)
• Εγκυμοσύνη
• Πριν την έμμηνο ρύση
• Σε περίοδο στρες
• Ορισμένα φάρμακα (π.χ., τα ανδρογόνα, το λίθιο και τα βαρβιτουρικά)
• Ορισμένα καλλυντικά προϊόντα

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα της ακμής ποικίλουν από άτομο σε άτομο και μπορεί να κυμαίνονται από ήπια έως σοβαρά. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Υπερβολική λιπαρότητα του δέρματος.
• Σπυράκια.
• Δοθιήνες.
• Βλατίδες.
• Σπυράκια με πύον που μπορεί να είναι κόκκινα στη βάση (ονομάζονται επίσης φλύκταινες).
• Οζίδια μεγάλα, επώδυνα, βαθιά μέσα στο δέρμα που μπορεί να γίνουν κύστεις και τελικά να μετατραπούν σε ουλές.

Θεραπεία

Η ακμή μπορεί να απαιτήσει ένα συνδυασμό θεραπειών. Μερικές θεραπείες μπορεί να χρειαστούν αρκετές εβδομάδες για να λειτουργήσουν.

Φάρμακα

1)Συνήθως στην αρχή δίνουμε κάποια καλλυντικά (π.χ., καθαριστικά, κρέμες, λοσιόν, τζελ ) για να μειωθεί η λιπαρότητα και τα μικρόβια της επιδερμίδας. Μπορεί να περιέχουν ένα ή περισσότερα από τα εξής συστατικά:

• Υπεροξείδιο του βενζολίου
• Σαλικυλικό οξύ
• Θείο
• Ρεσορκινόλη

2)Εν συνεχεία αν δε δούμε βελτίωση χορηγούμε τοπική θεραπεία με:

• Aντιβιοτικά, όπως η κλινδαμυκίνη (Cleocin Τ), ερυθρομυκίνη.
• Tretinoin (Retin-A, Avita)
• Adapalene (Differin)
• Αζελαϊκό οξύ (Azelex)
• Tazarotene (Tazorac)
• Δαψόνη (Aczone)

3)Από του στόματος αντιβιοτικά χορηγούμε με σκοπό τον έλεγχο της ποσότητας των βακτηρίων στους πόρους:

• Δοξυκυκλίνη
• Minocycline
• Τετρακυκλίνη
• Ερυθρομυκίνη
• Clindamycin
• Αμοξικιλλίνη
• Κεφαλοσπορίνες
• σουλφαμεθοξαζόλη και την τριμεθοπρίμη

4) Από του στόματος φάρμακα χρησιμοποιούνται με στόχο τον έλεγχο των επιπέδων των ανδρογόνων, συμπεριλαμβανομένων:

• αντισυλληπτικά χάπια που έχουν συνδυασμό ορμονών (οιστρογόνα και προγεστερόνη) συνήθως είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία στη βελτίωση της ακμής.
• Σπειρονολακτόνη.

5) Από του στόματος ρετινοειδή, με στόχο τη μείωση του μεγέθους και τις εκκρίσεις των σμηγματογόνων αδένων μόνο για σοβαρές περιπτώσεις της κυστικής ακμής πρέπει να χορηγούνται.

•  Η ισοτρετινοΐνη (Accutane) δεν πρέπει να λαμβάνεται από γυναίκες που είναι έγκυες ή που μπορεί να μείνουν έγκυες λόγω των κινδύνων σοβαρών γενετικών ανωμαλιών.

Διαδικασίες

Υπάρχουν μια σειρά από διαδικασίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της ακμής, όπως:

• Τα κορτικοστεροειδή, η έγχυση κορτικοστεροειδών απευθείας στις κύστεις. Χρησιμοποιείται κυρίως για μεγάλες κυστικές βλάβες.
• Χειρουργική διάνοιξη των βλαβών ακμής.

Υπάρχουν επίσης κάποιες θεραπείες για την βελτίωση των ουλών που αφήνει η ακμή όπως:

• Χημικό πήλινγκ με γλυκολικό οξύ και άλλες χημικές ουσίες.
• Δερμοαποξέσεις.
• Λέιζερ.
• Φωτοθεραπεία (το δέρμα εκτίθεται σε υπεριώδη ακτινοβολία δηλαδή (UV) πηγή φωτός για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα για τη θεραπεία της ακμής).

Ορισμένες από τις διαδικασίες εμπεριέχουν κινδύνους γι αυτό πρέπει να γίνονται μόνο από εξειδικευμένο δερματολόγο.

