Δηλητήρια είναι ουσίες που είναι επιβλαβείς όταν μπουν στο ανθρώπινο σώμα. Τα δηλητήρια επίσης ονομάζονται τοξίνες, τοξικές ή επικίνδυνες ουσίες. Δηλητηρίαση συμβαίνει όταν μια τοξίνη την καταπιούμε, την εισπνεύσουμε από την μύτη ή το στόμα, είτε χορηγηθεί μέσα στο σώμα μας μέσω ενός δαγκώματος ή τσιμπήματος , ή ακόμη αν απορροφηθεί από το δέρμα μας ή απλά έρθει σε επαφή με τα μάτια μας. Η δηλητηρίαση μπορεί να είναι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Καλέστε το Κέντρο Ελέγχου Δηλητηριάσεων στο 210-7793777 αμέσως ,αν υποψιάζεστε ότι το παιδί σας μπορεί να έχει δηλητηριαστεί.
Ορισμένοι τύποι δηλητηρίασης της παιδικής ηλικίας αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου, λόγω χρόνιας έκθεσης σε μικρές ποσότητες της τοξικής ουσίας. Η δηλητηρίαση από μόλυβδο, που είναι πιο συχνή στα μικρά παιδιά και μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νευρολογική βλάβη, συνήθως αναπτύσσεται αργά κατά τη διάρκεια του χρόνου, όταν ένα παιδί εκτίθεται σε μόλυβδο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο μόλυβδος είναι ένα ιδιαίτερα τοξικό μέταλλο που μπορεί να συσσωρευτεί στο σώμα και να προκαλέσει βλάβες του νευρικού συστήματος (π.χ. να βλάψει τον εγκέφαλο, το νωτιαίο μυελό, τα νεύρα). Ο μόλυβδος μπορεί να υπάρχει (συνήθως σε μικρές ποσότητες) σε μολυσμένο έδαφος και σκόνη, σε χρώματα και βερνίκια, (π.χ. σε τοίχους βαμμένους πριν από το 1978), σε παιχνίδια κατασκευασμένα χωρίς CE πιστοποίηση, και σε υδραυλικές εγκαταστάσεις (π.χ., σωλήνες, βρύσες).
Δηλητήρια λοιπόν είναι oι ουσίες που εμποδίζουν την κανονική λειτουργία του οργανισμού. Σε ορισμένες περιπτώσεις μία μικρή δόση μπορεί να αποβεί μοιραία. Άλλες ουσίες, όπως ορισμένα φάρμακα, είναι θεραπευτικά σε μικρές ποσότητες, αλλά πολύ επικίνδυνα όταν λαμβάνονται σε μεγάλες δόσεις. Πολλά κοινά είδη οικιακής χρήσης μπορεί να είναι τοξικά. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται τα εντομοκτόνα, η ναφθαλίνη, τα χρώματα, τα φυτοφάρμακα, καύσιμα, βερνίκια, σαπούνια, και διαλύτες. Προϊόντα προσωπικής φροντίδας (π.χ. καλλυντικά, κρέμες, λοσιόν, στοματικά διαλύματα), προϊόντα οικιακού καθαρισμού αλλά και υπερδοσολογία συνταγογραφούμενων φαρμάκων είναι κοινές αιτίες οξείας δηλητηρίασης στην παιδική ηλικία. Εκατοντάδες φυτά είναι επίσης δηλητηριώδη. Τέλος τα παιδιά και οι έφηβοι που ζουν σε σπίτια που έχουν δυσλειτουργία του συστήματος θέρμανσης βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα.
Η σκόπιμη δηλητηρίαση, που ονομάζεται επίσης αυτοδηλητηρίαση μπορεί να δείχνει διαταραχές συμπεριφοράς, κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, ή απόπειρα αυτοκτονίας σε μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους. Ορισμένες συνθήκες ψυχικής υγείας (π.χ. κατάθλιψη, γενικευμένη αγχώδης διαταραχή) και οικογενειακές δυσλειτουργίες αυξάνουν τον κίνδυνο για εκ προθέσεως δηλητηρίαση. Τα έφηβα κορίτσια έχουν οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες από τα εφήβα αγόρια να προβούν σε απόπειρα αυτοκτονίας με εσκεμμένη αυτοδηλητηρίαση, η οποία περιλαμβάνει συνήθως υπερβολική δόση φαρμάκων.
