Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Άγχος ο ύπουλος εχθρός μας

Τα παιδιά όσο κι αν φαίνεται παράξενο ζουν μια αγχωτική ζωή.Όταν είναι μωρά,είναι συνεχώς σε μια διαδικασία μάθησης μπουσούλημα, περπάτημα, ομιλία και καθώς μεγαλώνουν μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις μας από αυτά.
Το άγχος είναι ένα μέρος της καθημερινής ζωής για όλους μας.Το άγχος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά πολλά μέρη του σώματος,ιδιαίτερα το ανοσοποιητικό σύστημα,ως εκ τούτου,το να μάθουμε να χειριζόμαστε το άγχος της καθημερινότητας μας είναι πολύ σημαντικό, καθώς ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα θα επηρεάσει αρνητικά την υγεία μας.Μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας στη διαχείριση του στρες δείχνοντάς τους θετικούς τρόπους αντιμετώπισης των καθημερινών πιέσεων και υγιεινό τρόπο ζωής (διατροφή,άσκηση).

Η φυσιολογία του στρες 
Η ορμόνη του στρες είναι η κορτιζόλη.Εκκρίνουμε αυτή την ορμόνη για να λειτουργήσουμε σε καταστάσεις στρες και άγχους.Το τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος θα αισθανθεί την αγχωτική αντίδραση μας.Ο υποθάλαμος τότε θα στείλει ένα μήνυμα στην υπόφυση(μέσω μιας ουσίας) κι η υπόφυση με τη σειρά της θα ενημερώσει τα επινεφρίδια για την κατάσταση στρες ώστε να απελευθερώσουν την κορτιζόλη.Η μεγαλύτερη ποσότητα κορτιζόλης απελευθερώνεται νωρίς το πρωί ενώ στη συνέχεια μειώνεται στον οργανισμό μας κατά τη διάρκεια της ημέρας.Σε ένα βαθμό,αυτό μας βοηθά να χειριστούμε το άγχος της καθημερινότητας. Ωστόσο,εάν απελευθερωθεί πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα κορτιζόλης (λόγω αυξημένου στρες και άγχους)το σακχάρου στο αίμα και η χοληστερόλη θα αυξηθούν και η λειτουργία του ανοσοποιητικού θα μειωθεί με αποτέλεσμα να προκληθούν σοβαρές ασθένειες. Πολλοί γονείς ρωτούν γιατί τα παιδιά τους είναι μια χαρά κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά το βράδυ ανεβάζουν πυρετό ή παρουσιάζουν πόνο στα αυτιά.Αυτό συμβαίνει επειδή η κορτιζόλη βρίσκεται στον οργανισμό σε ελάχιστες ποσότητες τη νύχτα έτσι το σώμα είναι πιο ευαίσθητο στον πυρετό και στον πόνο.

Συμβουλές για να μειώσουμε το άγχος 

1)Σωματική άσκηση: Κινηθείτε,τρέξτε,παίξτε μαζί με τα παιδιά. Η άσκηση χαλαρώνει,εκτονώνει και παράγει την έκκριση ενδορφινών (ουσίες που βελτιώνουν τη διάθεση και μειώνουν το στρες).

2)Φαγητό: Τρώτε μη επεξεργασμένα τρόφιμα, ωμά φρούτα, λαχανικά. Αποφύγετε τα άσπρα τρόφιμα όπως είναι η ζάχαρη,το ψωμί,το ρύζι που είναι όλοι απλοί υδατάνθρακες που αυξάνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Για να διατηρήσετε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σταθερά τρώτε 3 γεύματα την ημέρα - συν υγιεινά σνακ ανάμεσα. Επίσης προσθέτοντας μια πηγή πρωτεΐνης σε κάθε γεύμα βοηθάμε στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

3)Ύπνος: Ο ποιοτικός και ποσοτικός ύπνος αναζωογονεί και μειώνει το στρες. Επιλέξτε να ακούτε χαλαρωτική μουσική μαζί με το παιδιά σας πριν κοιμηθείτε ή διαβάστε τους ένα παραμύθι.

4)Γέλιο:Αποκτήστε τη συνήθεια να λέτε αστεία,διαβάστε αστείες ιστορίες,δείτε κωμωδίες.Το γέλιο μειώνει το άγχος κι ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

5)Σωστή αναπνοή: Διδάξτε στα παιδιά σας πως να πάρουν βαθιές αναπνοές από την κοιλιά.






Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

Ξένο σώμα στη μύτη

Τα παιδιά έχουν την τάση να εξερευνούν τον κόσμo και τα αντικείμενα. Στα πλαίσια της διαδικασίας αυτής συχνά εισάγουν αντικείμενα στο στόμα ή τη μύτη τους. Στο στόμα τα αντικείμενα τα καταπίνουν,τα φτύνουν ή στη χειρότερη των περιπτώσεων περνούν προς το αναπνευστικό,οπότε έχουμε σοβαρά προβλήματα. Σίγουρα όμως, δεν παραμένουν στο στόμα τους για πολύ. Δε συμβαίνει το ίδιο, ωστόσο και με τη μύτη. Η μύτη είναι μια κλειστή κοιλότητα και εκεί το ξένο σώμα μπορεί να σφηνώσει και να παραμείνει καιρό.

Οι ηλικίες που συχνότερα βάζουν ξένα σώματα στη μύτη είναι από 18 μηνών ως 4 ετών. Τα πιο συχνά ξένα σώματα είναι όσπρια όπως φασόλια και πλαστικά ή μεταλλικά αντικείμενα. Τα οργανικά υλικά επειδή διαλύονται προκαλούν ερεθισμό στο βλεννογόνο και πόνο. Τα αδρανή υλικά όπως το πλαστικό και το μέταλλο μπορεί να μην ενοχλούν και να παραμείνουν στη μύτη για καιρό με κίνδυνο να αναπτυχθεί ινώδης ιστός και να περιχαρακωθεί το ξένο σώμα ή και να προκαλέσει διάτρηση του διαφράγματος. Βέβαια, ο μεγάλος κίνδυνος στην περίπτωση του ξένου σώματος στη μύτη είναι να γλιστρήσει στον αεραγωγό και να προκαλέσει απόφραξη του αναπνευστικού.

Ξένο σώμα στη μύτη πρέπει να υποπτεύεται κανείς όταν το παιδί βγάζει πύον από το ένα μόνο ρουθούνι ή παραπονείται για απόφραξη στη μια μόνο πλευρά.Μπορεί να υπάρχει και μικροαιμορραγία από το ρουθούνι αυτό. Βέβαια, δεν είναι σπάνιο το παιδί να αναφέρει σε κάποια στιγμή ότι έχει βάλει το ξένο σώμα στη μύτη του.

Όταν διαπιστωθεί το ξένο σώμα, πρέπει να αφαιρεθεί, συνήθως από εξειδικευμένο γιατρό, δηλαδή από τον ΩΡΛ. Αυτό συνήθως γίνεται με το παιδί ξύπνιο, να κάθεται στην αγκαλιά των γονέων του. Σπάνια μπορεί να χρειαστεί γενική αναισθησία για να αφαιρεθεί το ξένο σώμα. Εν συνεχεία, το παιδί λαμβάνει για λίγες μέρες αντιβιοτικά και τοπικές ρινικές αλοιφές για τον ερεθισμό του βλεννογόνου.


Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Σωστή χρήση πιπίλας

Τα μωρά θηλάζουν τις μισές ώρες από όσες είναι ξύπνια γιατί έχουν έμφυτη την ανάγκη για πιπίλισμα, όχι μόνο για να τραφούν αλλά και γιατί τα ηρεμεί.
Είναι μία από τις νευρομυϊκές ικανότητες, που αποκτούν στην κοιλιά της μητέρας τους και είναι απαραίτητη για τη σωστή ανάπτυξη των μηχανισμών που χρησιμοποιούν στο μάσημα, την κατάποση, την προφορά των λέξεων και τη διαμόρφωση της ομιλίας.
Σε γενικές γραμμές χρήση της πιπίλας έχει τα παρακάτω πλεονεκτήματα:
1.Ηρεμεί τα μωρά και τα βοηθά να κοιμούνται καλύτερα.
2.Η χρήση της τους πρώτους 24 μήνες έχει κυρίως θετικά αποτελέσματα, γιατί βοηθά στην ορθοδοντική, ενώ σε αντίθεση, το δάχτυλο μπορεί να προκαλέσει βλάβες επειδή εξασκεί μεγαλύτερη πίεση στον ουρανίσκο και σταματάει δύσκολα.
3.Χρήση κατά τον ύπνο, μειώνει τις πιθανότητες για σύνδρομο Αιφνίδιου Θανάτου (SIDS-Sudden infant Death Syndrome) κατά 61%.
Η ιδανική πιπίλα θα πρέπει να έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1. Η θηλή να είναι λεπτή στη βάση για τη σωστή τοποθέτηση της άνω και κάτω σιαγόνας, ώστε να κλείνει το στόμα σωστά,να είναι επίπεδη για να βοηθά τη «φυσική» τοποθέτηση της γλώσσας και να έχει τέτοιο σχήμα που να μειώνει την πίεση της γλώσσας στον ουρανίσκο.Το μέγεθός της να είναι ανάλογο με αυτό του ουρανίσκου και της ηλικίας του μωρού.
2.Το γείσο να είναι μαλακό ώστε να προσφέρει άνεση για να είναι το πιπίλισμα πιο «φυσικό».
3.Το υλικό να είναι εξαιρετικά μαλακό, ώστε να προσαρμόζεται στη μορφολογία του στόματος και να επιτρέπει στη γλώσσα να κινείται φυσιολογικά,επίσης να είναι ελαστικό για να «αναπαράγει» την επιμήκυνση της μητρικής θnλής,αλλά ταυτόχρονα να είναι ανθεκτικό στα δαγκώματα (στην περίπτωση που το μωρό έχει βγάλει τα πρώτα δοντάκια).
Κανόνες για τη σωστή χρήση πιπίλας
1. Η πιπίλα ποτέ δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται με γλυκαντικά (ζάχαρη, μέλι).
2. Συνιστάται n περιορισμένη χρήση πιπίλας κατά τα πρώτα στάδια του μητρικού θηλασμού,για να μην παθαίνει το νεογέννητο το φαινόμενο σύγχυσης θηλής αλλά και για να μην κουράζεται με το διαρκές πιπίλισμα .
3. Η πιπίλα δεν αποτελεί υποκατάστατο της σχέσης μητέρας και παιδιού και πρέπει να χρησιμοποιείται όταν το παιδί δείχνει καθαρά τη διάθεση για πιπίλισμα και ποτέ
όταν θέλει να επικοινωνήσει με τους γύρω του.
4.Και τέλος ποτέ δεν χρησιμοποιούμε πιπίλα σε παιδιά μεγαλύτερα των 24 μηνών.

Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Πρακτικές συμβουλές για το μπάνιο του μωρού

Η καθαριότητα είναι σημαντική στη φροντίδα του μωρού. Κάνετέ του μπάνιο κάθε μέρα, κατά προτίμηση την ίδια ώρα.
1. Πριν ξεκινήσετε, βεβαιωθείτε ότι το δωμάτιο έχει
σταθερή θερμοκρασία, τουλάχιστον 20°C.
2. Αν έχετε ήδη μπανάκι για μωρά, χρησιμοποιήστε το. Αν δεν έχετε, χρησιμοποιήστε μια μεγάλη πλαστική λεκάνη που θα την έχετε μόνο για το μωρό.
3. Βάλτε τη λεκάνη ή το μπανάκι πάνω σε μια μεγάλη σταθερή επιφάνεια, έτσι ώστε να έχετε χώρο δίπλα για να ακουμπήσετε το μωρό και τα πράγματα που θα χρειαστείτε.
4. Βάλτε νερό στο μπανάκι ή τη λεκάνη. Πρώτα κρύο και μετά ζεστό.
5. Δοκιμάστε τη θερμοκρασία με τον αγκώνα σας.
6. Χρησιμοποιήστε ειδικό σαμπουάν μπάνιου για μωρά.(Δεν καθαρίζει μόνο, αλλά προστατεύει το δέρμα).
7. Γδύστε το μωρό και τυλίξrε το καλά σε μια ζεστή πετσέτα. Κρατήστε την πάνα μέχρι την τελευταία στιγμή για αυτονόητους λόγους.
8. Περάστε τον αριστερό σας καρπό (αν είστε δεξιόχειρες) κάτω από το σβέρκο του, κρατώντας με τα δάχτυλα τον αριστερό του αγκώνα. Βάλτε το άλλο χέρι κάτω από τα πόδια του, σηκώστε το ήρεμα και ακουμπήστε το μέσα στο μπάνιο.

9. Κρατήστε το κεφαλάκι του μωρού με την παλάμη σας. Βρέξτε το ειδικό πανάκι με νερό και πλύνετε πρώτα το πρόσωπο και το λαιμό του.
Με πιο βρεγμένο το πανάκι πλύντε το κεφαλάκι του.Μην φοβάστε να πλύνετε την κορυφή του κεφαλιού,εκεί που είναι μαλακό.

10. Κρατήστε το καθισμένο στο μπανάκι (ή στη λεκάνη) και με τη δεξιά παλάμη σας ρίχνετε νερό στο κορμί του, στις μασχάλες, ανάμεσα στα πόδια.
Πλύντε με πολύ νερό τα γεννητικά του όργανα. Αν είναι κορίτσι, φροντίστε η ροή του νερού να είναι από μπρος προς τα πίσω. Αν το μωρό είναι ευχαριστημένο μέσα στο νερό, μπορείτε να το οφήσετε 5-10 λεπτά. Αν είναι ανήσυχο και κλαίει,βγάλτε το το συντομότερο.
11.Σκουπίστε το ταμποναριστά με ζεστή πετσέτα.
12. Τώρα ξετυλίξτε το μωρό, βγάλτε την πάνα και ντύστε το.
13. Μην χρησιμοποιείτε τις πετσέτες του μωρού για άλλα άτομα της οικογένειας.
14. Πλένετε τα ρούχα που χρησιμοποιείτε (ζιπουνάκια, πετσέτες, μπουρνούζια κ.λπ.) όσο πιο συχνά γίνεται. Διαλέξτε απορρυπαντικό ειδικό για μωρά, δερματολογικά ελεγμένο και βάλτε το πλυντήριο σε πρόγραμμα με καλό ξέβγαλμα.


Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Θηλασμός και αντιβίωση

Τα αντιβιοτικά είναι τα συχνότερα χορηγούμενα φάρμακα μετά τον τοκετό. Διέρχονται σε μεγάλο βαθμό στο μητρικό γάλα άρα μπορούν να φτάσουν στο βρέφος μέσω του θηλασμού προκαλώντας προβλήματα όπως: μεταβολή της εντερικής χλωρίδας του βρέφους και αλλεργικές αντιδράσεις. Επίσης μπορεί να επηρεάσουν τα αποτελέσματα καλλιεργειών σε τυχόν  έλεγχο λοίμωξης του βρέφους.Τα αντιβιοτικά χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:
1)Ασφαλή κατά τη διάρκεια του θηλασμού.
• αμινογλυκοσίδες
• αμοξυκιλλίνη(κλαβουλανικό)
• αντιφυματικά
• κεφαλοσπορίνες
• μακρολίδες
• πενικιλλίνες
• τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθαζόλη
2)Επιτρέπεται με προσοχή η χρήση.
• κλινδαμυκίνη
• νιτροφουραντoΐνη
• τετρακυκλίνες
• χλωραμφενικόλη
3)Απαγορεύεται η λήψη τους κατά τον θηλασμό.
• μετρονιδαζόλη
• κινολόνες
Kαλό είναι κάθε φορά ο θηλασμός να γίνεται λίγο πριν την χορήγηση της δόσης του φαρμάκου στη μητέρα.


Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Επιχείλιος έρπης και στα παιδιά

Ο επιχείλιος έρπης οφείλεται στον ιό HSV-1 που προσβάλλει περιοχές του προσώπου κοντά στα χείλη. Συνήθως εμφανίζεται με τσούξιμο ή ένα ελαφρύ συνεχόμενο κάψιμο που όσο περνάει η ώρα μετατρέπεται σε φαγούρα ή πόνο. Μετά εμφανίζονται μια ή περισσότερες φουσκάλες με υγρό γύρω από τα χείλη ή κάτω από τη μύτη (σπανιότερα και σε άλλα σημεία του προσώπου).
Ο ιός μεταδίδεται εύκολα από απλές καθημερινές πράξεις, όπως το φιλί, ή δια της χρήσης αντικειμένων που έρχονται σε επαφή με τα χείλη (ποτήρια, πιρούνια κ.α). Πρόκειται για ένα έξυπνο ιό που μπορεί την πρώτη φορά να μην κάνει αισθητή την εμφάνιση του, έχει όμως την ικανότητα να εισβάλλει και να «κοιμάται» στα νευρικά κύτταρα. Ο οργανισμός μας δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί την ύπαρξή του και να κινητοποιήσει το αμυντικό σύστημα. Στις κατάλληλες συνθήκες ο ιός  ξυπνάει και τότε εμφανίζεται το εξάνθημα του επιχείλιου έρπη.
Οι συνθήκες αυτές μπορεί να είναι ένας πυρετός ή ένα απλό κρυολόγημα, μια παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο,το κρύο, η κακή διατροφή, οι ορμονικές διαταραχές,η πτώση της άμυνας του οργανισμού μας,το άγχος κτλ.
Η διάρκεια του επιχείλιου έρπητα είναι από 5 ημέρες μέχρι και 10-15. Το πρώτο στάδιο είναι η περίοδος κατά την οποία αρχίζει να σχηματίζεται η φουσκάλα, σε πολλές περιπτώσεις μιλάμε για πολλές μικρές φουσκάλες και παρουσιάζεται έντονη φαγούρα ή κάψιμο.
Η επόμενη φάση είναι και η πλέον επικίνδυνη για τη μετάδοση του ιού είναι η φάση που σπάει η φουσκάλα και απελευθερώνει το υγρό το οποίο περιέχει εκατομμύρια ιούς. Αμέσως μετά είναι η περίοδος που ξηραίνεται η περιοχή, σκάει το δέρμα και συχνά έχουμε μικρή αιμορραγία και τέλος είναι η διάρκεια της επούλωσης (δημιουργία εφελκίδας).
Ο επιχείλιος έρπης, ουσιαστικά δεν μπορεί να θεραπευτεί. Μπορούμε όμως να περιορίσουμε την έκταση του εξανθήματος και ν’ανακουφίσουμε τα συμπτώματα  με την έγκαιρη χρήση αντιϊκών κρεμών (ακυκλοβίρης , φαμσικλοβίρης κτλ).
Η πρόληψη είναι ακόμη σημαντικότερη. Το βασικότερο μέτρο πρόληψης είναι η αποφυγή της επαφής αντικειμένων που αγγίζουν τα χείλη. Δεν πρέπει επίσης να φιλάμε κάποιον με επιχείλιο έρπη και τέλος πρέπει να πλένουμε καλά τα χέρια πριν το φαγητό.


Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Νεογνικός ίκτερος

Τι είναι ίκτερος;
Ίκτερος είναι το κίτρινο χρώμα που παρουσιάζει το δέρμα πολλών νεογνών. Αυτό συμβαίνει όταν μια χημική ουσία που ονομάζεται χολερυθρίνη συσσωρεύεται στο αίμα του νεογέννητου.
Πώς καταλαβαίνουμε αν το μωρό έχει ίκτερο;
Το δέρμα ενός μωρού με ίκτερο εμφανίζεται συνήθως κίτρινο. Ο καλύτερος τρόπος για να δείτε τον ίκτερο είναι σε καλό φως, όπως το φως της ημέρας ή κάτω από λαμπτήρες φθορισμού. Ο ίκτερος εμφανίζεται συνήθως πρώτα στο πρόσωπο και στη συνέχεια στο στήθος, την κοιλιά, τα χέρια και τα πόδια όσο αυξάνεται το επίπεδο χολερυθρίνης. Το ασπράδι των ματιών μπορεί επίσης να είναι κίτρινο. Ο ίκτερος διακρίνεται πιο δύσκολα σε μωρά με πιο σκούρο χρώμα δέρματος.
Ίκτερος και θηλασμός.
Ίκτερος παρουσιάζεται πιο συχνά στα μωρά που θηλάζουν παρά στα μωρά που πίνουν ξένο γάλα, αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως σε βρέφη που δεν θηλάζουν καλά. Εάν θηλάζετε, θα πρέπει να ταΐζεται το μωρό σας τουλάχιστον 8 με 12 φορές την ημέρα τις πρώτες ημέρες. Αυτό θα βοηθήσει στο να κατεβάσετε αρκετό γάλα και θα κρατήσει τα επίπεδα χολερυθρίνης του μωρού χαμηλά. Επίσης υπάρχει μια ουσία στο μητρικό γάλα που μπορεί να παρέμβει στη λειτουργία πρόσληψης της χολερυθρίνης από το συκώτι με αποτέλεσμα η χολερυθρίνη να παραμένει και να κυκλοφορεί στο αίμα. Ο ίκτερος λόγω μητρικού θηλασμού εμφανίζεται συνήθως την 4η-7η μέρα της ζωής και μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 3 μήνες και δεν αποτελεί αιτία διακοπής του θηλασμού. Αν έχετε προβλήματα θηλασμού, συμβουλευτείτε το παιδίατρό σας και μην ξεχνάτε ότι το μητρικό γάλα είναι η ιδανική τροφή για το μωρό σας.
Θεραπεία.
Τις περισσότερες φορές ο ίκτερος δεν απαιτεί καμία θεραπεία. Όταν η θεραπεία είναι απαραίτητη, τοποθετείτε το νεογέννητο γυμνό σε ειδικές λάμπες που θα μειώσουν το επίπεδο της χολερυθρίνης (φωτοθεραπεία). Η θεραπεία μπορεί να αποτρέψει τις βλαβερές συνέπειες του ίκτερου όπως εγκεφαλική βλάβη, πνευματική καθυστέρηση και κώφωση. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να εφαρμοστεί αφαιμαξομετάγγιση.
Η έκθεση του μωρού στο φως δεν συνιστάται ως ασφαλής τρόπος αντιμετώπισης του ίκτερου ωστόσο μπορεί να βοηθήσει να μειώσετε το επίπεδο χολερυθρίνης, αλλά να θυμάστε ότι τα νεογνά δεν πρέπει ποτέ να εκτίθενται άμεσα στον ήλιο.
Καλέστε τον παιδίατρό σας εάν:
• Το δέρμα του μωρού σας γίνεται πιο κίτρινο.
• Η κοιλιά, τα χέρια , ή τα πόδια είναι κίτρινα.
• Το λευκό των ματιών του μωρού σας είναι κίτρινο.
• Το μωρό έχει ίκτερο και είναι δύσκολο να ξυπνήσει, ή είναι ανήσυχο, γκρινιάρικο και δεν τρώει κανονικά.
Σε βρέφη που θηλάζουν, ο ίκτερος συχνά διαρκεί 2 έως 3 εβδομάδες. Εάν ο ίκτερος παρατείνετε για περισσότερο από 3 εβδομάδες, επισκεφθείτε το γιατρό του μωρού σας.


Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Διαγνωστική προσέγγιση παιδιού με δυσουρία

Όταν ένα παιδί παρουσιάζει δυσκολία ή πόνο κατά την ούρηση είναι σημαντικό να κάνουμε μερικές ερωτήσεις που θα μας βοηθήσουν στη διάγνωση του προβλήματος.
1. Πότε ξεκίνησε το σύμπτωμα;
Ο τραυματισμός του ουροποιητικού συστήματος πρέπει να αποκλείεται αν ο πόνος εμφανίζεται μετά από ένα πέσιμο. Πτώσεις από ποδήλατο για παράδειγμα μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα νεφρά ή την ουρήθρα που οδηγούν σε αιματουρία ή δυσουρία ή και τα δύο.
Σκεφτείτε προβλήματα συμπεριφοράς, συμπεριλαμβανομένης της αναζήτησης προσοχής, αν τα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο σε μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας (π.χ. κατά τη διάρκεια του σχολείου).
2. Πού εντοπίζεται ο πόνος;
Ένα μεγαλύτερο παιδί μπορεί να εντοπίσει τον πόνο στην ουρήθρα, στην πύελο ή στην κοιλιακή χώρα. Μερικά παιδιά παραπονούνται για πόνο στην πλάτη. Ο πόνος που προέρχεται από άλλο όργανο μπορεί να συγχέεται με πόνο στην ουρήθρα. Ένα ενδοκοιλιακό απόστημα ή μια φλεγμονή στα έσω γεννητικά όργανα μπορεί να εμφανιστούν με την ενόχληση της δυσουρίας. Δυσουρία που συνοδεύεται με πόνο στην πλάτη μπορεί να είναι μια κοινή πυελονεφρίτιδα.
Επίσης νεφρικές πέτρες στην πύελο, στον κάλυκα του νεφρού, ή τον ουρητήρα μπορεί να προκαλέσουν κοιλιακό άλγος ή πόνο στα πλευρά με αντανάκλαση στη περιοχή των γεννητικών οργάνων.
3. Υπάρχουν άλλα συμπτώματα;
Πυρετός, θολά με άσχημη μυρωδιά ούρα, συχνοουρία είναι συμπτώματα που σχετίζονται με ουρολοιμώξεις.
4. Έχει υπάρξει κάποια αιμορραγία;
Η αιμορραγία μπορεί να είναι παρούσα μετά από τραύμα ή να συνδέεται με λοίμωξη, επίσης υπερβολική απέκκριση ασβεστίου στα ούρα και νεφρικές πέτρες προκαλούν δυσουρία, καθώς και αιματουρία.
5. Ποια φάρμακα λαμβάνει ο ασθενής ;
Ορισμένα φάρμακα όπως η κυκλοφωσφαμίδη μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό της ουρήθρας και επώδυνη ούρηση.
6. Έχει υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή στο σαπούνι που χρησιμοποιείται για την καθημερινή υγιεινή, στο απορρυπαντικό ή στον τύπο υφάσματος των εσωρούχων;
Ορισμένα σαπούνια ή καθαριστικά μπορεί να σχετίζονται με ερεθισμό της ουρήθρας και κνησμό. Μερικά αφρόλουτρα, για παράδειγμα, αφαιρούν τα προστατευτικά λιπίδια από την ουρήθρα προκαλώντας ερεθισμό.
Κλινική εξέταση
1. Αξιολογείστε τα ζωτικά σημεία του παιδιού
Μετρείστε αν έχει πυρετό, ταχυκαρδία και οπωσδήποτε την αρτηριακή πίεση.
2. Κοιλιά και πλάτη
Εξετάστε για κοιλιακές μάζες, υπερηβική ευαισθησία, ψηλαφήστε κι εκτιμείστε την κοιλιά του παιδιού, επίσης εξετάστε το για πόνο στην οσφυϊκή περιοχή. 
3. Γεννητικά όργανα
Ελέγξτε το δέρμα και το περίνεο για εξανθήματα, ερυθρότητα ή ερεθισμό. Εκτελέστε γυναικολογική εξέταση σε σεξουαλικά ενεργές έφηβες που παρουσιάζουν δυσουρία για να αποκλειστεί κολπίτιδα και φλεγμονώδης νόσος της πυέλου .






Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Πυρετικοί σπασμοί

Σε μερικά παιδιά ο πυρετός μπορεί να προκαλέσει σπασμούς. Οι πυρετικοί σπασμοί εμφανίζονται στο 2% έως 5% του συνόλου των παιδιών ηλικίας μεταξύ 6 μηνών έως και 6 ετών. Η εμπειρία ενός επεισοδίου είναι κάτι πολύ τρομακτικό για τους γονείς, αλλά συνήθως είναι αβλαβές για το παιδί.

Τι χαρακτηρίζεται ως επεισόδιο πυρετικών σπασμών;

Συνήθως συμβαίνει κατά τη διάρκεια των πρώτων λίγων ωρών από την εμφάνιση του πυρετού. Το παιδί μπορεί να φαίνεται παράξενο για λίγα λεπτά, στη συνέχεια γίνεται υπερτονικό κι εμφανίζει συσπάσεις σ’ όλο του το κορμί, σε μερικά παιδιά ίσως γυρίσουν τα μάτια τους. Δεν υπάρχει επικοινωνία με το παιδί για ένα μικρό χρονικό διάστημα, η αναπνοή του διαταράσσεται και το δέρμα του μπορεί να φαίνεται λίγο πιο μελανό από το συνηθισμένο. Μετά την κρίση, το παιδί επιστρέφει γρήγορα στο φυσιολογικό και μπορεί να παρουσιάσει υπνηλία. Οι κρίσεις συνήθως διαρκούν λιγότερο από 1 λεπτό, αλλά, αν και όχι συχνά, μπορεί να διαρκέσουν μέχρι και 15 λεπτά.

Πυρετικοί σπασμοί σπάνια συμβαίνουν περισσότερες από μία φορά μέσα σε ένα 24ωρο. Άλλα είδη επιληπτικών κρίσεων (αυτά που δεν προκαλούνται από πυρετό) διαρκούν περισσότερο, επηρεάζουν μόνο ένα μέρος του σώματος(εστιακές), και μπορεί να συμβούν επανειλημμένα.

Το παιδί μου θα ξανακάνει πυρετικούς σπασμούς;

Οι πυρετικοί σπασμοί έχουν μια κληρονομική προδιάθεση. Ο κίνδυνος εμφάνισης κρίσεων σε άλλα επεισόδια πυρετού εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού σας. Παιδιά ηλικίας κάτω του 1 έτους κατά το χρόνο του πρώτου επεισοδίου έχουν περίπου πιθανότητα 50% να έχουν κι άλλη κρίση πυρετικών σπασμών. Παιδιά μεγαλύτερα του 1 έτους κατά το χρόνο της πρώτης κρίσης έχουν περίπου 30% πιθανότητα να παρουσιάσουν δεύτερο επεισόδιο πυρετικών σπασμών.

Το παιδί μου θα εμφανίσει  επιληψία;

Η επιληψία είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για πολλαπλές και επαναλαμβανόμενες κρίσεις που δεν προκαλούνται από πυρετό. Τα παιδιά με ιστορικό πυρετικών σπασμών έχουν μόνο ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης επιληψίας μετά την ηλικία των 7, από τα παιδιά που δεν είχαν ποτέ εμφανίσει πυρετικούς σπασμούς.