Πρόληψη

Μπορεί να είναι δύσκολη η πρόληψη της ακμής Αυτό συμβαίνει γιατί είναι δύσκολο να ελεγχθούν οι παράγοντες που την προκαλούν. Όμως, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να μην χειροτερέψει:
1) πλύνετε απαλά το πρόσωπό σας με σαπούνι και ζεστό νερό δύο φορές την ημέρα (όχι περισσότερο από δύο φορές) για να απομακρυνθεί η λιπαρότητα.
 Όταν πλένετε το πρόσωπό σας:

•   Χρησιμοποιείτε τα χέρια σας και όχι μια πετσέτα.
•   Χρησιμοποιείτε ήπιο σαπούνι.
•   Αφήστε το πρόσωπό σας να στεγνώσει πριν την εφαρμογή οποιασδήποτε λοσιόν.

2) Μην σπάτε τα σπυράκια
3)Αποφύγετε το συναισθηματικό στρες.
4)Να φοράτε αντηλιακό όλο το χρόνο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν χρησιμοποιείτε φάρμακα που μπορούν να κάνουν το δέρμα σας πιο ευαίσθητο στον ήλιο.

Νόσος του Crohn

Η νόσος του Crohn είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος του εντέρου που μπορεί να προσβάλει ολόκληρη την πεπτική οδό(στοματοφάρυγγα, οισοφάγο, στομάχι, λεπτό και παχύ έντερο, πρωκτό) . Παρόλο που θεωρείται σπάνια στον παιδιατρικό πληθυσμό τα τελευταία χρόνια αναγνωρίζεται με αυξανόμενη συχνότητα μεταξύ των παιδιών όλων των ηλικιών. Περίπου στο 20-30% όλων των ασθενών με νόσο του Crohn η διάγνωση γίνεται όταν είναι νεότεροι από 20 ετών.
Παθοφυσιολογία
Η παθογένεια της νόσου του Crohn είναι πολυπαραγοντική. Μετά από κάποιο ανοσολογικό ερέθισμα σε ένα γενετικά ευπαθές άτομο, μια αυτοάνοση απάντηση οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή του εντέρου. Αν και η αιτιολογία της  εκδήλωσης της νόσου είναι άγνωστη, πιστεύεται ότι εμπλέκονται τα βακτήρια του εντέρου.
Συμπτώματα
Ένα λεπτομερές ιατρικό καθώς και οικογενειακό ιστορικό πρέπει να ληφθεί στα παιδιά που υποπτευόμαστε ότι πάσχουν από νόσο του Crohn.
Μια προσεκτική επίσης αξιολόγηση της ανάπτυξης αποτελεί σημαντικό μέρος της αξιολόγησης του παιδιατρικού ασθενή. Ανωμαλίες ανάπτυξης μπορεί να ανιχνευθούν με την αξιολόγηση διαφόρων παραμέτρων:όπως ύψος και  βάρος, ρυθμός ανάπτυξης, οστική ηλικία κτλ. Η καθυστέρηση της ανάπτυξης, η ανορεξία σε συνδυασμό με χρόνια διαλείποντα πυρετικά κύματα μπορεί να μας κατευθύνει σε διερεύνηση του εντέρου για φλεγμονώδη νόσο.
Τα κοιλιακά ευρήματα που παρουσιάζουν παιδιά που πάσχουν από νόσο του Crohn είναι κοιλιακά άλγη, διάχυτη ευαισθησία της κοιλιάς, διάρροια, αιμορραγία στα κόπρανα, διακριτή μάζα συνήθως στο κάτω δεξί τεταρτημόριο της κοιλιάς και στις μισές περίπου περιπτώσεις ασθενών παρατηρείται περιπρωκτική νόσος(αποστήματα, συρίγγια, ραγάδες).Επίσης άφθες στη στοματική κοιλότητα είναι συχνό εύρημα σε παιδιά με νόσο του Crohn.
Οι πιο συχνές δερματικές εκδηλώσεις της νόσου του Crohn είναι οζώδες ερύθημα και εξανθήματα πυοδέρματος. Εξέταση του δέρματος μπορεί επίσης να αποκαλύψει ωχρότητα λόγω αναιμίας ή ίκτερο στους ασθενείς με συνυπάρχουσα νόσο του ήπατος.
Οι πιο συνηθισμένες εξωεντερικές εκδηλώσεις της νόσου του Crohn είναι αρθραλγίες και αρθρίτιδα στις μεγάλες αρθρώσεις (π.χ., ισχία, γόνατα, αστραγάλους). Η οφθαλμολογική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ιριδοκυκλίτιδα.
Διάγνωση της νόσου του Crohn
Α. Εξετάσεις αίματος
 Το ειδικό αντίσωμα ASCA (Anti-Saccharomyces Cerevisiae Antibody) και το p-ANCA (protoplasmic Anti -Neutrophilic Cytoplasmic Antibody) αποτελούν δύο αντισώματα τα οποία μπορούν να βρεθούν θετικά σε ασθενείς με νόσο του Crohn και ελκώδη κολίτιδα αντίστοιχα, χωρίς όμως να είναι ένα θετικό αποτέλεσμα αποδεικτικό παρουσίας της νόσου ή ένα αρνητικό αποτέλεσμα να την αποκλείει.
Β.Kολονοσκόπηση
 Η εξέταση αυτή επιτρέπει τη λήψη δείγματος ιστού (βιοψία) από το παχύ και το λεπτό έντερο, για ιστολογική ανάλυση.
Τα μακροσκοπικά ευρήματα από την κολονοσκόπηση περιλαμβάνουν διάφορους βαθμούς οίδημα, ερύθημα, εξέλκωση, ευθρυπτότητα, πάχυνση του τοιχώματος του εντέρου και του μεσεντερίου. Το χαρακτηριστικό της νόσου του Crohn είναι ότι οι περιοχές φλεγμονής εναλλάσσονται με φυσιολογικό βλεννογόνο στην άνω ή την κάτω γαστρεντερική οδό, δηλαδή το έντερο πάσχει τμηματικά , σε αντίθεση με τη συνεχή διάχυτη φλεγμονή του παχέος εντέρου που παρατηρείται  στην ελκώδη κολίτιδα.