Το σύνδρομο Munchausen by proxy είναι μια μορφή παιδικής κακοποίησης κατά την οποία ο γονέας (συχνά η μητέρα του παιδιού), επιδιώκει την προσοχή από την εκ προθέσεως πρόκληση διαφόρων ψεύτικων συμπτωμάτων σε ένα παιδί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ενήλικες με αυτή τη σοβαρή ψυχολογική διαταραχή εκθέτουν το παιδί σε μικρές ποσότητες τοξικών ουσιών. Το σύνδρομο Munchausen by proxy , το οποίο δεν είναι πλήρως κατανοητή ψυχική διαταραχή, είναι μια από τις πιο επιβλαβείς μορφές κακοποίησης των παιδιών αλλά ευτυχώς σχετικά σπάνια. Όταν υποπτευόμαστε αυτή την διαταραχή, το παιδί απομακρύνεται από το οικογενειακό περιβάλλον για να μειωθεί ο κίνδυνος δηλητηρίασης και άλλης μορφής κακοποίησης.
Πρόληψη των δηλητηριάσεων
Η πρόληψη είναι ένα σημαντικό μέρος για την αποφυγή της δηλητηρίασης των παιδιών. Οι γονείς θα πρέπει να κρύβουν τα πιθανά δηλητήρια (φάρμακα, απορρυπαντικά) μακριά από τα παιδιά, και θα πρέπει να επιβλέπουν τα μικρά παιδιά ανά πάσα στιγμή, για την πρόληψη της δηλητηρίασης.
Περισσότερο από το 50% όλων των δηλητηριάσεων συμβαίνουν μέσα στο σπίτι σε παιδιά ηλικίας κάτω των 6 ετών. Μέγιστη συχνότητα εμφάνισης των δηλητηριάσεων της παιδικής ηλικίας συμβαίνει σε παιδιά μεταξύ 1 και 3 ετών. Μέχρι περίπου την ηλικία των 13,η δηλητηρίαση εμφανίζεται πιο συχνά στα αγόρια παρά στα κορίτσια. Σε εφήβους και ενήλικες, η δηλητηρίαση είναι πιο κοινή σε γυναίκες.
Ο παιδίατρος θα πρέπει να μιλήσει με τους γονείς για την πρόληψη δηλητηρίασης κατά τη διάρκεια της εξέτασης ρουτίνας, όταν τα νήπια είναι περίπου 6 μηνών. Έως και 25% των παιδιών που έχουν δηλητηριαστεί από κατάποση μιας τοξικής ουσίας θα έχουν κι άλλη δηλητηρίαση μέσα σε 1 έτος, επειδή οι γονείς δεν έχουν λάβει επαρκή μέτρα ώστε να αποτρέψουν το παιδί από το να έχει πρόσβαση σε δηλητηριώδεις ουσίες. Συχνή επανάληψη δηλητηρίασης στο ίδιο παιδί απαιτεί παρέμβαση (π.χ. κοινωνικές υπηρεσίες).
Εάν κάποιο παιδί έχει καταπιεί μια δηλητηριώδη ουσία, καλέστε το κέντρο δηλητηριάσεων αμέσως στο τηλέφωνο 210-7793777. Εάν το παιδί είναι αναίσθητο ή έχει σπασμούς στην περίπτωση αυτή, καλέστε το 166. Να είστε έτοιμοι να δώσετε τις ακόλουθες πληροφορίες: την ηλικία και το βάρος του παιδιού, την ουσία που έχει καταποθεί (συνήθως υπάρχει στο μπουκάλι ή στο δοχείο), πριν πόση ώρα έγινε η κατάποση, πόσο ελήφθη, πως το παιδί αισθάνεται εκείνη την στιγμή, το όνομά σας και τον αριθμό τηλεφώνου. Εάν πάρετε οδηγίες να πάει επειγόντως σε νοσοκομείο, πάρτε το δοχείο του δηλητηρίου ή ένα δείγμα της ουσίας μαζί σας.
Θα πρέπει να έχετε διαθέσιμο ένα μπουκάλι σιρόπι ipecavom (εμετικό σιρόπι) για να προκαλέσετε εμετό, μπορείτε να το προμηθευτείτε χωρίς συνταγή από τα φαρμακεία. Αλλά δεν πρέπει να το χρησιμοποιήσετε εάν δεν έχετε λάβει σχετική εντολή από το κέντρο δηλητηριάσεων ή κάποιο γιατρό. Ορισμένες διαβρωτικές χημικές ουσίες, όπως η χλωρίνη, και τα προϊόντα πετρελαίου, όπως η βενζίνη, μπορεί να προκαλέσουν περισσότερη ζημιά εάν προκαλέσουμε εμετό.