Είναι οι πυρετικοί σπασμοί επικίνδυνοι;

Αν κι ένα επεισόδιο πυρετικών σπασμών μπορεί να φοβίσει πολύ τους γονείς, είναι ακίνδυνο για το παιδί. Οι πυρετικοί σπασμοί δεν προκαλούν βλάβες στον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, ούτε παράλυση, νοητική αναπηρία ή θάνατο.

Πώς πρέπει τα επεισόδια πυρετικών σπασμών ν’ αντιμετωπίζονται;

• Εάν το παιδί σας κάνει πυρετικούς σπασμούς τοποθετήστε το στο πάτωμα ή το κρεβάτι μακριά από οποιαδήποτε σκληρά ή αιχμηρά αντικείμενα.

• Γυρίστε το κεφάλι του στο πλάι, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει να πνιγεί από τυχόν σάλια ή εμετό.

• Μην βάζετε τίποτα στο στόμα του με το φόβο ότι θα καταπιεί τη γλώσσα του. Καλέστε το γιατρό αμέσως ώστε να εξετάσει το παιδί σας, για να προσδιορίσει την αιτία του πυρετού του.

• Εάν οι σπασμοί δεν σταματούν μετά από 15 λεπτά πηγαίνετε στο κοντινότερο νοσοκομείο. Είναι πιο σημαντικό να προσδιοριστεί και να θεραπευθεί η αιτία του πυρετού και όχι οι σπασμοί. Οσφυονωτιαία παρακέντηση μπορεί να χρειαστεί να γίνει για να είμαστε σίγουροι ότι το παιδί δεν έχει μια σοβαρή λοίμωξη, όπως μηνιγγίτιδα, ειδικά αν το παιδί σας είναι ηλικίας μικρότερης του 1 έτους. Επίσης το ενδεχόμενο ουρολοίμωξης πρέπει πάντα να εξετάζεται.

• Σε γενικές γραμμές, δεν συστήνεται η χορήγηση προληπτικών φαρμάκων (φαινοβαρβιτάλη) για την αποφυγή των απλών πυρετικών σπασμών. Ωστόσο, αυτό θα πρέπει να συζητηθεί με το γιατρό του παιδιού σας. Σε περίπτωση παρατεταμένων ή επαναλαμβανόμενων επεισοδίων, η σύσταση μπορεί να είναι διαφορετική.

• Φάρμακα όπως η παρακεταμόλη και η ιβουπροφαίνη μπορεί να σας βοηθήσουν να μειώσετε τον πυρετό, αλλά δεν εμποδίζουν την εμφάνιση πυρετικών σπασμών γιατί συνήθως οι σπασμοί εμφανίζονται κατά την άνοδο του πυρετού. Μια γενική οδηγία είναι σε παιδιά με ιστορικό πυρετικών σπασμών να χορηγούνται αντιπυρετικά από νωρίς όταν το παιδί ξεκινά δεκατική πυρετική κίνηση.

• Επίσης αν το παιδί εμφανίσει επεισόδιο σπασμών που κρατάει πάνω από 15 λεπτά προτείνεται να του χορηγηθεί από το ορθό διαζεπάμη (amp Stezolid) και στη συνέχεια να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.