 Κατά την βιοψία του εντερικού βλεννογόνου βρίσκονται σημεία οξείας και χρόνιας φλεγμονής, αρχιτεκτονική παραμόρφωση του εντέρου. Κοκκιώματα, συρίγγια εντεροεντερικά ή εντεροδερματικά, αποστήματα, στενώσεις και ίνωση είναι μερικά από τα ευρήματα που έχουν αναφερθεί σε βιοψία εντέρου που πάσχει από τη νόσο του Crohn.
Γ. Ακτινολογικά ευρήματα
Τμηματικές βλάβες, πεπαχυμένες πτυχές, εμφάνιση εντέρου σαν πλακόστρωτο λόγω επιμηκών ελκών και εγκάρσιων ραγάδων, καθήλωση και διαχωρισμός των ελίκων, στένωση αυλού, συρίγγια είναι μερικά από τα ευρήματα του ακτινολογικού ελέγχου.
Θεραπεία
Οι γενικοί στόχοι της θεραπείας στα παιδιά με νόσο του Crohn είναι:
1) Να επιτευχθεί ο δυνατόν καλύτερος κλινικός, εργαστηριακός, και ιστολογικός έλεγχος της φλεγμονώδους νόσου(ύφεση της νόσου) με τις λιγότερο αρνητικές επιπτώσεις από τη φαρμακευτική αγωγή.
2) Να βοηθηθεί η ανάπτυξη του παιδιού με την κατάλληλη διατροφή.
3) Nα επιτραπεί στον μικρό ασθενή να λειτουργήσει όσο πιο φυσιολογικά γίνεται (π.χ. από την άποψη της σχολικής εκπαίδευσης, συμμετοχή σε δραστηριότητες).
Δίαιτα
Μια δίαιτα με χαμηλά λιπαρά μπορεί να βελτιώσει αισθητά την διάρροια σε ασθενείς με δυσκολία στην απορρόφηση εξ αιτίας της εκτεταμένης φλεγμονής ή του μικρότερου μήκους των εντέρων.
Γενικά πρέπει να δίνεται έμφαση για μια θρεπτική δίαιτα πλούσια σε σίδηρο και ιχνοστοιχεία που να στοχεύει στην διατήρηση του βάρους και στην προαγωγή της ανάπτυξης του παιδιού. Η παρεντερική χορήγηση της βιταμίνης B-12, και η από του στόματος χορήγηση ασβεστίου και βιταμίνης D, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ασθενείς με εκτεταμένη νόσο και σύνδρομο δυσαπορρόφησης από το λεπτό έντερο.
Α. Αντιφλεγμονώδη φάρμακα
Τα αντιφλεγμονώδη, είναι συχνά το πρώτο βήμα στη θεραπεία της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου.
Αυτά περιλαμβάνουν:
1.Σουλφασαλαζίνη. Αποτελεί το παλαιότερο από τα τοπικά αντιφλεγμονώδη φάρμακα για τη θεραπεία της νόσου της Crohn και της ελκώδους κολίτιδας. Έχει μια σειρά από ανεπιθύμητες ενέργειες, συμπεριλαμβανομένης της ναυτίας, εμέτων, αίσθημα καύσους και κεφαλαλγίας.
2. Μεσαλαμίνη. Είναι ανάλογο της σουλφασαλαζίνης αλλά έχει λιγότερες παρενέργειες και καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα.
3.Κορτικοστεροειδή
 Αυτά είναι η βασική θεραπεία για οξείες εξάρσεις της νόσου, επειδή καταστέλλουν την οξεία φλεγμονή, παρέχοντας ταχεία ανακούφιση των συμπτωμάτων. Ένα νεότερο είδος κορτικοστεροειδών, η βουδεσονίδη, λειτουργεί γρηγορότερα από τα παραδοσιακά στεροειδή και φαίνεται να έχει λιγότερες παρενέργειες. Τα κορτικοστεροειδή δεν είναι για μακροχρόνια χρήση. Όμως, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για βραχυπρόθεσμες θεραπείες (τρεις έως τέσσερις μήνες) και για την εισαγωγή του ασθενούς σε ύφεση.
Β.Ανοσορυθμιστές
Οι ανοσορυθμιστικοί παράγοντες έχουν χρησιμοποιηθεί για να προκαλέσουν  και να διατηρήσουν μακροχρόνια ύφεση σε χρονίως ενεργή νόσο. Αυτά τα φάρμακα μειώνουν επίσης τη φλεγμονή, αλλά ο κύριος στόχος τους είναι η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματός και όχι η απευθείας αντιμετώπιση της φλεγμονής. Καταστέλλοντας την ανοσολογική απάντηση, η φλεγμονή  μειώνεται εμμέσως και αυτή, εφόσον προκαλείται, από την ‘’επίθεση’’ του ανοσοποιητικού συστήματος στο έντερο, το οποίο για κάποιο λόγο το αναγνωρίζει σαν ξένο σώμα.
Γ.Αντιβιοτικά
Λίγες μελέτες έχουν δείξει τη χρησιμότητα των αντιβιοτικών στη θεραπεία της νόσου του Crohn. Μετρονιδαζόλη, καθώς και ο συνδυασμός μετρονιδαζόλης με σιπροφλοξασίνη, είναι χρήσιμος στη θεραπεία συριγγίων και αποστημάτων σε ασθενείς με νόσο του Crohn.
Χειρουργική αντιμετώπιση
Εάν η διατροφή, οι αλλαγές του τρόπου ζωής και η φαρμακευτική αγωγή, δεν μπορέσουν να θέσουν σε ύφεση την νόσο του Crohn, ο ασθενής μπορεί να χρειασθεί χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός κατεστραμμένου τμήματος του λεπτού εντέρου ή για την αντιμετώπιση συριγγίων που επιμένουν παρά τη φαρμακευτική αγωγή.

Οστρακιά

Η οστρακιά είναι ένα λοιμώδες μεταδοτικό νόσημα που εμφανίζεται κατά επιδημίες. Μπορεί να προσβληθούν άτομα κάθε ηλικίας κυρίως όμως νοσούν παιδιά.

Αιτιολογία

Η οστρακιά οφείλεται σε ένα μικρόβιο τον β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο της ομάδας Α, που εκκρίνει ερυθρογόνο τοξίνη.

Συμπτώματα

Ύστερα από περίοδο επώασης 3-5 ημερών, αρχίζει  απότομα κυνάγχη συνοδευόμενη από υψηλό πυρετό. Ο λαιμός είναι έντονα κόκκινος με μικρές στικτές αιμορραγικές κηλίδες στην υπερώα και στο φάρυγγα. Οι αμυγδαλές διογκώνονται και καλύπτονται από λευκό επίχρισμα. Η γλώσσα είναι αρχικά λευκή κι εν συνεχεία γίνεται σαν μούρο(μοροειδής γλώσσα).
Σε 24-48 ώρες εμφανίζεται το τυπικό εξάνθημα της οστρακιάς που αρχίζει από τον λαιμό κι εξαπλώνεται στον κορμό και τα άκρα. Είναι ερυθρό, μικροκηλιδώδες και υποχωρεί με την πίεση.Η περιοχή γύρω από το στόμα είναι ωχρή και τα μάγουλα εξέρυθρα.
 Στα άτομα που δεν λαμβάνουν θεραπεία η νόσος διαρκεί μία εβδομάδα κι ακολουθεί χαρακτηριστική απολέπιση του δέρματος.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εικόνα ,το strep-test ή την καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος.