Ορισμένοι τύποι δηλητηρίασης της παιδικής ηλικίας αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου, λόγω χρόνιας έκθεσης σε μικρές ποσότητες της τοξικής ουσίας. Η δηλητηρίαση από μόλυβδο, που είναι πιο συχνή στα μικρά παιδιά και μπορεί να προκαλέσει σοβαρή νευρολογική βλάβη, συνήθως αναπτύσσεται αργά κατά τη διάρκεια του χρόνου, όταν ένα παιδί εκτίθεται σε μόλυβδο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο μόλυβδος είναι ένα ιδιαίτερα τοξικό μέταλλο που μπορεί να συσσωρευτεί στο σώμα και να προκαλέσει βλάβες του νευρικού συστήματος (π.χ. να βλάψει τον εγκέφαλο, το νωτιαίο μυελό, τα νεύρα). Ο μόλυβδος μπορεί να υπάρχει (συνήθως σε μικρές ποσότητες) σε μολυσμένο έδαφος και σκόνη, σε χρώματα και βερνίκια, (π.χ. σε τοίχους βαμμένους πριν από το 1978), σε παιχνίδια κατασκευασμένα χωρίς CE πιστοποίηση, και σε υδραυλικές εγκαταστάσεις (π.χ., σωλήνες, βρύσες).
Δηλητήρια λοιπόν είναι oι ουσίες που εμποδίζουν την κανονική λειτουργία του οργανισμού. Σε ορισμένες περιπτώσεις μία μικρή δόση μπορεί να αποβεί μοιραία. Άλλες ουσίες, όπως ορισμένα φάρμακα, είναι θεραπευτικά σε μικρές ποσότητες, αλλά πολύ επικίνδυνα όταν λαμβάνονται σε μεγάλες δόσεις. Πολλά κοινά είδη οικιακής χρήσης μπορεί να είναι τοξικά. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται τα εντομοκτόνα, η ναφθαλίνη, τα χρώματα, τα φυτοφάρμακα, καύσιμα, βερνίκια, σαπούνια, και διαλύτες. Προϊόντα προσωπικής φροντίδας (π.χ. καλλυντικά, κρέμες, λοσιόν, στοματικά διαλύματα), προϊόντα οικιακού καθαρισμού αλλά και υπερδοσολογία συνταγογραφούμενων φαρμάκων είναι κοινές αιτίες οξείας δηλητηρίασης στην παιδική ηλικία. Εκατοντάδες φυτά είναι επίσης δηλητηριώδη. Τέλος τα παιδιά και οι έφηβοι που ζουν σε σπίτια που έχουν δυσλειτουργία του συστήματος θέρμανσης βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα.
Η σκόπιμη δηλητηρίαση, που ονομάζεται επίσης αυτοδηλητηρίαση μπορεί να δείχνει διαταραχές συμπεριφοράς, κατάχρηση ναρκωτικών ουσιών, ή απόπειρα αυτοκτονίας σε μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους. Ορισμένες συνθήκες ψυχικής υγείας (π.χ. κατάθλιψη, γενικευμένη αγχώδης διαταραχή) και οικογενειακές δυσλειτουργίες αυξάνουν τον κίνδυνο για εκ προθέσεως δηλητηρίαση. Τα έφηβα κορίτσια έχουν οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες από τα εφήβα αγόρια να προβούν σε απόπειρα αυτοκτονίας με εσκεμμένη αυτοδηλητηρίαση, η οποία περιλαμβάνει συνήθως υπερβολική δόση φαρμάκων.
Το σύνδρομο Munchausen by proxy είναι μια μορφή παιδικής κακοποίησης κατά την οποία ο γονέας (συχνά η μητέρα του παιδιού), επιδιώκει την προσοχή από την εκ προθέσεως πρόκληση διαφόρων ψεύτικων συμπτωμάτων σε ένα παιδί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ενήλικες με αυτή τη σοβαρή ψυχολογική διαταραχή εκθέτουν το παιδί σε μικρές ποσότητες τοξικών ουσιών. Το σύνδρομο Munchausen by proxy , το οποίο δεν είναι πλήρως κατανοητή ψυχική διαταραχή, είναι μια από τις πιο επιβλαβείς μορφές κακοποίησης των παιδιών αλλά ευτυχώς σχετικά σπάνια. Όταν υποπτευόμαστε αυτή την διαταραχή, το παιδί απομακρύνεται από το οικογενειακό περιβάλλον για να μειωθεί ο κίνδυνος δηλητηρίασης και άλλης μορφής κακοποίησης.