Πέμπτη 2 Απριλίου 2015

Μηνιγγίτιδα-διαγνωστικές μέθοδοι

Η μηνιγγίτιδα είναι μια φλεγμονή των μεμβρανών που καλύπτουν τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό και προκαλείται από προσβολή τους από κάποιο βακτήριο ή ιό.
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι μια απειλητική για τη ζωή ασθένεια που οφείλεται σε βακτηριακή λοίμωξη των μηνίγγων. Πέρα από τη νεογνική περίοδο, οι 3 πιο κοινοί οργανισμοί που προκαλούν οξεία βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι Streptococcus pneumoniae, Neisseria meningitidis, και Haemophilus influenzae τύπου b (Hib). Δεδομένου ότι ο εμβολιασμός για αιμόφιλο, πνευμονιόκοκκο και μηνιγγιτιδόκοκκο τύπου C είναι υποχρεωτικός κι εφαρμόζεται σε όλα τα βρέφη από 2 μηνών, η συχνότητα εμφάνισης της μηνιγγίτιδας έχει μειωθεί δραματικά. Δυστυχώς υπάρχουν βακτήρια όπως ο μηνιγγιτιδόκοκκος τύπου Β που προκαλεί συχνά μηνιγγίτιδα και δεν έχουμε ακόμα αποτελεσματικό εμβόλιο για την καταπολέμησή του.
Αν υποπτευόμαστε ότι ένα παιδί πάσχει από μηνιγγίτιδα πρέπει γρήγορα να διακομιστεί στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου ώστε να ελεγχθεί η θερμοκρασία του, η πίεση του, η αναπνευστική συχνότητα, οι παλμοί, και το οξυγόνο στο αίμα του. Μετά από τον έλεγχο των αεραγωγών του παιδιού, την αναπνοή και την  κυκλοφορία, ο γιατρός εξετάζει πλήρως το παιδί ψάχνοντας για μια εστιακή πηγή λοίμωξης και αξιολογεί οποιαδήποτε μεταβολή της νοητικής κατάστασης. Αν το παιδί είναι ύποπτο για νόσηση από μηνιγγίτιδα, υπάρχουν αρκετές δοκιμασίες και διαδικασίες που απαιτούνται για την διερεύνηση και τον καθορισμό της διάγνωσης με κύρια την οσφυϊονωτιαία παρακέντηση.
Η πιο σημαντική εργαστηριακή μελέτη είναι η εξέταση του ΕΝΥ. Η οσφυϊονωτιαία παρακέντηση είναι η λήψη εγκεφαλονωτιαίου υγρού για να εξεταστεί στο εργαστήριο για τις παρακάτω παραμέτρους:
• Μέτρηση κυττάρων και τύπος κυττάρων
• Μέτρηση γλυκόζης
• Μέτρηση πρωτεΐνης και αντιγόνων
• Gram χρώση
• Καλλιέργεια βακίλων ή μυκήτων και ευαισθησία τους σε αντιβιοτικά
Η οσφυϊονωτιαία παρακέντηση γίνεται με την τοποθέτηση του ασθενούς σε πλάγια θέση εφαρμόζοντας τοπικό αναισθητικό, και εισάγοντας προσεχτικά μια λεπτή βελόνα μεταξύ δυο οστών της οσφυϊκής περιοχής της σπονδυλικής στήλης, μέχρι να εισχωρήσει στο νωτιαίο σωλήνα για τη συλλογή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Η αρχική εμφάνιση του υγρού μπορεί να δώσει στον γιατρό μια ένδειξη της φύσης της μόλυνσης π.χ.: θολό ENY υποδεικνύει υψηλότερα επίπεδα της πρωτεΐνης, λευκών και ερυθρών αιμοσφαιρίων και / ή βακτήρια, και συνεπώς μπορεί να υποδηλώνει βακτηριακή μηνιγγίτιδα.
Βακτηριακή μηνιγγίτιδα
• Λευκά  αιμοσφαιρίων (WBC) πάνω από 1000/mm3 συνήθως προκαλούνται από βακτηριακές λοιμώξεις. Μετρήσεις από 500-1000/mm3 μπορεί να είναι βακτηριακή ή ιογενής μηνιγγίτιδα και χρήζουν περαιτέρω αξιολόγησης.
•Η Gram χρώση μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση, αλλά δεν είναι εξέταση με μεγάλη ευαισθησία και ειδικότητα οπότε πρέπει να προχωράμε και σε καλλιέργεια.
• Η συγκέντρωση πρωτεΐνης συνήθως είναι αυξημένη σε βακτηριακή μηνιγγίτιδα.
• Η γλυκόζη συνήθως μειώνεται στη βακτηριακή μηνιγγίτιδα . Η φυσιολογική γλυκόζη στο ΕΝΥ πρέπει να είναι μεγαλύτερη από τα δύο τρίτα της γλυκόζης ορού. Επίπεδα λιγότερο από το 50% γλυκόζης ορού είναι ενδεικτικά της βακτηριακής μηνιγγίτιδας.
• Δοκιμασίες συγκόλλησης λατέξ είναι διαθέσιμες για τον έλεγχο της S pneumoniae, του Η influenzae,του Streptococcus της ομάδας Β, και της Ν meningitidis. Ένα αρνητικό αποτέλεσμα, ωστόσο, δεν αποκλείει βακτηριακή λοίμωξη.
• Η λήψη αντιβιοτικού πριν την παρακέντηση οδηγεί σε αποστείρωση του ΕΝΥ, οπότε η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο στον προσδιορισμό του παθογόνου μικροοργανισμού. Με την PCR είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε το παθογόνο γρήγορα και με ακρίβεια.
Ιογενής μηνιγγίτιδα
• Η μέτρηση των λευκών αιμοσφαιρίων WBC σε ιογενή μηνιγγίτιδα είναι συνήθως κάτω από 500/mm3, με περισσότερα από 50% λεμφοκύτταρα.
• Η πρωτεΐνη μπορεί να είναι αυξημένη.
• Το επίπεδο της γλυκόζης μπορεί να είναι φυσιολογικό ή χαμηλό.
•Η χρώση κατά Gram  είναι αρνητική.
Τραυματική Οσφυϊονωτιαία παρακέντηση
• Εάν συμβεί  αιμορραγία κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και το ΕΝΥ περιέχει αίμα, η ερμηνεία γίνεται πολύ δύσκολη οπότε επαναλαμβάνουμε αργότερα την διαδικασία. Όμως περιμένοντας την καλλιέργεια του ΕΝΥ χορηγούμε πάντα τυφλή θεραπεία.
Αντενδείξεις για Οσφυϊoνωτιαία παρακέντηση
Η οσφυϊονωτιαία  παρακέντηση αντενδείκνυται σε ορισμένες από τις ακόλουθες συνθήκες:
• Ασταθής ασθενής με υπόταση ή αναπνευστική δυσχέρεια μπορεί να μην είναι σε θέση να ανεχτεί τη διαδικασία.
• Υποψία αποστήματος του εγκεφάλου, όγκοι του εγκεφάλου ή άλλη αιτία αυξημένης ενδοκρανιακής πίεσης.
• Λοίμωξεις δέρματος στην οσφυϊκή μοίρα της παρακέντησης.