Θεραπεία

Η έγκαιρη θεραπεία με αντιβίωση έχει μεγάλη σημασία για την αποφυγή επιπλοκών από την προσβολή της καρδιάς ή των νεφρών από τον στρεπτόκοκκο.
 

Αιφνίδιο εξάνθημα

Το αιφνίδιο εξάνθημα ή έκτη νόσος όπως αλλιώς ονομάζεται είναι η πιο κοινή, μεταδοτική ιογενής εμπύρετη νόσος σε παιδιά κάτω των 3 ετών. Είναι αυτοπεριοριζόμενη λοίμωξη που υποχωρεί γρήγορα και αφήνει δια βίου ανοσία.

Αιτίες του αιφνιδίου εξανθήματος

Είναι η προσβολή του οργανισμού από τον ανθρώπινο ερπητοϊό 6 (HHV-6) και ανθρώπινο ερπητοϊό 7 (HHV-7).

Τα σημεία και συμπτώματα του αιφνιδίου εξανθήματος

Μετά από μια περίοδο επώασης από 1 έως 2 εβδομάδες το παιδί παρουσιάζει απότομα υψηλό πυρετό (40° C - 41° C).Μερικές φορές υπάρχουν κι άλλα ευρήματα όπως φαρυγγίτιδα, διόγκωση των οπισθοϊνιακών λεμφαδένων, ωτίτιδα. Παρά τον υψηλό πυρετό το παιδί συνήθως δεν φαίνεται πολύ άρρωστο αλλά είναι ευερέθιστο. Την τρίτη ή τέταρτη ημέρα, ο πυρετός πέφτει ξαφνικά τελείως και εμφανίζεται το εξάνθημα. Συνήθως αρχίζει από τον κορμό και μπορεί να εξαπλωθεί στο λαιμό, τα χέρια και τα πόδια. Το εξάνθημα δεν προκαλεί φαγούρα και υποχωρεί σε μια ή δύο ημέρες.

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται εμπειρικά, όταν υπάρχει υψηλός πυρετός σε ένα παιδί που φαίνεται καλά και ακολουθεί ένα παροδικό εξάνθημα. Από τον εργαστηριακό έλεγχο παρατηρούμε λευκοπενία με λεμφοκυττάρωση.

Επιπλοκές

Η πρόκληση  πυρετικών σπασμών είναι η συχνότερη επιπλοκή της νόσου.

Θεραπεία του αιφνιδίου εξανθήματος

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία, συνιστάται η χορήγηση αντιπυρετικών για την αντιμετώπιση του πυρετού. Η πρόγνωση της νόσου είναι πολύ καλή.

Εισρόφηση ξένου σώματος

Λέγοντας εισρόφηση ξένου σώματος εννοούμε, την είσοδο ενός μικρού αντικειμένου στην τραχεία ή στους βρόγχους. Η εισρόφηση ξένου σώματος αποτελεί μια από τις συχνότερες αιτίες θανάτου από ατύχημα στα παιδιά μικρότερα των 4 ετών και μπορεί σε σημαντικό βαθμό να προληφθεί με την κατάλληλη ενημέρωση των γονέων αλλά και την ευαισθητοποίηση των γιατρών ώστε να γίνει έγκαιρα η διάγνωση κι αφαίρεση του ξένου σώματος με βρογχοσκόπηση.
Η εισρόφηση ξένου σώματος μπορεί άμεσα ν’ απειλήσει την ζωή του παιδιού προκαλώντας απόφραξη των αναπνευστικών οδών και θάνατο ή αν δεν είναι πλήρης η απόφραξη να προκαλέσει αλλεπάλληλες λοιμώξεις (υποτροπιάζουσες πνευμονίες). Αν το ξένο σώμα δεν αφαιρεθεί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της μετακίνησης του μέσα στους βρόγχους και της πρόκλησης ασφυξίας.

Οδηγίες για την πρόληψη κι αντιμετώπιση της εισρόφηση ξένου σώματος:

1)Μην δίνεται στα παιδιά κάτω των 4 ετών ξηρούς καρπούς, κομμάτια μήλου, καρότου, ρόγες σταφυλιών κι άλλες σκληρές τροφές.
2)Μην επιτρέπετε στα παιδιά να τρώνε ενώ περπατούν, τρέχουν ή παίζουν. Διδάξτε τα από μικρά να συγκεντρώνονται την ώρα του φαγητού και να μην μιλούν και γελούν όταν μασάνε.
3)Τα μικροαντικείμενα και τα παιχνίδια που περιέχουν μικρά κομμάτια πρέπει ν’ απομακρύνονται από το χώρο που βρίσκονται τα παιδιά.
4)Τα παιδιά να αποθαρρύνονται να βάζουν στο στόμα τους αντικείμενα. Αυτό ισχύει και για τα μεγαλύτερα παιδιά γιατί εισρόφηση μπορεί να συμβεί κι από απροσεξία.
5)Αν υπάρχει υποψία εισρόφησης το παιδί να μεταφέρεται άμεσα στο τμήμα επειγόντων περιστατικών για έλεγχο.
6)Η εκπαίδευση όλων στην αντιμετώπιση του πνιγμού από ξένο σώμα με διάφορους χειρισμούς είναι πολύ σημαντικό για την προσφορά πρώτων βοηθειών.

Νόσος Kawasaki

Η νόσος Kawasaki είναι μια αγγειίτιδα αγνώστου αιτιολογίας που παρατηρείται συνήθως σε παιδιά κάτω των 5 ετών.Πρώτος περιέγραψε την αρρώστια αυτή το 1967, ο Γιαπωνέζος γιατρός Tomisaku Kawasaki, από τον οποίο πήρε και το όνομα της.

Συμπτώματα

Το παιδί εμφανίζει ξαφνικά υψηλό πυρετό έως 40° C,ευερεθιστότητα, διόγκωση των τραχηλικών λεμφαδένων, επιπεφυκίτιδα, στοματίτιδα, χειλίτιδα, ερύθημα και οίδημα των παλαμών και των πελμάτων, εξάνθημα στον κορμό, άσηπτη πυουρία, διάρροια και ηπατική δυσλειτουργία. Η οξεία αυτή φάση της νόσου διαρκεί από 1-10 ημέρες.
Εν συνεχεία από την 11-20η μέρα της νόσου, στην υποξεία δηλαδή φάση, ο πυρετός και το εξάνθημα υποχωρούν και συμβαίνει η χαρακτηριστική απολέπιση στα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών. Συνοδά συμπτώματα ή ευρήματα ενδέχεται να είναι η καρδίτιδα, η εμφάνιση ανευρυσμάτων στα αγγεία, οι  αρθραλγίες, η άσηπτη μηνιγγίτιδα.

Εργαστηριακά ευρήματα

Στη νόσο Kawasaki παρατηρείται λευκοκυττάρωση, αύξηση της ταχύτητας καθίζησης των ερυθρών και αύξηση του αριθμού των αιμοπεταλίων στο αίμα.

Επιπλοκές

Η νόσος Kawasaki μπορεί να παρουσιάσει σημαντικές επιπλοκές από το καρδιαγγειακό σύστημα οι οποίες χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή κι αντιμετώπιση.
Η υπερηχογραφική και ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση είναι απαραίτητες σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της νόσου.

Θεραπεία

Η θεραπεία στοχεύει στη μείωση της φλεγμονής του μυοκαρδίου και του τοιχώματος των στεφανιαίων αγγείων και στην πρόληψη των θρομβώσεων, με την χορήγηση ασπιρίνης και ενδοφλεβίως γ-σφαιρίνης.Οι μελέτες απέδειξαν ότι η έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση (μέσα στις πρώτες δέκα μέρες) μειώνει τις πιθανότητες για επιπλοκές.

Πρόγνωση

Η ανάρρωση είναι συνήθως πλήρης σε παιδιά χωρίς προσβολή των στεφανιαίων αρτηριών. Η ήπια διάταση των στεφανιαίων αγγείων υποχωρεί σε διάστημα μερικών μηνών.Οι ασθενείς όμως με προσβολή των στεφανιαίων (ανευρύσματα) βρίσκονται σε κίνδυνο για θρόμβωση των αγγείων αυτών κι έμφραγμα μυοκαρδίου.