Πρόληψη των δηλητηριάσεων
Η πρόληψη είναι ένα σημαντικό μέρος για την αποφυγή της δηλητηρίασης των παιδιών. Οι γονείς θα πρέπει να κρύβουν τα πιθανά δηλητήρια (φάρμακα, απορρυπαντικά) μακριά από τα παιδιά, και θα πρέπει να επιβλέπουν τα μικρά παιδιά ανά πάσα στιγμή, για την πρόληψη της δηλητηρίασης.
Περισσότερο από το 50% όλων των δηλητηριάσεων συμβαίνουν μέσα στο σπίτι σε παιδιά ηλικίας κάτω των 6 ετών. Μέγιστη συχνότητα εμφάνισης των δηλητηριάσεων της παιδικής ηλικίας συμβαίνει σε παιδιά μεταξύ 1 και 3 ετών. Μέχρι περίπου την ηλικία των 13,η δηλητηρίαση εμφανίζεται πιο συχνά στα αγόρια παρά στα κορίτσια. Σε εφήβους και ενήλικες, η δηλητηρίαση είναι πιο κοινή σε γυναίκες.
Ο παιδίατρος θα πρέπει να μιλήσει με τους γονείς για την πρόληψη δηλητηρίασης κατά τη διάρκεια της εξέτασης ρουτίνας, όταν τα νήπια είναι περίπου 6 μηνών. Έως και 25% των παιδιών που έχουν δηλητηριαστεί από κατάποση μιας τοξικής ουσίας θα έχουν κι άλλη δηλητηρίαση μέσα σε 1 έτος, επειδή οι γονείς δεν έχουν λάβει επαρκή μέτρα ώστε να αποτρέψουν το παιδί από το να έχει πρόσβαση σε δηλητηριώδεις ουσίες. Συχνή επανάληψη δηλητηρίασης στο ίδιο παιδί απαιτεί παρέμβαση (π.χ. κοινωνικές υπηρεσίες).
- Συνηθισμένες ουσίες που μπορούν να προκαλέσουν δηλητηρίαση στα παιδιά είναι:
- Υγρά αυτοκινήτου (π.χ. βενζίνη, αντιψυκτικά, υγρά παρμπρίζ).
- Καλλυντικά και άλλα προϊόντα προσωπικής φροντίδας.
- Οικιακά προϊόντα καθαρισμού (π.χ. καθαριστικά, απορρυπαντικά πλυντηρίου πιάτων).
- Μεγάλες δόσεις συνηθισμένων συνταγογραφούμενων φάρμακων (π.χ., αναλγητικά, όπως η ακεταμινοφαίνη, αντιβηχικά, σίδηρος, βιταμίνες κτλ).
- Ξένα αντικείμενα (π.χ. παιχνίδια, μπαταρίες).
- Χρώματα και διαλυτικά χρωμάτων.
- Φυτοφάρμακα (π.χ. εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα, ποντικοφάρμακα).
- Φυτά.
- Μελάνια και είδη γραφείου.
- Αλκοόλ.
- Συμπληρώματα διατροφής
- Φυτικά φάρμακα.
Εάν κάποιο παιδί έχει καταπιεί μια δηλητηριώδη ουσία, καλέστε το κέντρο δηλητηριάσεων αμέσως στο τηλέφωνο 210-7793777. Εάν το παιδί είναι αναίσθητο ή έχει σπασμούς στην περίπτωση αυτή, καλέστε το 166. Να είστε έτοιμοι να δώσετε τις ακόλουθες πληροφορίες: την ηλικία και το βάρος του παιδιού, την ουσία που έχει καταποθεί (συνήθως υπάρχει στο μπουκάλι ή στο δοχείο), πριν πόση ώρα έγινε η κατάποση, πόσο ελήφθη, πως το παιδί αισθάνεται εκείνη την στιγμή, το όνομά σας και τον αριθμό τηλεφώνου. Εάν πάρετε οδηγίες να πάει επειγόντως σε νοσοκομείο, πάρτε το δοχείο του δηλητηρίου ή ένα δείγμα της ουσίας μαζί σας.
Θα πρέπει να έχετε διαθέσιμο ένα μπουκάλι σιρόπι ipecavom (εμετικό σιρόπι) για να προκαλέσετε εμετό, μπορείτε να το προμηθευτείτε χωρίς συνταγή από τα φαρμακεία. Αλλά δεν πρέπει να το χρησιμοποιήσετε εάν δεν έχετε λάβει σχετική εντολή από το κέντρο δηλητηριάσεων ή κάποιο γιατρό. Ορισμένες διαβρωτικές χημικές ουσίες, όπως η χλωρίνη, και τα προϊόντα πετρελαίου, όπως η βενζίνη, μπορεί να προκαλέσουν περισσότερη ζημιά εάν προκαλέσουμε εμετό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου