Όπως μερικά παιδιά διαφέρουν εμφανισιακά έτσι και στην σχολική απόδοση όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια. Υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί μαθητές. Η πλειοψηφία των κακών μαθητών έχει φυσιολογικές διανοητικές δυνατότητες. Έχει υπολογιστεί ότι το 30% των μαθητών έχουν χαμηλότερη απόδοση στα μαθήματα σε σχέση με τις δυνατότητές τους. Η ανίχνευση αυτών των παιδιών έχει μεγάλη σημασία, γιατί με την κατάλληλη βοήθεια μπορούν να αποδώσουν καλύτερα στο σχολείο.
Τα παιδιά αυτά θεωρούμε ότι πάσχουν από μαθησιακές δυσκολίες. Λέγοντας «ειδικές μαθησιακές δυσκολίες » δεν εννοούμε μία συγκεκριμένη νόσο αλλά μια διαταραχή που μπορεί να παρουσιάσει πολλές εικόνες και που θεραπεύεται.
Πρόκειται λοιπόν για διαταραχή σε έναν ή περισσότερους από τους βασικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με την αντίληψη της γλώσσας, ομιλούμενης ή γραπτής και που μπορεί να παρουσιαστεί σαν μία ανεπάρκεια στην σκέψη, στην ομιλία, στην έκφραση, στην ακουστική αντίληψη, στην προσοχή, στο διάβασμα, στο γράψιμο, στο συλλάβισμα ,στις μαθηματικές πράξεις , στις κινητικές δεξιότητες και τέλος στην αντίληψη του χώρου. Στον ορισμό περιλαμβάνονται παιδιά που έχουν βλάβες στους μηχανισμούς υποδοχής ερεθισμάτων, ελαφρές εγκεφαλικές δυσλειτουργίες και δυσλεξία. Δεν περιλαμβάνονται παιδιά με προβλήματα ακοής, όρασης, κινητικές αναπηρίες, διανοητική καθυστέρηση και συναισθηματικές διαταραχές.
Οι παραπάνω διαταραχές είναι συχνές και συνήθως ελαφριάς μορφής αλλά μπορεί να έχουν άσχημη εξέλιξη, να επηρεάσουν την σχολική απόδοση και να δημιουργήσουν ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί αν δεν γίνουν αντιληπτές κι αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Η βοήθεια αυτή θα προσφερθεί από συνεργασία παιδοψυχολόγων, λογοθεραπευτών, εργασιοθεραπευτών και συχνά με την στενή συνεργασία των δασκάλων.
1) Το αδέξιο παιδί.
Αδέξιο ονομάζεται το παιδί που η ανάπτυξη της κινητικής του ικανότητας έχει μείνει πίσω σε σχέση με την χρονολογική ηλικία. Δηλαδή μπορεί να υπολείπεται στο βάδισμα, στους λεπτούς χειρισμούς και γενικά στην δεξιοτεχνία. Όσο ελαφρές και να είναι οι δυσκολίες αυτές, μπορεί να επηρεάσουν ψυχολογικά το παιδί επειδή θα μειονεκτεί σε σχέση με τα άλλα συνομήλικά του.
Αίτια της αδεξιότητας μπορεί να είναι βλάβες στον κινητικό νευρώνα του κεντρικού νευρικού συστήματος, αλλά υπάρχουν και παιδιά χωρίς οργανικές βλάβες. Πολλές φορές η αδεξιότητα συνοδεύεται κι από άλλες δυσλειτουργίες, όπως διαταραχές στην ομιλία, στην συμπεριφορά, στην αναγνώριση αριστερού-δεξιού κτλ.
Η διάγνωση και η βοήθεια που μπορούμε να τους παρέχουμε είναι ουσιαστική για πολλά από αυτά τα παιδιά.
2) Το υπερκινητικό παιδί.
Το υπερκινητικό σύνδρομο παρουσιάζεται στα παιδιά με την εικόνα της ελαφράς εγκεφαλικής δυσλειτουργίας. Τα παιδιά αυτά ενώ βρίσκονται στα όρια του φυσιολογικού στις διανοητικές τους ικανότητες, πάσχουν από διαταραχές στην προσοχή και στην συγκέντρωση, αυξημένη κινητικότητα, επιθετικότητα ή άγχος, διαταραχές λόγου και μάθησης, δυσκολία στην μνήμη και στον συντονισμό των κινήσεων.
Το σύνδρομο αυτό είναι πολύ συχνό κι ευτυχώς αντιμετωπίσιμο. Με την κατάλληλη βοήθεια από ειδικούς κι ενδεχομένως και με φαρμακευτική αγωγή τα παιδιά ξεπερνούν τα προβλήματά τους.
3) Δυσλεξία.
Δυσλεξία είναι μία διαταραχή που εκδηλώνεται με δυσκολία στην εκμάθηση της ανάγνωσης και της γραφής παρόλο που η νοημοσύνη του παιδιού βρίσκεται μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια. Τα δυσλεκτικά παιδιά μπλέκουν τα γράμματα ή κάνουν αναστροφές στην γραφή των συμβόλων π.χ. αντί 3 γράφουν ε και το αντίστροφο. Είναι ανορθόγραφα και δυσκολεύονται στον συλλαβισμό. Επίσης έχουν διαταραχές στην πρόσληψη, επεξεργασία και έκφραση εννοιών.
Με ειδικές δοκιμασίες μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτά τα παιδιά για να μπει ακριβής διάγνωση και για ν’ακολουθηθεί ειδική θεραπευτική αγωγή.
Τα παιδιά αυτά θεωρούμε ότι πάσχουν από μαθησιακές δυσκολίες. Λέγοντας «ειδικές μαθησιακές δυσκολίες » δεν εννοούμε μία συγκεκριμένη νόσο αλλά μια διαταραχή που μπορεί να παρουσιάσει πολλές εικόνες και που θεραπεύεται.
Πρόκειται λοιπόν για διαταραχή σε έναν ή περισσότερους από τους βασικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με την αντίληψη της γλώσσας, ομιλούμενης ή γραπτής και που μπορεί να παρουσιαστεί σαν μία ανεπάρκεια στην σκέψη, στην ομιλία, στην έκφραση, στην ακουστική αντίληψη, στην προσοχή, στο διάβασμα, στο γράψιμο, στο συλλάβισμα ,στις μαθηματικές πράξεις , στις κινητικές δεξιότητες και τέλος στην αντίληψη του χώρου. Στον ορισμό περιλαμβάνονται παιδιά που έχουν βλάβες στους μηχανισμούς υποδοχής ερεθισμάτων, ελαφρές εγκεφαλικές δυσλειτουργίες και δυσλεξία. Δεν περιλαμβάνονται παιδιά με προβλήματα ακοής, όρασης, κινητικές αναπηρίες, διανοητική καθυστέρηση και συναισθηματικές διαταραχές.
Οι παραπάνω διαταραχές είναι συχνές και συνήθως ελαφριάς μορφής αλλά μπορεί να έχουν άσχημη εξέλιξη, να επηρεάσουν την σχολική απόδοση και να δημιουργήσουν ψυχολογικά προβλήματα στο παιδί αν δεν γίνουν αντιληπτές κι αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Η βοήθεια αυτή θα προσφερθεί από συνεργασία παιδοψυχολόγων, λογοθεραπευτών, εργασιοθεραπευτών και συχνά με την στενή συνεργασία των δασκάλων.
1) Το αδέξιο παιδί.
Αδέξιο ονομάζεται το παιδί που η ανάπτυξη της κινητικής του ικανότητας έχει μείνει πίσω σε σχέση με την χρονολογική ηλικία. Δηλαδή μπορεί να υπολείπεται στο βάδισμα, στους λεπτούς χειρισμούς και γενικά στην δεξιοτεχνία. Όσο ελαφρές και να είναι οι δυσκολίες αυτές, μπορεί να επηρεάσουν ψυχολογικά το παιδί επειδή θα μειονεκτεί σε σχέση με τα άλλα συνομήλικά του.
Αίτια της αδεξιότητας μπορεί να είναι βλάβες στον κινητικό νευρώνα του κεντρικού νευρικού συστήματος, αλλά υπάρχουν και παιδιά χωρίς οργανικές βλάβες. Πολλές φορές η αδεξιότητα συνοδεύεται κι από άλλες δυσλειτουργίες, όπως διαταραχές στην ομιλία, στην συμπεριφορά, στην αναγνώριση αριστερού-δεξιού κτλ.
Η διάγνωση και η βοήθεια που μπορούμε να τους παρέχουμε είναι ουσιαστική για πολλά από αυτά τα παιδιά.
2) Το υπερκινητικό παιδί.
Το υπερκινητικό σύνδρομο παρουσιάζεται στα παιδιά με την εικόνα της ελαφράς εγκεφαλικής δυσλειτουργίας. Τα παιδιά αυτά ενώ βρίσκονται στα όρια του φυσιολογικού στις διανοητικές τους ικανότητες, πάσχουν από διαταραχές στην προσοχή και στην συγκέντρωση, αυξημένη κινητικότητα, επιθετικότητα ή άγχος, διαταραχές λόγου και μάθησης, δυσκολία στην μνήμη και στον συντονισμό των κινήσεων.
Το σύνδρομο αυτό είναι πολύ συχνό κι ευτυχώς αντιμετωπίσιμο. Με την κατάλληλη βοήθεια από ειδικούς κι ενδεχομένως και με φαρμακευτική αγωγή τα παιδιά ξεπερνούν τα προβλήματά τους.
3) Δυσλεξία.
Δυσλεξία είναι μία διαταραχή που εκδηλώνεται με δυσκολία στην εκμάθηση της ανάγνωσης και της γραφής παρόλο που η νοημοσύνη του παιδιού βρίσκεται μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια. Τα δυσλεκτικά παιδιά μπλέκουν τα γράμματα ή κάνουν αναστροφές στην γραφή των συμβόλων π.χ. αντί 3 γράφουν ε και το αντίστροφο. Είναι ανορθόγραφα και δυσκολεύονται στον συλλαβισμό. Επίσης έχουν διαταραχές στην πρόσληψη, επεξεργασία και έκφραση εννοιών.
Με ειδικές δοκιμασίες μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτά τα παιδιά για να μπει ακριβής διάγνωση και για ν’ακολουθηθεί ειδική θεραπευτική αγωγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου